Etki yapan bir film tek başına kalmıyor, ardından benzerleri geliyor. Ünlü şarkıcı/müzisyen biyografilerinden sonra, sıra aslında çok daha nadir ve özel bir alan olan dansçılara geldi galiba...Ve o çok ilginç Nureyev öyküsünden hemen sonra, bu kez de yine gerçek bir yaşam öyküsüne, Kübalı balet Carlos Agosta’nın yaşadıklarına tanık oluyoruz.

1973 doğumlu sanatçı çok genç yaşta öncelikle babası tarafından keşfediliyor. Kendisinin bu işte gözü yoksa da, Agosta emekçi babanın ısrarıyla sosyalist Küba’nın başkenti Havana’daki tanınmış bale okuluna yazılıyor.  

Ama bu siyahi gencin yeteneğiyle uyuşmayan bir inadı var: dansör olmayı reddetmek...Buna karşın zaman içinde yükseliyor, dışarı kapalı ülkesinin çıkardığı zorluklara karşın dış ülkelere de gidiyor: Küba Ulusal Bale, Houston Bale, Amerikan Bale Tiyatrosu gibi. Ve de Londra Kraliyet Balesi’nde siyahi Romeo olan ilk balet olarak sahne alıyor.       

Ama aklı hep ülkesinde, ailesinde. En çok da biri akıl hastası olan kardeşlerinde... O kızın acı akıbetiyle onun zirveye tırmanması, hemen aynı zaman dönemlerine rastlıyor. Ve Acosta sağlıklı bir evlilikle özel hayatını dengelese de, tam bir mutluluğu yakalayamıyor.  

Oldukça düzeyli bir biyografi; modern balenin en etkili olaylarından ve yaratışlarından kimilerini de kullanan görkemli bir bale/müzik filmi. Bir dönem, bir ülke, bir aile dramı ve evrensel bir yeteneğin öyküsü, enfes bir dans ve müzik kullanımıyla birbirine karışıyor. Ve müzikle dansı sevenlerin gönüllerini fethetmeye aday bir film ortaya çıkıyor. Balelerde egemen olan eşcinsel estetikse ayrıca dikkat çekici.

Yönetmen Bollain 1967 doğumlu bir İspanyol kadını. 1980’lerde başlayan oyunculuğunun yanı sıra, 90’larla birlikte yazarlığı ve yönetmenliği de ortaya çıkmış. Filmlerinden özellikle Take My Eyes- Gözlerimi De Al, Even the Rain-Yağmuru Bile, kendi öyküsünü anlattığı Gökyüzünde Bir Ayna ve Zeytin Ağacı ilgi çekmişti.

Bollain aslında hep İngiliz ustası Ken Loach’la anılan İrlandalı yazar Paul Laverty ile de çok verimli bir işbirliği yapmış ve filmlerinin çoğu onun kaleminden çıkmıştı. Bu kez de Laverty ona iyi destek vermiş.

Filmin bir diğer ilginç yanı, dansörü bizzat Lacosta’nın kendisinin canlandırması. Zaten Laverty’nin senaryosu, bizzat Lacosta’nın yazdığı biyografisine dayalı. Çocukluğunu ve gençliğini iki ayrı oyuncuya emanet eden sanatçımız, olgun çağını güçlü biçimde canlandırıyor. Elbette dans sahneleri başta olmak üzere....

Ve olasılıkla bizzat emek destancısı Ken Loach ustanın da idollerinden olan bir dönemin sosyalist lideri Fidel Castro’nun (ki filmde eski bir belgeselde gözüküyor) ülkesinden gelen bu bale ve müzik öyküsü, iki farklı kültürün ilginç bireşimiyle dikkate değer bir film olup çıkıyor.

Yarın: GLORİA BELL