TRT'nin ana yapımcılığını yüklendiği, son derece iddialı bir savaş filmi. Ama tanıtımında öylesine ifadeler var ki, insanı şaşırtıyor... En basidinden şöyle: "Birkaç ayrı dönemde geçen hikâyelerin bir arada buluşması" Şaşırmaz mısınız?

Biraz araştırınca şunlar anlaşılıyor: Film daha önce, 2009 yılında çekilmiş Nefes: Vatan Sağolsun filminin devamı. 2007 Dağlıca saldırısının ardından alınan bir kararla Levent Semerci yönetiminde çekilen film, büyük başarı elde etmiş. Bu film ise yepyeni bir kadroyla karşımıza geliyor. Ve 1990'larda Güneydoğu Anadolu Bölgesi'nde bir sınır karakolunda geçen olayları ve kesişen hayatları anlatıyor.

Tayfun yüzbaşı 1992-93 yıllarında, 2000 metre yükseklikteki bir karakolun komutanıdır. Cesur, sevilen, kararlı, evde doğum yapmak üzere olan (ve de yapan) eşiyle bile uzun uzun konuşmaya vakit ayıramayan gerçek bir vatansever... Alayını yönetimi, pratik zekası ve alçakgönüllü tavırlarıyla herkesçe seviliyor.

Ama savaş öylesine acı, dramatik ve merhametsiz bir şeydir ki... Şu günlerde Ukrayna'da, hemen sonra Gazze'de tüm dünyanın gözleri önünde yaşanan ve tüm o sözüm ona medeni ükelerin bir araya gelip önleyemediği korkunç katliamları düşünün... Onca büyük savaştan, onca soykırımdan sonra, böylesi hiç akla gelir miydi?

Ama işte, filmde yaşanan da budur. Karşı yanda çok belirli değilse de, anlaşılan PKK denen terör çeteleri vardır. Hemen hepimiz için "PKK eşit terör"dür, biliyorum. Ama bunu tüm Kürt vatandaşlarımız için düşünmek istemiyorum. Kürtlerin de barış isteyen geniş bir kesimi olduğuna inanıyorum. Yeter ki onlara da eşit vatandaşlık hakları verilsin, varlıkları legal biçimde kabul görsün...

Her neyse... Buradaki savaş ölümcüldür, ve film bunu öylesine iyi yansıtır ki... Sanırım bizde yapılagelmiş en etkileyici savaş filmidir bu... Aynı ölçüde de ürküten, korkutan, dehşet veren...

Hikâyedeki ikinci önemli portre gazeteci-fotoğrafçı Ufuk'tur. Kadronun en tanınmış oyuncusu olan İlker Aksum'un ustalıkla canlandırdığı... O bu savaşa kendi isteğiyle gelmiştir. Kapağında onun çektiği, Gazze faciası resimlerini hatırlatan bir çocuk resminin yer aldığı ve hep yanında taşıdığı FotoHaber dergisinin gösterdiği gibi, savaş da onun mekanı olmuştur ve olacaktır. Ama o, resmini çektiği çocuğu elini uzatıp kurtarmadan çekip gitmiştir. Ve bunun verdiği vicdan azabını da hiç unutmayacaktır.

Ve de gencecik Salman... Kendi gibi genç bir kıza aşık olan, ama görevine fazlasıyla bağlandığı için ona yüz veremeyen o arı genç yürek... Ve tam mutluluğa erişebileceklerinde onu bekleyen acı sürpriz... İnsana işte hayat böyle bir şeydir dedirten...

Evet, bu görkemli bir savaş filmi. İnsanı gerçek anlamıyla savaştan nefret ettiren... Ve bu açıdan günümüze gayet uygun düşen... Gazeteci Ufuk'ta İlker Aksum, Tayfun yüzbaşıda Murat Yıldırım, genç Salman'da Şahin Kendirci gayet iyiler. Asker Ali'de Arda Ararat da... Kadınlarda ise Bestemsu Özdemir ve Begüm Akkaya da duygularımıza seslenmeyi bilmişler. Ve bu erkekler filmine özel bir incelik katmışlar

Bu etkileyici filmin yönetmeni Ozan Uzunoğlu, senaryo yazarı Hakan Evrensel, görüntüleri çeken Murat Akar da anılmaya değer. Bence filmin temel kusuru, aşırı biçimde melodrama kayması. Bunda müziğin de rolü var. Aslında Ali Saran'ın müziği hiç fena değil; ama aşırı kullanımı eleştirilebilir.

Sonuç olarak, şu günlerin önemli filmlerinden ve geçip gitmekte olan 2023'ün en iyiler listesine yazılacak bir yapım...