Benim orada olma niyetim, çıplaklık ve cinselliği konuşulabilir kılmak. Dolayısıyla buna göre sorular hazırlamışız ve bu sorular herkes tarafından onaylanmış. Ancak bir süre sonra enteresan şeyler olmaya başladı ve ben şöyle şeyler duydum:

“Çıplaklık ve cinsellikle ilgili herhangi bir çalışma yapan kişinin psikolojisine yönelelim, çünkü muhtemelen psikolojisinde bir problem var. Ya da aile geçmişinde büyük bir problem var ve bu kişi o yüzden böyle şeyleri tercih ediyor, biz önce bu detayı alalım.

Ya da bu detayı aldıysak daha çok bu tarafını kullanalım kurguda. Bir de feministler bu paylaşımları yapan kişileri erkek egemen kültüre hizmet şeklinde yorumluyormuş, bu görüşe ağırlık verelim’’

Burada kesinlikile bir sorun var, o da şu; toplumun utanç tabusu, bu sözleri söylenenin bir kadın olması da alışık olduğumuz utanç yargısı olan ‘orospu-eskort’ kelimesi ile karşılaşmak. 

Bu arada kurguyu ben değil, yapımcımız yaptı. Böyle tercih etmezdim ben. Bu da projeden uzaklaşma sebeplerimden biri ama yapımcımız ısrarla bunu tercih etti…

"Eskorttan tavsiye mi dinleyeceğiz!"

Tam olarak değil, o dönem Merve ile başka bir belgesel çeken 140journos konuyu böyle ele almıştı.

140journos Merve'nin yaşamını dinlerken, ailesi ve doğduğu yerin hikâyesinden ötürü Merve'ye bir psikolog seansı yapmasını uygun gördüler ve öyle yayınlandı belgesel.

Merve ile konuştuğumda "annemi belgesele dahil etmeye çabalıyorlar" demişti. Ben de "psikolog da ekleyecekler mi" demiştim,  "yok artık" deyip gülmüştü ama eklediler.

Yapımcımız bu konuşmamıza üzüldü. Çünkü o da 140journos'un içeriği ele alış biçimini savunuyordu. Yani detaylı bakarsan aynı yargı. Bu yargının tam olarak nereye dokunduğu ya da nereye gidebileceği ile ilgili pek düşünülmüyor.

Beni en çok etkileyen ve tetikleyen şu olmuştu. Röportajlar esnasında bir konuda Merve’nin fikrini alıyorum; 

"Çıplak fotoğraf çekerken insan kendi bedenini görüp, kendi bedenini güzelleyebilir. Kendi bedeni ile tanışabilir ve barışabilir. Bunu çekmek aslında anormal bir şey değil, hatta normal ve seni rahatlatabilir, özgüvenini yükseltebilir” gibi bir açıklaması var.

Bunun kurguda yer almasını istediğimde yapımcıdan şöyle bir tepki geldi:

"E yani eskorttan tavsiye mi dinleyeceğiz, oraya mı geliyoruz?"

Bu laf Merve’ye Twitter'da yazılan en çok yorumdan biriydi.

Kişi eskort dahi olsa, seks işçiliği de yapsa bizim konumuz o değil. Biz yaptığı şeyle ilgileniyoruz orada. Ve bu şekilde yargılamak aslında ‘sürtük utandırması/ slut shaming’ dedikleri şeye denk geliyor.

Bir kadın nasıl olur da erkekleşir? Ve erkekleştiği şey de ‘toksik erkek’ diye eleştirdiğimiz erkek. Bir kadın, başka bir kadını nasıl olur da sokaktaki o kadını ayıplayan erkeğin dilinden konuşur ve eleştirir.

"Nudity is not pornography/ Çıplaklık, pornografi değildir"

- Sen neden bu kadar içselleştirdin bu meseleyi?

Çünkü yapımcının söylediği gibi türde zorbalıklara maruz kalanlar ‘Nudity is not pornography / Çıplaklık, pornografi değildir’ sloganıyla savunulur. Hadi benim savunduğum olmasın; bu şekilde yargılamak, sekülerlerin güya eleştirdiği bu bakış açısının devamlılığını sağlamak neden?

Kendi stilimde erotizm ve pornografi başka ifadeler taşıyor benim için. Bir kadının ya da erkeğin herhangi bir meyveyi yiyor olması bana erotik ya da pornografik gelmiyor. Bir insanın parmağını yalıyor olması, memelerine dokunuyor olması ve bunu seviyor olması da erotik ya da pornografik gelmiyor.

 Mihriban Tandoğan'ın yönettiği bir klipten sahneler.

Biz bunu ayıp, yasak ve günah çerçevesinde değil de diğer perspektiften sunabilirsek bakalım ne oluyor. Aslında kimse rahatsız olmayacak, biraz daha belki rahatlamış olacaklar ve özgür olacaklar.

- Seninle yaptığımız bir önceki sohbette; ‘Türkiye’nin ilk kadın porno yönetmeni Mihriban...’ dediğimde bu seni kırmıştı o zaman öyle mi?