Mısır, 75 milyonluk nüfusuyla, Türkiye’nin beşte biri kadar milli gelire sahip.  Gözünüzde canlandırabilirseniz ülke  Türkiye’nin 30 yıl öncesini yaşıyor.

İleriye gittiği de yok.

Ekonomik geri kalmışlığın ve yoksulluğun yanında yolsuzluğun ayyuka çıktığı ülkede yaklaşık elli yıldır tüm muhalefete yoğun bir siyasi baskı da uygulanmakta.

İşte Mübarek’in  çıkmazı da, çıkamayacağı da bu sorunlar.

Mübarek bu sorunlarla uğraşacağına, kendi diktasını oğluna geçirme derdine düşerek, kendi ipini de hazırlamış oldu aslında.

Peki şimdi ne yapmaya çalışıyor Mübarek ?

Tüm benzerleri gibi Mübarek de zaman kazanmaya çalışıyor. Çünkü,  kendisi 30 yıllık satranç ustası.

Usta oyuncu ne yapar?

Kendi taşlarının gücü ile  rakip taşların gücü arasında hamle analizi yapar.

Sonrasında ise, şimdi ki koşullara uygun en akıllı posizyonu  yani; feda edilecek taşları öncelikle öne sürer.

Kanımca, Mübarek de bunu yaptı.   Tabi ki  ‘böyle yapsan iyi olur’’ dendi aynı zamanda.

29 Ocak’ta hükümeti görevden alması ve bir başbakan atayarak yeni bir hükümet kurulmasını sağlaması, bir devlet başkanı ataması, 2 Şubat’ta ise Eylül’de yeniden aday olmayacağını açıklaması, 10 Şubat gecesi halka yaptığı konuşmada da istifası beklenirken Eylüle kadar görevde kalacağını belirtmesi ve bir kısım görevlerini Devlet Başkanı Ömer Süleyman’a devrettiğini açıklamasının başka bir izahı  da bulunmuyor.

Mısır ordusunun durumu

Mısır’da da ordu çok büyük boyutlarda ABD’ye bağımlı.

Mısır’ın ABD’den yılda yaklaşık  1 milyar dolar askeri yardım alıyor. Bu rakamdan ABD’ye bağımlılığın  ne kadar güçlü olduğu tahmin edilebilirsiniz.

Mısır ordusunun kurmay kademesi,  Amerikan eğitiminden geçiyor.

Buradan çıkan sonuç; ordu eliyle bir değişim, Mısır’ın dış politikasında halkın istediği değişimi getirmeyecek.

Mübarek’in Ömer Süleyman’a yetkilerini devretmesini desteklemesi ordunun pozisyonunun netleşmesini de  sağlamıştı zaten.

Aslında, ilk başlarda ordunun önünde üç alternatif bulunmaktaydı. Tarafsız bir pozisyonda kalarak, Mübarek’in hemen iktidardan gitmesini önlemeye çalışmak, ancak Mübarek’in iktidarda kalmasının mümkün olmadığı noktada iktidarı devralmak. İkinci alternatif bir darbe ile tüm mekanizmayı kendi denetimine almak; üçüncü bir alternatif ise barışçı değişim için demokratik güçlerle beraber hareket etmek. Ordu bunlardan birincisini tercih etti.

Ordunun bunu yaparken ABD ile koordinasyon içinde olduğundan da kuşku duymaya gerek yok sanırım.

ABD’nin Tavrı

Değişimi desteklediği görüntüsünü vermeye çalışan Obama yönetimi, bölgede önemli bir müttefikini kaybetme endişesi içinde aslında. Çünkü bu değişim sadece Mısır’la sınırlı kalmayacak bölgede diğer Amerikan yanlısı otoriter rejimleri de sarsacak ve ABD bölgede ciddi bir zemin kaybına uğrayacağı hesabı yapılıyor.

Şüphesiz bu durum öncelikle İsrail’in durumunu etkilemekte.

Aslında İsrail’in güvenlik sorununu Orta Doğu politikasının merkezine yerleştiren Amerikan yönetimi için bundan daha ciddi bir endişe kaynağı da olamaz.

Mısır’ın dışında bölgede İsrail için sorun olabilecek başka bir Arap ülkesi yok. Mısır’ın İsrail’e destek vermesi ise Tel Aviv’in güvenlik sorununa inanılmaz bir katkı sağlamakta ve bu ülkenin bölgedeki işgalci politikalarını büyük bir rahatlıkla sürdürmesini yol açmakta.

Amerikan yönetiminin, değişimin düzenli ve yumuşak olması kaydıyla desteklerini belirtmesi, aslında,  Mübarek giderse kaos olur tezini destekledikleri açıkça anlatmakta.

Peki şimdi ne oldu Mısır da?

ABD Mısır olaylarının ilk günlerinde Ordu’yu bağımsız bir konuma taşıyarak; halkı kontrol etmede ve en nihai aşamada değişimi sağlayacak bir iktidar alternatifi haline getirmede   istediğine  ulaşmış  oldu.

Sizce, satrancı kim iyi oynuyor Mısır da?