Fenerbahçe, kalesine gelen ilk topun yine gol olduğu ve yenik duruma düştüğü bir başka maçta bu sefer maçın ilk yarım saatinden sonra kontrolü alarak, tempo yapmaya çalışarak ve pozisyonlar üreterek Altay karşısında galibiyete ulaştı. Bu galibiyet belki biraz özgüvenin yerine gelmesi anlamında değerli olabilir. Ligin bitimine 17 hafta var, matematiksel olarak var olsa da artık ligde şampiyonluk şansı yok ama üç kulvarda önünde en az 20 ama en fazla 29 maç var. Artık olabildiğince galibiyet almalı ve önümüzdeki sezon her kimle ne plan yapılacaksa o plan için doğru veriler sunulabilmeli.
İsmail Kartal, Antalya maçına kıyasla bu sefer presle başlamak istese de maç başında plan tutmadı. Birkaç kez savunma arkasına atılan toplarla yaşanan tehlikelerin ardından çıkarken kaybedilen topla yenik duruma da düşüldü. Takım savunması adına çıkarken kaybedilen her topta, top nerede olursa olsun neden gol tehlikesi yaşandığının sebebinin bulunması gerekiyor. Sol bekte Szalai tercihi zaten hatalıydı, Pelkas da halen daha kendini bulamadığından sol taraf hem hücum hem savunma yönünde aksadı. İlk yarım saatte yine cılız bir şut dışında kaleye gidilemediğinin altını kalınca çizmemiz gerekiyor.
Daha sonra sağ taraf, Ferdi ve Samuel ile iyi işlemeye başladı, onlara İrfan da katılınca ciddi pozisyonlar gelmeye başladı. Samuel ve Ferdi bu kayıp sezonun kazançları oldular ve özellikle Samuel ilk yarı bek ikinci yarı ise açık olarak çok iyi işler yaptı. İrfan Can herhalde hangi takımın formasını giydiğini ve bu formayı zamanında kimlerin çıkartmak zorunda kaldığını anlamış olmalı ki hem mücadele etti, hem hareket etti ve bu da gol ve asist olarak hanesine artı yazdı. Sahanın bir başka iyi ismi Crespo, Sosa’nın da oyuna pozitif katkısını sağladı. Orta saha işleyince bir yandan savunma aksamadı, bir yandan da takım pozisyon kısırlığı yaşamadı. Sonuç bıçak sırtı olsa da oyun tamamen Fenerbahçe’nindi.
Bu takımın sene başından beri en büyük problemi bir kadro istikrarının yakalanamaması oldu. Bu hem oyun içi akışkanlığı ve alışkanlığı etkiledi hem de belli oyuncuların mental olarak çöküşüne sebep oldu. Artık İsmail Kartal’ın tercihlerinde net ve tutarlı olması gerekiyor. Kalede Altay (iyileştikten sonra), stoperde Kim, sağ tarafta önlü arkalı Samuel ve Ferdi, sol önde Valencia (halen daha tam ritmini bulamasa da bu takımın en etkili hücum silahı) ve orta sahada Crespo, Sosa ve İrfan olmak sekiz isim artık bu takımda netleşmiş olmalı ve bundan sonra sakatlık ya da ceza olmadığı müddetçe burası korunmalı. Dokuzuncu isim için İsmail Kartal’ın Szalai (bence ilk tercih), Serdar ve Tisserand arasında bir tercih yapması gerekiyor. Son iki isim ise bu sezona sığdırılması gereken sol bek ve santrfor transferleri olacak. Bu kadro fiziksel ve mental olarak oturursa bu sezonu bir şekilde bitirir; en başta yazdığım gibi bundan sonraki hedef artık olabildiğince kazanmak olmalı. Yazının başlığını yavaştan çıkarıyoruz; İsmail Kartal’ın en büyük kararlılık testi Mesut ile ilgili olacak. Tempo yapmak istiyorsan Mesut ne pahasına olursa olsun bu takımda olmamalı.
Berke, Nazım, Novak, Serdar, Tisserand, Mert Hakan, Zajc, Pelkas, Rossi, Mesut, Berisha/Serdar da sezonun kalanında rotasyonda düşünülecek, form durumlarına göre durumları değerlendirilecek oyuncular olmalıdır. Esas olan artık herkesin belki bir hata payıyla sayabileceği kadronun belli olmasıdır. İki yeni transfer için de yine menajerlik şirketi rotası Rogon olacaksa evvel şart olarak da Gustavo ve Meyer kendilerine derhal iade edilmelidir. Meyer zaten hiç olmadı da Gustavo’nun da artık medet umulacak bir hali kalmadı.
Bu sezon bir şekilde bitecek, umarım gelecek yılın planlarına ışık tutulabilecek bir yapı oluşturulabilir. Geçen sezon son on hafta oluşturulan yapı tamamen değiştirileceğine sadece rötuşlanabilmiş olsaydı bugün bunları konuşmak durumunda hiç olmazdık. Sol bek ve santrfor derhal şart dedik ama takımın gerçekten kaliteli bir takım olabilmesi için de önümüzdeki yıla bir sağ bek, iki orta saha (hem 6 hem 8 numara oynayabilen), ve bir sağ kanat (adam geçebilen ve gol atabilen) daha alınması gerekiyor.
