Bu bol ödüllü, birçok özellik içeren ve hakkında çok konuşulan/konuşulacak film geniş ve kapsayıcı bir bakış gerektiriyor. Elimden geldiğince atmaya çalışacağım...

Film inanılması zor bir kar dekoru içinde (bu dekor sonuna dek sürecektir), kar lastikleri takmış olsa da yine en basit gerçekçiliğe meydan okuyan ve bana seyirci koltuğumda içimden "Olacak şey değil!" dedirten bir inatla arabasını süren bir genç kadınla tanıştırıyor bizi... Sonradan adının Aslı olduğunu öğreneceğiz, ki aynı biçimde bu görkemli beyaz dekorun da Artvin ve çevresi olduğunu öğreneceğiz.

Burası adı Akçeken olan bir yöredir. Aradım, bu ad tam olarak yok. (Akçakent denen bir köy var, o da Aksaray ilçesine bağlı). Ve Aslı oraya asıl gelmesi gereken doktor tarafından yollanmış bir hemşiredir: o karakışta tek başına gelmesinin gösterdiği gibi, inanılması zor bir cesareti, gerçek bir yüreği olan...

Orada kadınlar da görecektir. Özellikle gebe bir kadın ve kızını... Ama daha çok erkekler egemendir bu yörede... Çoğu tümüyle uygarlıktan ırak bir yaşam yüzünden kalpleri iyice taşlaşmış kişilerdir. Özellikle rakı sofrasından kalkmayan, kadının haince peşine düşen biri. Haşin ve zalim Hasan...

Ve de aslında iyi yürekli gözüken, kendine özgü sakalıyla çağdaş bir peygamberi andıran Samet. Ki Samet, Aslı'ya tam anlamıyla tutulacaktır. Kadının inatla kendisini itmesine karşın, elinden gelen her şeyi yaparak...

Aslı sık sık telefonla konuşur. Ailesiyle; özellikle de babasıyla... O baba sanki uzaktan onu yönetmeye çalışıyor gibidir. Ama bu ırak dağ başında olacak şey midir bu? Elbette iyi yürekli başkaları da olacaktır. O temiz yüzlü jandarma eri. Veya Akçeken Sağlık Ocağı, Akçeken Karakolu gibi kamu yapılarının içinde veya çevresinde karşılaştığı erkekler...

Ama bu vahşi doğa ve vahşeti ondan esinlenmiş çerçeve içinde, eril bir ahlak kesinlikle bastıracaktır. Aslı istediği kadar çağrıldığı tüm evlere ve komşulara koşsun; hatta yarasa ısırığına uğrayan bir emekçiyi iyileştirmeye çabalasın... Bu temelde yalnız, sıkışmış, rakı veya kağıt oyunu mahkûmu erkeklerle barış ve karşılıklı sevgi-saygı içinde mutlu yaşamak mümkün değildir.

Ve aradaki kadın-erkek, iyi-kötü, cesur-korkak gibi çelişkiler her dakika boy göstermeye devam edecektir.

Sonuç olarak filmin gerçek bir melankoli duygusu içerdiğini de belirteyim.

Ve de civardaki hayvanlar... Arada bol bol gözüken kedi, köpek, koyun, kurt, öküz, tilki gibi yaratıklara ayılar da karışır. Köylünün en çok korktuğu ve filmdeki iki kez gözükmesi bile bizi ürperten o yaratık. Ki bizler de hâlâ ayıları sevmek mi, yoksa nefret edip bir an önce vurmak mı ikileminden tümüyle kurtulmuş muyuzdur?

Ve finaldeki gizemi de yine yöre ayısına bağlayarak çözmeye kalkanlar çıkmayacak mıdır?

Filmin daha önce de sinemamıza el uzatmış olan Florent Herry imzalı görüntüleri (ki o özellikle Reha Erdem için çalışmıştı) ve de Erdem Helvacıoğlu imzalı güzel bir müziği var. Yönetmeni Selcen Ergun'un birkaç kısa filmden sonra ilk uzun filmi bu... Ama doğrusu öylesine bir profesyonellik içeriyor ki... Şöyle demiş festivalde: "Bu film benim bir kadın olarak dünyada kendimi nasıl hissettiğim üzerine." Bu hanımla tanışmaktan gerçekten gurur duyacağım. 

Oyunculukta asıl yük kuşkusuz ki Merve Dizdar'ın üzerinde. Birçok ödülü olan filmde, bu değerli oyuncumuz Antalya'da ve çok daha önemlisi Cannes'da da en iyi oyuncu seçilmişti. Cannes ödülü Nuri Bilge Ceylan'ın Kuru Otlar Üzerine adlı filmi dolayısıyla idi. Ve bize Cannes'da ödül kazandıran ilk kadın oyuncumuz olmuştu. Merak ediyorum; iki film arasında belli ortak temalar yok mu acaba?

Selcen Ergun'dan bu muhteşem başlangıçtan sonra daha birçok iyi film bekliyoruz. Ve bendeniz bu güzel filmi has sinemaseverlere de içtenlikle öğütlüyorum.