İşte son günlerin sayıları çılgın gibi artan (ve kolayca bir düzineyi bulan) haftalık film sunumu içinde arada kaynayan ve kaza eseri görenleri de sanırım hayli şaşırtan bir filmi... Ama Batı ülkelerinde son derece ilgi gördüğü ve hayli övüldüğü de bir gerçek. Bendenize gelince... Tüm iticiliği içinde son derece özgün ve yaratıcı bir yapım olduğunu söyleyebilirim.

Film öncelikle "35 mm film olarak çekilmiştir" uyarısıyla başlar. İlginç bir teknolojik bilgi!... Ve de "Sen katil misin?" sorusuyla. Bu arada iki ana kahramanın gerçek adları bilinmez, ama kadına Lady, erkeğe de Demon- Şeytan adı yakıştırılır. Fondaki zengin müziğin içinde sık sık Love Hurts - Aşk Acıtır adlı bir şarkı kulaklara çalınır. Ve böylece şenlik başlar.

Öncelikle, klasik sinema ve sinemasal anlatım açısından her şey gerçek bir sürprizdir... Çünkü bu tam 6 bölümlük bir gerilimdir. Ek olarak sonunda bir Epilog'la... Ama bölümlerin kronolojik bir sırası yoktur. Nitekim Bölüm 3'le başlar. Sonra Bölüm 5'e gider. Oradan 4'e, sonra 2'ye geri dönülür! Sonunda 6. bölümde, adam gibi sonuç alınır. Sırf bunun bile iyice kafa karıştırıcı olduğu açık değil mi?

Ama kişiler hep aynı kalır. Ve her şey iki ana kahraman çevresinde döner. Smile, Scream gibi korku filmleriyle tanınan Kyle Gallner. Yani The Demon - Şeytan. Ve The Fall of the Usher House adlı Edgar Allan Poe uyarlaması diziyle tanınan The Lady - Willa Fitzgerald. Bu erkek ve bu kadın öylesine doldururlar ki ekranı... Anlatmam kolay değil.

Ama bu ekran sürekli kan renginde olacaktır. Çünkü öldürme; diğer deyimiyle cinayet peşimizi bırakmaz!... İkisi de -ama özellikle dişisi- ellerini kana bulamadan duramaz. Nitekim bir noktadan sonra o "Electric Lady" diye anılacaktır!... Sıçrayıp duran olaylar bir kadınla bir erkeğin arasındaki bu sado-mazoşist ilişkiye şaşırtıcı dönüşümler sağlar. Burada o klasik kediyle fare oyunu değildir görülen... Belki de fare (yani kadın) çok daha güçlü olacaktır. Belki de erkeğin tüm film boyunca pantolonunu hiç çıkarmaması (kişisel olarak beni şaşırtan bir şeydi bu!) dengesizliğin bir dışavurumudur. Kadın en kanlı sahnelerde bile iç çamaşırlarını korur; erkekse gri polis kılığından nedense kurtulamaz!...

Ama film öylesine bir şiddete sahne olur ki... İşe karışan ve kimi zaman yardıma koşan yaşlı-çok yaşlı kişiler de, akan kanlarıyla kurban olmaktan kurtulamazlar. Bir yerde kötücül kişilerden biri şöyle der: "Ben kıyametin de habercisiyim." Zaman zaman Electric Lady'nin gücü öne çıkar. Ve filmin hep ve her yerde ezilen ve kıyılan kadın cinsinin bir intikamı olarak yorumlanmasına yol açabilir. Öte yandan "kadın intikamı" teması da az güçlü çıkmaz... Hele kimi bölümlerde devlet, yasa, hukuk veya sistem, ne derseniz deyin... Tüm bunlara karşı çıkan Lady'mizin gücü gerçekten de şaşırtıcı olacaktır.

Filmin yazar - yönetmeni JT Mollner 2008'den itibaren 8 kısa film yönettikten sonra (ki hemen hepsi korku teması üzerineymiş) 2016'da Haydutlar ve Melekler'le ilk uzun filmini yapmış. Bu ise ikinci filmi oluyor: kuşkusuz en hatırlanacak olanı... Kyle Gallner ve Willa Fitzgerald ise başrollerde muhteşem... Kendi adıma Fitzgerald'ın Lady'sini hiç unutmayacağım. Yaşlı kuşaktan gelen Barbara Hershey (Genevieve teyze), Ed Begley Jr. (Frederic enişte) gibi isimler de çok iyi.

Ayrıca bir dönemin sempatik oyuncusu Giovanni Ribisi'nin bu kez kendini adadığı görüntüler ve Craig DeLeon'ın müziği de dikkate değer. Filmin özgün şarkılarını ise Z. Berge'e borçluyuz. Ki yönetmen Mollner filmin adının bile Berg'in şarkılarından esinlenerek ortaya çıktığını söylemiş.

Ayrıca rivayete göre korku sinemasının ustalarından Stephen King ve Mike Flanagan da filmi severek "Bugüne dek izlediğimiz en zekice gerilim filmlerinden" ortak açıklamasını yapmışlar. Evet, işte depdeğişik, radikal olarak farklı tarzda bir film. Hep yenilik arayanlar için...