En klasik cinsinden bir duygusal komedi. Sinema meraklılarının kısaca rom-com (romantik komedi) dedikleri, klasik aşk kavramıyla komedi türünü birleştiren, yapımcılara çok büyük bütçelere mâl olmayan, kadın-erkek ilişkilerine değişik hikâye çerçeveleri içinde göz atan ve seyirciye genelde hoş vakit geçirten filmlerden biri. Bu kez bir özelliği var: Yabancı eleştirmenler ya çok sevmiş, ya da açıkça nefret etmişler!... Bendeniz ise -belki romantik yapımdan ötürü- ilk sınıftanım!...

İki ana kahramanımız, kısa adlarıyla Bea ve Ben'i önce bir kafede yaşadıkları tuvalet tartışmasında izleriz. Ve sahnenin gerçek komedi tonuna bayılırız... Sonra onları daha iyi tanırız. Bea Boston Üniversitesi'nde hukuk okuyup avukat olmaya çalışır. Ben ise tanınmış Goldman Sachs şirketindin bir çalışanıdır. Ve sanki ilk karşılaşmalarında aralarında bir duygu cereyanı başlar. Acaba bu gerçek bir aşk mıdır? Öyle olsa bile, ikisinin ortak bir özelliği inatçılık ve ödün vermemek olan kahramanlarımız, etraflarındaki geniş aile ve yapay dostluk çemberini yarıp birleşmeyi başarabilecekler midir?

Birçok kaynağa göre, hikâye temel esinini Shakespeare'in Much Ado About Nothing (en doğru çevrisi Yok Yere Yaygara olabilir) adlı komedisinden alır. Ve zengin bir karakterler grubu içerir. Öncelikle iki kahramanımız... Bea tam anlamıyla bir fırlamadır: alabildiğine şakacı, zeki, espri üstüne espri patlatan, sempatik bir geveze... Daha başta, tanıştığı Ben'e "Artık benimle çıkmayı teklif edecek misin?" diyebilen... Ama sonra onun kendisi üzerine söylediği edepsiz sözleri gizlice duyup şok geçiren Bea, çekip gitmeyi daha uygun bulur. Ve Zampara Sokak'ta (!) dolanır durur.

Arada birbirleriyle evlenmeye karar veren iki kadın: Bea'nın kızkardeşi Halle ve Ben'in çocukluk arkadaşı Claudia... Bu değişik çift, üstelik bunun için uzak bir yeri, Avustralya'yı ve onun rüya kenti Sidney'i seçmişlerdir. Ve tüm aile kalkıp oralara gidilir.

Ama olaylar öylesine gelişir ki; geniş aile asıl çiftimizi görünüşte de olsa birleştirmek ister: başka çiftlere iyi bir model olmaları için... Böylece bir dizi değişiklik, yalan-dolan, oyun-düzen birbirini izler. Ana kahramanlarımızı kah birbirine yaklaştıran, kah tümüyle uzaklaştıran... Araya Bea'nın ilk aşkı, genç ve yakışıklı Jonathan ve Ben'e tutulmuş çekici bir kadın da girer. Bu arada nefis sahneler art arda gelir: dev taşlarla oynanan satranç; gemideki unutulmaz dans sahnesi; yine gemide canlandırılan Titanik filminin ünlü finali... Ya da Bea'nın uçağın içindeki sıkışma sahnesi. Ki bu başlıbaşına bir komedi zirvesi sayılabilir.

Ve sonra, o enfes Sidney... Vaktiyle gidip görebildiğim için çok mutlu olduğum o mimarlık şaheseri Opera... Hele o gece görüntüleri. Ve o aralar gelen şu deyiş: "Mesele aşk olunca, hiçbir şeyin önemi yoktur!"

Ama filmin bir başka özelliğini de unutmayalım. O da bize sunduğu seks ve de çıplaklık sahneleri. Ve bunların cüretkârlığı... Üstelik bu hem kadın, hem de -neredeyse daha çok- erkek bedenlerini içeriyor. Ve iki cinsin de görülmedik yerleri kalmıyor!... Bu sahnelerin estetiği de var kuşkusuz. Ve iki dominant aşk: Bea ile Ben'inki. Ve de bir lezbiyen tutku...

İşte tümü iki yıla sığmış olan macera bu... Çok iyi oynanmış, yeterince iyi yönetilmiş. Sydney Sweene ve Glenn Powell iki aşıkta gayet doyurucu. Ayrıca Dermot Mulroney, Rachel Griffiths gibi eskiler de çok iyiler. Zaman zaman biraz fazla zeki olmaya kalkıştığı için yer yer seyirciyi yorsa da, sonuç olarak görmeye değer bir film.