Bugünkü yazımız bir köşe yazısı ve iki haberden esinlendi.
Köşe yazısı: Sperm almaya gittiğim gün
Aşağıdaki paragraf “sevgi kozasını anne baba birlikte örer” diyen Çiğdem Anad’ın son yazısından, (12 Mayıs 2009): 
“Anne baba sevgisine doya doya büyümüş çocukların özgüveni öylesine yüksektir ki, aşk acıları savrulup savrulup gider, onlar dimdik dururlar. Onlar sevgi açlığı doyurulamayan insanlara hiç benzemezler… Dostlarının sağıltacağı kapanmayan yaraları yoktur. Kendilerini başkalarına ispat etme, beğeni toplama, alkışlanma ihtiyaçları yoktur.”

Haber 1: Hürriyet gazetesinden. 14 Mayıs 2009:
Artvin’den gelen güzel haber
Artvin'in Borçka ilçesindeki bir evde çıkan yangında, okuldan dönen lise öğrencisi kızın, alevler içinde kalan özürlü ağabeyini kurtarmak için gösterdiği büyük çabayı konu alan haber şöyle devam ediyor:
"Nazlı Yüksel, ağabeyini çok sevdiğini belirterek, “Annemiz vefat etti. Ağabeyime ben bakıyorum. Yemeğini yedirir, üstünü yıkarım, onun bütün özel işlerini ben yaparım. O hayattaki en değerli varlığımdır. Onu çok seviyorum. Onu kurtardığım için çok mutluyum. Onun alevler arasında kalmasına müsaade edemezdim.”


Ben Çiğdem Anad’ın yazısını ve “Artvin’den gelen güzel haber”i birlikte okudum.
Üzülerek belirtmeliyim ki, resimdeki yüzlere bakınca hayal dünyamın beni nerelere sürüklediğini sizlerle paylaşmayacağım. Ama eminim ki puro severler arasında, purolarımızdan çıkan ve evrenin bir noktasında buluşan dumanlarımız gibi benimle aynı hayallere dalanlar olacaktır ve bir şekilde ben onları hissedeceğim.
Haber 2: Tempo24’ten. 12 Mayıs 2009:
Hayaller kur, sorunları çöz

“Kanada'daki bilim insanlarının yaptığı araştırma, hayal kurmanın beynin birçok bölümünün işlevini artırdığını ortaya koydu... Christoff, araştırmanın birçok kişiyi algılarını gözden geçirmeye itebileceğini ifade ederek, insanların fikir almaya alışkın olduğunu ve hayal kurmanın iyi bir şey olmadığını sandığını, ancak durumun bunun tam tersi olduğunu vurguladı. ”
Hülasa; “puro insanı” düşüncelere değil, hayallere; çıkmazlara değil, dengeye itibar eder.
Puro içen adam kara kara düşünmez. Onun derdi savaş değil, barıştır.
Puro insanı muktedirdir. Öksüz ya da değil, yüreği sevgi doludur. Çünkü O, düşünerek değil, hayal kurarak sevgiye ulaşılacağını çok iyi bilir; o sevgiyi hayal eder ve “çözümü” bulur. Çünkü ona göre: “Puro aynı zamanda yeryüzü nimetlerinin gelip geçici olduğunu da gösterdiği için kişiyi alçakgönüllü kılar. Puro içen adam, bir anlık mutluluğun insan ömründe ne denli büyük değer taşıdığının farkındadır. Büyük hırs ve düşlerin bir puro dumanı gibi uçup gittiğini bilir...” (Z. Davidoff)
Not: Kabileler arasındaki sorunları çözmek için kızılderili kabile reisleri törenlere “Barış Çubuğu” tüttürerek başlarlardı.