Halkın “kıl payı” oylarıyla seçildiği belediye başkanlığından “bir gün bir şiir” yüzünden görevden alınıp kısa süreli hapisliğini yeni partiye, genel seçim zaferine, “Baykal’ın demokratik desteği” de sayesinde başbakanlığa, derken “tek adamlık”a ve 22 yıllık iktidara dönüştüren; halkın oylarının yarısını, yarısından fazlasını alarak belediye başkanı seçilenleri görevden al(dır)ıyor!

Belediye başkanı seçildikten sonra “Demokrasi bir tramvaydır, gittiğimiz yere kadar gider, orada ineriz. Demokrasi amaç değil, araçtır” diyen, “tramvayıyla” bir oraya bir buraya giderken “yolcuları” dışarı atıyor zannınca.

Fakat herkes tramvayda değil; demokrasi herkes için tramvay değil! Tramvayınız sizin olsun; kimileri de yürüyor, koşuyor veya tramvayın bu gidişini ya öfkeyle ya hüzünle izliyor en azından.

Çoktan son duraktaki “tramvay” kendi demokrasi yükünü bile taşıyamayacak durumda. Kendi aracının büyük arızasıyla tarihe geçiyor vatman.

Esenyurt Belediye Başkanı Prof. Özer’den sonra üç belediye başkanı daha görevden alındı. Biri gözaltında. Görevden alınanlardan biri de yüzde 57,5 oyla seçilmiş Mardin Büyükşehir Belediye Başkanı Ahmet Türk. Hani “Kürt siyasetinde barışı temsil eden adam.” Onların yerinde artık “seçilmemiş” ve tayin edilmiş vali veya kaymakam var. Yani “siyaset yapması yasak” olanlar, sözde seçimlerle doldurulan siyasi makamlar boşaltılıp yerleştiriliyor.

Daha Bahçeli’nin “Öcalan Meclis’e gelebilir” demesinin kırkı çıkmamışken, aday olmasında ve mazbata almasında hiçbir sakınca görülmemiş seçilmiş kişiler, eski, çok eski, kimi çoktan bitmiş davalar, meseleler gerekçe gösterilerek seçmenlerinin, aslında tüm seçmenlerin yüzüne yüzüne fırlatılıyor. Sandık sandukaya dönüşüyor.

Bunu bir de Bahçeli ve partisi düşünsün! O açıklamasıyla “milliyetçi, ülkücü” yolcularda “hayal kırıklığı” yaratmaya manipüle edilmiş adeta. Ki o yolcular tramvayın vatmanına tutunsun. Belki de. Yıllarca her şeyle suçladığı kişi ve parti ve iktidara, makas değiştirip payanda olduktan sonra, bir de böyle ofsaytta bırakılmış olsun; belki de.

Ne hazin bir yolculuk bu, sayın tramvaycılar! Sözde darbelere karşı “demokrasiniz” Damokles’in kılıcı gibi hep seçmen iradesinin, çok sevdiğiniz deyişle “halkın teveccühü”nün üzerinde; inip duruyor darbe üstüne darbeyle. Hak ve özgürlükler için yola çıktığını iddia etmiş tramvay, sadece vatmanın döşediği bozuk raylarda yalpalamıyor, sarsılmıyor. Aynı zamanda ülkeyi raydan çıkarıp durmakta ısrarlı, inatçı, kindar!

Bir parantez açayım tramvayınıza: İstanbul’da ilk tramvay, daha doğrusu atlı tramvay, tam da “hakiki cumhuriyet ve demokrasi” hayal etmiş Paris Komünü yılında, 1871’de Azapkapı’dan Ortaköy güzergahına doğru dıgıdık dıgıdıklanırken, Kasımpaşa-Şişhane kavşağı en önemli merkezdi. “Demokrasi tramvayımız ise Kasımpaşa’dan çıktı, Azapkapı’ya vardı işte! Bravo, ne terakki, ne güzergah, ne azap!"

AKP’li olmayan, bu “azap” iktidarını desteklemeyenler zaten bunu görüyor. Asıl tefekkür ve muhakeme sorumluluğu, AKP seçmeninde. Elbette vicdanını, hak ve özgürlüklere dair duygularını, duyularını öldürmemiş olanlarda öncelikle: Nasıl bir gidiştir bu? Aynı tramvayda olmak mutlu ediyor mu sizi? Bütün bu “bir ileri üç geri” gidişlerle başınız dönmedi mi? Çocuklarınızın haklarını, özgürlüklerini, kişiliklerini, kimliklerini, geleceklerini, umutlarını, hayallerini, ülkenin ortak aklını böyle bir “tramvay”ın raydan çıkarmasını aklınız ve kalbiniz kabul edebiliyor mu?

Hiç zor sorular değil. Sadece 22 yıllık yolculuğun geldiği bu “son” durağı hakkıyla, adaletle, akılla, mantıkla, kalbinizle değerlendirin, kafidir! Gerçekten kafidir artık! Değil mi!