Başlık, biraz Rusya'nın Deli Petro'dan beri tarihsel, amma biraz da soğuk savaş yıllarından günümüze korku salan meşhur politikasını andırıyor. Fakat başka hangi cümle, benzer bir durumu bundan daha iyi açıklayabilir ki... 

Allah uzun ömür versin, önceki dönem Büyükşehir Belediye Başkanı olan Osman Gürün Muğla'da, on yıllık Büyükşehir iktidarı boyunca Muğla kırsalı ile kıyıları arasında maalesef adı konmamış bir soğuk savaş döneminin mimarı olmuştu. 

Başlıca Bodrum, Marmaris ve Fethiye'yi, yetki ve sorumluluklar açısından büyükşehir belediyesiyle soğuk savaşın en sıcak çatışmalarının yaşandığı marka turizm ilçeleri arasında sayabiliriz. 

O zamanlar, Sayın Gürün'ün "kırsalda üretip kıyıda tüketmek" fikriyle kulağa hiç de kötü gelmeyen yönetim modeli, ne yazık ki fikirden fiile bir türlü geçememişti. 

Onca tarım çalıştayı yapmış olan Gürün, yüzünü bir türlü kıyı kentlerimize dönememiş ve kırsalda üretip kıyıda tüketmek söyleminin kendi tekrarıyla "simbiyotik" ilişkisinde; beklenen eylemsellik, kadük bir çıkmaza "Goca Muğla"yı sürüklemişti. 

Kendisine bir program sırasında neden çok kez tarım çalıştayı yapılmasına rağmen bir kere bile turizmle ilgili böyle bir çalıştayın yapılmadığını sorduğumda, bunun haklı bir eleştiri olduğunun altını çizerek en kısa zamanda yapılacağını söylemiş ancak bir süre sonra kerhen olduğu çok belli, içi dönük; göz boyamaktan başka bir işe yaramayan bir organizasyonun sonuç bildirgesine bile ulaşamamıştım.

Belediye başkanlarının karakteri, o kentlerin kaderidir.

Birkaç ay önce bu başlığı taşıyan bir yazı yazmıştım. Anlatmak istediğimi, başkanların ilk yüz günlük icraatlarıyla ilgili açıklama ya da sunum yaptıkları bu günlerde daha somut olarak görebileceğiz aslında.

Mesele kimin iyi, kimin kötü olduğunda değil ya da ne vaat ettiği de önemli değil. Meseleye bir iktisatçı refleksiyle bakıyorum: 

Ne planlandı, ne gerçekleşti!

Mesela, yine bu satırlara konu olan Tarsus'ta, ikisi de CHP'li olmasına rağmen halef selef belediye başkanlarından önceki belediye başkanı şehir tiyatrosunu açarken diğeri gelir gelmez oyunlara ara vermek şöyle dursun, bir sonraki emre kadar kaldırmıştı.

Sözde tasarruf politikaları bahanesiyle adeta bir rol dağıtımı yaparak oyuncuları; çaycı, bekçi, hayvan barınağı görevlisi ya da park bahçede bahçıvan olarak görevlendirmekte bir sakınca görmüyordu yeni başkan.

Bu örneğin dışında da yetki ve sorumlulukların nasıl siyasallaştığına, öç duygusu ya da kibirle nasıl amacını aşan kararların alındığına örnekler vermek mümkün.

Fakat benim bu yazıda üzerinde durmak istediğim şey; aklın ve gönlün ritmindeki empatik uyumsallık...

Şahane bir günde, mavi vatanın özgürlüğü; 1 Temmuz'da, Bodrum – Didim ve Marmaris – Fethiye rotasında her gün yapılacak olan karşılıklı seferler, CHP Genel Başkanı Özgür Özel'in bizzat ilk Türk denizcisi Çaka Bey'in adını taşıyan feribotun kaptan köşkünden yaptığı anonsla: "Vira Bismillah" denilerek demir aldı.

Tam ücretin 250 TL olduğu, öğrencilerin ise 160 TL'ye yararlandığı bu seferlerde engelli, gazi ve şehit aileleri ücretsiz, 65 yaş üstü ise 75 TL'ye yararlanabiliyor.

Velhasıl demem o ki; belediye başkanları asli işlerine yüzlerini döndüklerinde, kentler için daha ciddi ve olumlu yatırımlar ya da kent ve kent yaşayanları adına sosyo-ekonomik çözüm odaklı adımlar görmek mümkün oluyor.

Daha birkaç ay önce Göcek'ten Bodrum Gümüşlük'e kadar egenin iki yakasına uzansam dokunacağım uzaklıkta yaptığımız deniz seyri sırasında öyle güzel duygular içindeydim ki...

Ve hele Halit Kaptan'la pencerelerindeki söve detayından kayrak taşlarının derzlerinin beyazına kadar seçebildiğimiz Yunanistan'ın Symi adasını İskele'de ya da bizim, hemen yanı başındaki antik şehrin aynı adıyla anılan Knidos fenerini sancakta bıraktığımızda yaşadığım hisleri, sınırların ve zamanın ötesindeki bu Mavi rotada herkesin hissetmesini istemiştim... 

Sanırım kendimi kaptırıp Didim'den Fethiye'ye uzanan bu hatta, Bodrum - Marmaris arasındaki güzergahın da değerlendirilmesine getirdim konuyu, denizciler anlamıştır elbet.

Benim gibi 35 yılını deniz kıyısında ve fakat daha çok karasal yaşayan birisi için Halikarnas Balıkçısı'ndan Paluko'ya, Azra Erhat'tan Bedri Rahmi Eyüboğlu'na, Kıvırcık Mustafa'dan Sadun Boro'ya ve tabii ya; ah(!) Miho'ya kadar uzanan, umut içinde ve biraz da hüzünlü bir seyir oldu bu yazım... 

Bir kültür mirasımız olan Mavi Yolculuğun rotasını halka açan Muğla Büyükşehir Belediye Başkanı Ahmet Aras ve Aydın Büyükşehir Belediye Başkanı Özlem Çerçioğlu'nu tebrik ediyorum.

Bir öneriyle bitsin bu yazı... Madem öyle, ilk bir ay, tam bilet alan herkese Azra Erhat'ın "Mavi Anadolu" kitabı da armağan olarak verilsin...

Eh o zaman son sözü de söyleyelim:

Anadolu sevdalılarının yeni rotası, mavi vatana hayırlı olsun. 

Eyvallah.