Cumhuriyetimizin 99. yılını yeni yüz akımız olduğu söylenen TOGG ile kutladık; şimdi renkleri kırmızı mı olsun, yeşil mi gibi ayrıntıları tartışmaktayız. İktidar ve yandaşlarına göre bu olgu, sanayide varmış olduğumuz aşamanın görkemini yansıtmaktadır. 

Öyle midir?

Doğru bir karara varabilmek için meseleye değişik açılardan bakılmalı: Bunlardan biri, belki de en önemlisi, devlet otomobil yapımını bu kadar önemseyecek, teşvik edecekse konuya yaklaşım felsefesinin ne olması gerektiğini doğru saptamaktır. Devlet, ekonomik durumu ortalamanın çok üstünde olan yurttaşlarının alabileceği bir otomobil üretilmesini mi, yoksa geliri daha düşük ve giderek azalan vatandaşlarımıza yarayacak bir araç sağlamayı mı hedeflemelidir?

Doğru yol, ikinci şıkkın yeğlenmesidir. Aslında konu, seçime yaklaşıldığında parlatıldığına, gümbürtülerle duyurulduğuna göre iktidara yarar sağlayacağı düşünülmektedir. Sadece geliri yüksek olanlara değil, halkın geliri giderek azalan çoğunluğuna yarayacak bir otomobil üretmek politika açısından daha verimli olurdu.

Tasarımın Vinfast marka SUV tasarımıyla çok benziyor olması, çeşitli bölümlerinin bir çok kaynaktan yüksek oranlarda edinilmesi, parça tedariği ve servis ağının oluşturulması konularındaki sorunlar, bu alanda yıllarca çalışmış rakipleri arasında tutunmasının güçlüğü konularındaki itirazlar yerindedir ama atılımın, halkın çoğunu mutlandıracak bir düşünce tarzı ile ele alınmamış olmasını eleştirmek muhalefet açısından, daha doğru ve daha verimli olurdu.

1930'larda, Birinci Dünya Savaşı'ndan sonra ekonomik olarak çökmüş olan Alman halkının oyu ile iktidara gelen Nazi rejimi, yandaşlarını çoğaltmak için halkın ekseriyetinin satın alamayacağı değil, bunun tam tersine, geliri kısıtlı vatandaşların da edinebileceği ucuz bir otomobil modeli üretmenin yolunu tutmuştu: "Halk arabası" yani "Volkswagen" adı verilen bu taşıt aracının satış fiyatının 1.000 Reich'ın (yaklaşık 140 dolar) altında olması amaçlanmıştı. O günlerde ortalama bir Alman işçisi, 7 ay 3 haftada kazanacağı ile yani 31 haftalık maaşıyla bu aracı edinebiliyordu. 1934 de elli kişiden ancak birinin otomobile sahip olduğu bu ülkede üretimine girişilen Volkswagen'in iki yetişkin ve üç çocuğu taşıyabilecek yakıt tasarruflu bir araç olması uygun görüldü.

Peki, bu kadar zaman sonra bizde ne oldu?

ÖTV dilimine göre hesaplandığında TOGG'un C-segment SUV modelinin satış fiyatının 900 bin - bir milyon lira civarında olacağı söylenmektedir. Türkiye'de çalışan işçinin aylık gelirinin asgari ücretin yaklaşık yüzde on üstünde yani 6500 lira civarında olduğunu, işçi ve memur emeklisinin ise aylığının 4500 lira civarında olduğunu hatırlarsak çalışmakta olan bir işçinin TOGG'u 13 sende, emekli bir memurun ya da işçinin ise bunu ancak 18.5 yılda alabileceğini anlarız.

Durumu, Haiku şairi Rosaliene Bacchus güzel anlatır:

Hiçbir fırsatı kaçırmazlar 
Görülmemiş bir kar dışında
hiçbir kutsala bağlı değillerdir aslında