Sezgin Tanrıkulu arı kovanına çomak soktu. Pek de iyi yaptı! Bu sayede iktidarıyla muhalefetiyle demokrasiden, sivilleşmeden, haktan hukuktan söz edenlerin takkeleri bir kez daha düştü, akıl ve vicdan keli kafaları bütün haşmetiyle ortaya çıktı.

Ne demişti Tanrıkulu? Başta askerî darbeler, silahlı kuvvetlerin bazı birimlerince işlenen suçlardan sadece birikisini hatırlatarak, "TSK'nın yaptığı her şey eleştiriden azâde değil. Bu tür soruları TSK üzerinden şaibelerin kalkması amacıyla sorarız" demişti. Ardından ortalık birbirine girdi, ne vatan hainliği, ne terör örgütü yandaşlığı, ne vatan millet düşmanlığı kaldı. Cumhurun reisi Erdoğan suskun kalmadı tabii, "Cezasını çekecek" dedi. Adalet Bakanı soruşturma açıldığını, ilgili fezlekenin TBMM gündemine geldiğini bildirirken, "Mehmetçiğimize ve ordumuza dil uzatmak hiç kimseye, hele de milletvekili sıfatını taşıyana yakışmaz" derken, "CHP'nin de gereken tepkiyi vermesi gerektiğini" söyledi.

Linç kıtaları dört bir yandan harekete geçmişken, CHP "gerekli tepkiyi" geç kalmadan verdi. CHP Sözcüsü Faik Öztrak, Tanrıkulu'nun sözlerinin kabul edilemez olduğunu, durumun parti kurullarında görüşüleceğini söyledi. Genel Başkan Kılıçdaroğlu da bir soru üzerine, "Sözcümüz cevabını vermiştir," diyerek parti görüşünü açıkladı.

Sezgin Tanrıkulu, Cumartesi Anneleri'nin Galatasaray Meydanı'ndaki buluşmasında

Sezgin Tanrıkulu'nun suçu görevini yapmak

Demokrasilerde eleştiriden ve halka hesap vermekten muaf hiçbir kurum, kuruluş, kişi yoktur. Milletvekillerinin görevi: halk adına, yurttaş adına devlet kurumlarının işleyişini denetlemek, varsa suçları, hataları, eksiklikleri kamuoyunun dikkatine sunmaktır. Sezgin Tanrıkulu'nun, TSK'ya ilişkin olarak kesin ve bağlayıcı mahkeme kararlarıyla kanıtlanmış edimler konusundaki sözleri, bırakın suç teşkil etmeyi, milletvekili ve yurttaş olarak onun görevidir. Milletvekili, bakan, vb. gibi sıfatların yakışmayacağı kişiler; gerçeklerin üzerini örtenler, kamuoyunun bilgilendirilmesini engelleyenler, suçlara, cinayetlere, insan hakları ihlallerine, yolsuzluklara göz yumanlardır.

Tanrıkulu, orduya dil uzatmamış, aksine, her kurum gibi TSK'nın da kendisiyle hesaplaşması, şaibelerden arınması, halkın milletin ordusu olması için gereken yolu işaret etmiştir.

Celladına aşık AKP: Nereden nereye?

1960'dan bu yana bu ülkede üç askerî darbe, "post-modern" adı verilen, başkentte tankların yürüdüğü darbe mizanseni, son olarak 15 Temmuz başarısız darbe girişimi yaşandı. Aradaki, seçilmiş iktidarlara, örneğin AKP'ye karşı darbe hazırlıklarını, planlarını, genelkurmay muhtıralarını, 28 Şubat'ları saymıyorum.

AKP iktidara askerî vesayeti sona erdirme, sivilleşme, demokrasi vaatleriyle geldi. O gün toplumsal ve siyasal olarak ikinci sınıf yurttaş muamelesine maruz bırakılmış, siyasal arenada yer alması asker ağırlıklı vesayetçi odaklarca engellenmiş Müslüman muhafazakâr kesimin temsilcisi konumundaki AKP, bugün devletin derin odaklarının kuşatması altına girmiş, vesayetçilerle bütünleşmiş, statükonun kırmızı çizgilerini izleyen bir devlet partisi konumundadır. Erdoğan'ın, 2015 sonrasında derin devletin sözcüsü ve bekçisi Bahçeli MHP'sine biat etmesiyle hızlanan bu süreçte, AKP kuruluştaki kimliğini yitirerek cellatına aşık mücrim durumuna düşmüş, vesayet sisteminde kendisine de pay tanıyan odaklarla anlaşmıştır.

Sezgin Tanrıkulu, AİHM'e taşınmış faili meçhul cinayetler davalarının yıllarca avukatlığını yapan ve 2016 yılında öldürülen, meslektaşı Diyarbakır Baro Başkanı Tahir Elçi'nin tabutunu sırtlanırken

CHP'nin hal-i pürmelaline gelince

CHP yönetiminin, Sezgin Tanrıkulu'nu linçe uğratan cephede gecikmeden yer alması beni şaşırtmadı. Ne var ki, geçmişte askerî vesayetten rahatsız olmamış, yer yer parçası ve destekçisi olmuş, ordu ile ve derin devlet odaklarıyla bağlarını her zaman korumuş devlet partisi CHP'nin, geç ve güç bir değişim sürecine girme görünümü verdiği şu günlerde, yine de bu kadarını beklemiyordum.

Tanrıkulu'nun arkasında durmak bir yana, Faik Öztrak'ın suçlayıcı sözlerine katıldığını belirten Sayın Kılıçdaroğlu, TSK'nın, CHP Milletvekili Tanrıkulu tarafından dile getirilen insanlık suçu niteliğindeki kimi operasyonlarına, örneğin Uludere/Roboski katliamına suç mahalline giderek karşı çıkmıştı. Hepimize umut veren helalleşme söylemi, başta Dersim kırımı olmak üzere benzer olaylara ve Kürt halkına uygulanan zulme atıf yapıyordu. Ne yazık ki hepsi seçim yatırımıymış!..

CHP'nin, CHP'liliğinden vazgeçemeyeceğini, kimi temel ilkelerini ve derin devlet zihniyetiyle bağlarını gözden geçirip koparmadan değişemeyeceğini yazdığımda karşı çıkanlar, haksız bulanlar, kızanlar oldu. CHP merkezinin Tanrıkulu vaka'sı karşısındaki tutumunu haklılığımın tescili sayıyorum.

Tabuları yıkma cesareti gösteremeyenler geleceği inşa edemezler. Devletin ve devlet kurumlarının dokunulmazlığı, eleştiriden azâde tutulmaları, yüz yıl öncesinin militarist, katı milliyetçi, yer yer ırkçı kırmızı çizgilerini 2000'li yıllarda devam ettirme çabası CHP'yi veya benzer muhalif kesimleri sönümlenip yok olmaktan başka bir yere götürmeyecektir.

Kılıçdaroğlu, "helalleşme" ziyaretleri kapsamında Roboski Aileleri'yle bir araya gelmişti

Demokratlar, barolar, avukatlar nerelerdesiniz?

CHP Milletvekili Sezgin Tanrıkulu, aynı zamanda uzun yıllar hak ihlalleri davalarına bakmış bir avukat. Sözlerinin suç olmadığını, dile getirdiği olayların ulusal ve uluslararası mahkemelerin kararlarıyla hükme bağlandığını en iyi avukatların bilmesi gerekiyor. Buna karşın, Diyarbakır Barosu hariç, şimdiye kadar barolardan ve Barolar Birliği'nden Sezgin Tanrıkulu'na destek gelmemesi ayrıca düşündürücü. (Gözümden kaçanlar varsa özür dilerim.)

Can Atalay'ın tutukluluğunun devamına ve Meclis'e katılmasının engellenmesine çok haklı ve yerinde tepki veren, adalet nöbetleri tutan yüzlerce, binlerce avukat bu olayda neden bu kadar sessiz? Ya kendilerini demokrat sayanlar? Partiler, örgütler, kişiler, onlar neden susuyorlar?

Bu ülke halkı; kadim mitlerin, tabuların, korkunun perçinlediği devlet tapıncının kıskacında, öğrenilmiş çaresizliğin pençesinde, özgür yurttaş olamamanın acısını yaşıyor. Devletin kutsal bir varlık değil halka, sana, bana, herkese hizmetle mükellef bir yapı olduğu; devlet kurumlarının, bu arada ordunun, halkın üstünde değil hizmetinde birer aparat oldukları ve yurttaşın denetimine açık bulundukları kavranmadan geleceğin dünyasında yerimiz olmadığını bilelim.

Başa dönecek olursam: denetlenemeyen, eleştirilemeyen, halka hesap vermeyen kurumlar otoriter, totaliter rejimlere ve diktatörlüklere özgüdür. Demokrasi mücadelesi bu zihniyete karşı verilen mücadeledir.