Üzerinden 37 yıl geçmiş. İkinci Neuchatel maçından önceydi. Benim muhabirlik yıllarımın ilk deplasmanı; Kahramanmaraş’taydık. 5-0’in gerginliği yüzünden Galatasaray, Maraş’ta 1-1 berabere kalmıştı. Takımın en neşeli ismi B. Metin (Metin Yıldız) bir kere bile espri yapmamıştı. Dönüş yolunda uçakta cenaze var gibiydi. Çıt çıkmıyordu. O uçak yolculuğunun ardından 4 gün geçti. Galatasaray, Neuchatel’e sahayı dar etti
37 yıl sonra geçen hafta Rize dönüşü o uçakta da olmak isterdim. O zaman daha maç başlamadan yaşanabilecekleri tahmin edebilirdim. Ama sadece Osimhen’in sesinin kısıklığını anlatabilrdim. Osimhen de diğer futbolcular da derbi öncesi bu turu ve en azından Alkmaar’I yenmeyi istediler.
İstediler, çok istediler hem de. Ama olmadı. Karşılarında çok koşan bir proje takımı vardı.. Üstelik bu kadroyla turu geçsen de hedef kupa olamazdı. Bu kadro yıpranmış, yorulmuş ve derinliği yoktu. Oynaması gerekenler, sakat, cezalı ya da Avrupa listesinde yoktu.
Sahada ısınırken, koridordan sahaya çıkarken aynı gerginlik Galatasaraylı futbolcuların gözlerinden okunuyordu. Maça da öyle başladılar.. Futbol anların ve anlık duyguların oyunu. Her dakikası değerli bu maçta, Galatasaraylı futbolcuların bitmesini istemediği anlar, Alkmaar’ın gençleri için çok önemsizdi. Her fırsatı değerlendirdiler, her topa ayak soktular, hızlı paslaştılar, Galatasaray yarı sahasına çok hızlı geçtiler.. Vakit geçirmediler ama zaman aktı gitti. durduramadık.
Erken gol bulma psikolojisi ve Alkmaar’ın akıllı oyunu daha 10. Dakikada her şeyi belli etti. Formdan düşmüş Mertens’in orta sahaya yakın oynaması, kanat beklerinin merkeze girememesi kilit isim Osimhen’i yalnız bıraktı.
Hemen gol bulalım derken ilk pozisyonumuzu 15. Dakikada Sallai’nin şutuyla bulduk.. Rakibin üzerine fazla gidemedik çünkü Alkmaar anında cezayı kesebilecek pozisyonlar buldu. O pozisyonlarda kaleci Günay ayakta kaldı. Acaba ilk maçta da Günay mı oynasaydı dedik ama “Atı alan Üsküdar’ı geçmişti”. Devre bitmeden Alkmaar öne geçti ve umutları dipsiz bir kuyuya attı.
Tribünlerden gelen destek mesajları bitti, homurtular yükseldi. Sonra Galatasaray taraftarı için Fenerbahçe derbisi başladı.
Devre arasında maçı noktalayanlardan biri de Okan Buruk’tu. Okan Hoca’nın Sanchez’i oyundan alması derbi hazırlıklarının başlangıcıydı. Mertens kararı ise çok doğruydu. Ancak Mertens bence derbide de kenarda kalmalı. Hem yaşlı hem de 1 sezonda oynanabilecek maç sayısına neredeyse ulaştı.
Kimse darılıp gücenmesin. Rizespor ve Alkmaar maçlarından aldığım mesaj Osimhen olmadan Galatasaray’ın maç kazanmasının güç olduğudur. Sezon başından bu yana yazıp durduk. Üçlü savunma dörtlü savunma.. İkinci yarı kurgu değişti goller geldi. Demek ki neymiş, “Sahadaki on bir” için doğru diziliş varsa gol de vardır iyi futbol da.
Avrupa macerası bitti. Damaklarda Tottenham maçının 60 dakikası kaldı. Üzüntü veren 3 kez oynadığın AZ Alkmaar’ı hiç yenememek. Şimdi sıra geldi derbiye. Bakalım bizi yabancı hakemli gündemimizle neler bekliyor.
Maçın olayı: Günay Güvenç’in gol yemesine rağmen yaptığı kurtarışlar ve tribünlerin kalecilerine sahip çıkmasıydı. Yapılan tezahüratlar Muslera sonrasına hazırlık mıydı yoksa kalenin derbiden itibaren Günay’a teslim edilmesi isteği miydi bilmiyoruz, göreceğiz.
