Çünkü onlar da ilk Hürriyet gazetesine bakıyorlar.

Çünkü onlar için de en önemli gazete Hürriyet.

Daha çok satan gazeteler, daha keskin dille eleştiren yazarlar var. Onları pek umursamıyorlar.

Bir zamanlar Emin Çölaşan’a, Bekir Coşkun’a, Yılmaz Özdil’e çok kızıyorlardı. Artık kızmıyorlar çünkü onları Hürriyet’ten uzaklaştırdılar. Cinnet halinde AKP düşmanı olanların okuduğu Sözcü gazetesine gitmelerine sebep oldular. Sözcü ne derse desin o kadar dikkate almıyorlar.

Yandaşları olan yayın organlarını desteklemek, Hürriyet’e çelme atmak için ellerinden geleni yapıyorlar. Tehdit ediyorlar, akıl almaz cezalar kesiyorlar, güruhlara kapı kırdırtıyorlar, yazar dövdürtüyorlar.

Ama Hürriyet, Hürriyet olmaya devam ediyor. Ne yaparlarsa yapsınlar Hürriyet’in “1 numara” olma durumunu değiştiremiyorlar. Aydın Doğan da önlerinde el pençe divan durmayı reddediyor.

Ve bu onları kudurtuyor.

Kendi adamları bile bir haber duyurmak istedikleri zaman, hâlâ el altından Hürriyet’e veriyorlar. Çünkü biliyorlar ki en çok okunan gazete değildir, ama en önemli kişilerin okuduğu gazetedir.

Onların tuttukları Star, Akit gibi gazeteler birer paçavra ve gazetecilik için yüz karasıdırlar.

Anlamadıkları basit bir gerçek var. Hürriyet’i Hürriyet yapan sahibi, yazarları, muhabirleri değildir. Okurlarıdır. Türkiye’de, kendileri dahil en güçlü kişiler, Hürriyet okuyor. Hürriyet’in gücü bundan geliyor.

En çok okunan yazarları – Ayşe Arman, Ahmet Hakan, Ertuğrul Özkök, Mehmet Yılmaz – ayrılsa bile Hürriyet, Hürriyet olmaya devam eder. “Hürriyet bu yazarlarla vardır,” demek yanlıştır. Doğru olan “Bu yazarlar Hürriyet’le vardır,” demektir. Başka gazetelere gitsinler, başka gazetelere giden veya gitmeye zorlanan diğer gazeteciler gibi marjinalleşirler.

Bunları yazıyorum diye Hürriyet’in harika bir gazete olduğuna inanıyorum sanmayın. Hürriyet bir New York Times veya Le Monde veya Frankfurter Allgemeine olmaktan çok uzaktır ve uzak olmaya devam edecektir. Daha iyi gazetecilik yapmak gibi bir gailesi hiç olmadı. Geçmişinde çok günah var. Gücünü reklam toplamak yerine iyi gazeteciliğe yoğunlaştırsaydı birçok şey değişik olabilirdi.

*

İktidarın eleştiriye tahammülsüzlüğü nereye varır? Putin gibi gazeteci öldürtmeye başlarlar mı?

Her şeyi yapabilirler.

Çünkü verdikleri demokrasi değil, rant kavgasıdır. Sonunda hapis var.

Demokrasiyi çoktan kafalarından silenler için ters gazeteci, ezilecek bir böcektir.