Dizi izlememeye çalışıyorum, çok zaman alır diye. Ama bazen neredeyse "kaçınılmaz" oluyor.

Bu sefer de bir arkadaşımın önerisiyle "şöyle bir bakayım" dediğim diziyi sonuna kadar izlemek zorunda kaldım.

Netflix dizisinin adı Whirlwind (Kasırga). 2024 Güney Kore yapımı. Konu siyaset dünyası, entrikalar ve liderlerin hırsları...

Öldürülen devlet başkanları, komplolar, şantajlar, bitmez tükenmez yolsuzluklar…

Baştan aşağı "kirli politika"…

Hem de "komünist" Kuzey Kore veya Çin'de falan değil, "demokratik" Kore Cumhuriyeti'nde…

Arkadaşım niye özellikle bana bu diziyi önerdi? Çünkü siyasi filmleri ve dizileri olabildiğince kaçırmamaya çalışıyorum.

House of Cards da ilginçti. Borgen da. Designated Survivor da. Bodyguard da. Ve Crown da.

Siyaset ve iktidar ilişkileri bazen ilginç kelimesini hak ediyor, bazen de korkunç…

Kirli bir karanlık ve sınırsız bir hırs dünyası…

Whirlwind dizisinde zaman zaman birbiriyle ölümüne kavgaya giren üç liderin ve yandaşlarının gençliğine geri dönüşler yapılıyor.

"Çürümüş düzeni değiştirmek için" yola çıkmışlar vaktiyle... İşkencelere direnmişler… Kore Savaşı'na katılanlar var…

Ve geldikleri yere bakın: "Ben iktidar olacağım, ben! Karşıma çıkanları her yöntemle saf dışı bırakacağım. Gerekirse canlarını alacağım!.."

Koltuk ve para hırsı… Yalanlar… Tehditler… Yargıyı alet etme… Parlamentoyu kullanma… Halkı aldatma…

Dizide defalarca tekrarlandığı gibi: "Vaat ettiğiniz gelecek, geçmişimizmiş meğer…"

* * *

Her biri aşağı yukarı 40 dakika olan 12 bölümü 2 gün içinde heyecanla izledim.

İzlerken de kendimi sorguladım. Hayatımda neden bu kadar fazla politika var diye.

On yıllar önce ben de "çürümüş düzeni değiştirmek için" yola çıkmıştım. Hem de her şeyi feda etmeyi göze alacak kadar.

Sonra bıraktım.

Bıraktım mı gerçekten?

Aslında galiba tam bırakamadım.

Evet, siyaseti değil gazeteciliği seçtim.

Ama büyük ölçüde siyasi gazeteciliği. Türkiye ve Rusya üzerinden.

Her iki ülkedeki siyasi gelişmeleri de çok yakından izliyorum, onlarla ilgili kafa yoruyorum.

Elbette yaptığım şey sadece düşünmekle sınırlı değil.

Yalnızca "profesyonel bakış" değil.

Duygularımı emekliye ayırmadım.

Bu demektir ki, siyaseti tam olarak bırakmadım.

Sadece ergenlik yıllarımın hayallerini rafa kaldırdım.

Ama o raf ne kadar uzak ve erişilmez, ondan emin değilim.

Whirlwind dizisini izlerken kendime birkaç kez "Aman dikkat! Politikacılarla tanışsan ve görüşsen de, asla karanlık bir siyaset çamuruna bulaşma!" diyesim geldi.

* * *

Diyeceksiniz ki, "ama bütün siyasi liderler kirli değildir".

Elbette değildir. Elbette halkına gerçekten hizmet ve önderlik eden büyük ve dürüst liderler vardır.

Mesela, ben bu köşede birkaç kez Uruguay lideri Pepe yani Jose Mujica üzerine yazılar yazdım.

Para hırsı olmayan liderleri övdüm. İstifa edebilenlere hayranlığımı dile getirdim.

Ne var ki, politika dünyasında çoğunluk ters yoldan gidiyor.

Ne milletvekilleri gönüllü olarak bırakıyor koltuğu, ne de liderler.

Bakın şimdi Biden ile Trump kapışması üzerinden "gerontokrasi" (yaşlılar yönetimi) tartışmaları yapıyoruz.

Biden 81, Trump 78 yaşında.

Şi Cinping (Çin) ise 71'inde.

Putin de öyle.

Erdoğan 70.

Narendra Modi (Hindistan) 73.

Lula da Silva (Brezilya) 78.

Hepsi Kamerun Devlet Başkanı Paul Biya'ya göre (91) genç sayılabilir tabii.

Son zamanlarda bir dizi ülkede, özellikle de Avrupa'da genç liderlerin arttığını söyleyebilirsiniz.

Ancak genel eğilim, koltuğa alışan kişinin güç, para ve alkışlarla vedalaşmak istemediğini gösteriyor.

Siyaset ve iktidar hırsı bu.

Bazen insanı ufak çaplı sayılabilecek bir "arkadaş ihaneti"ne sürüklüyor.

Bazen de Whirlwind dizisindeki gibi cinayetlere yol açıyor.