Benim yurt içi ve yurt dışında temas içinde olduğum yabancılarla, yakınlarımın temas içinde olduğu yabancılarların çok büyük bir bölümü yakın zamana kadar Türkiye'de iktidar değişimine pek şans tanımıyorlardı.

Recep Tayyip Erdoğan'ın kaybedeceği bir seçime gireceğine inanmayanlar… Türkiye'de gerçekten demokratik seçimler olacak mı diye şüphe duyanlar… Erdoğan kaybetse de kabul etmez ki, iktidarı bırakıp gitmez ki diyenler..

20 yıllık AKP iktidarının son yıllarında büyük bir baskı altında yaşamaya alışmış (Öyle ya, madem tek adam rejiminden rahatsızlık vardı niye daha önceki seçimlerde iktidara kapı gösterilmedi!), nüfusunun ezici çoğunluğunu Müslümanların oluşturduğu Türk toplumunun muhafazakâr-dinci bir rejime karşı demokratik bir refleks gösterebileceğine inananların sayısı azdı.

Yabancı haber merkezlerinde de benzer bir havayı sezmek mümkündü. "Zaten Erdoğan kazanacak diye bakıyorlar. Tersinin de geçeli olabileceğini gösteren veriler var desem de ikna etmekte zorlanıyorum" dedi çok bilinen bir Batılı gazetenin Türkiye temsilcisi. Benzer yorumları başka Batılı meslektaşlardan da duydum.

Bu anlayış nedeniyle Batılıları eleştirmeden önce, yakınlarımızın arasında da benzer hissiyata sahip olanların, misal, "niye oy vermeye gidelim, nasılsa çalacaklar," ya da "Erdoğan hayatta iktidarı bırakmaz" diyenler olduğunu unutmamakta fayda var. Kimi Türklerin özgüven sorununun analizini başkalarına bırakıyorum.

Batılılara gelirsek, Türk demokrasisine dönük önyargılı bakışın ardında oryantalist bir yaklaşım olduğuna kuşku yok. Türkiye'yi hem doğulu hem Müslüman gördüklerinden demokrasiyle bağdaştıramıyorlar. Erdoğan'lı Türkiye bir nevi bu kaanatlerinin kanıtı oldu. Türkiye demokrasiden uzaklaştıkça, Türkiye'nin Avrupa içindeki yerini düşünmek zorunda kalmamaları onlar açısından rahatlatıcı bir konfor alanı oluşturdu.

O nedenle bu konfor alanından çıkmakta zorlanıyorlar. İktidar değişirse, ezberleri bozulacak.

Belki de son 50 yılın en adil olmayan seçim ortamında oy kullanmaya gideceğimizi biz yaşayarak görüyoruz. Onlar ise otomatiğe bağlayıp, nasılsa demokratik seçim olmaz deyip kestirip atma eğilimindeler.

Ancak seçimlerin son virajında bu bakış açısında bir değişim gözlemlemek mümkün. Yurt dışından çok sayıda basın mensubu Türkiye'ye akın akın gelmeye başladı.

Sonuçtan bağımsız olarak, aslında şimdiden Türk toplumu oryantalist kafaya bir demokrasi dersi veriyor.

14 Mayıs'ta iktidar değişimi ise, tek adam rejimlerinin seçimlerle devrilebileceği, çoğunluğu Müslüman bir toplumun da demokratik refleks gösterebileceğini kanıtlaması açısından önemli bir örnek oluşturacak. Ve tabii Macaristan'da Orban'dan Amerika'da Trump'a, liberal demokrasiye tehdit oluşturan dünyadaki tüm liderlere de moral bozucu bir mesaj Türk sandıklarından gitmiş olacak.