Geçen gün YouTube'da tatsız bir şey izlerken önüme pat diye bir reklam düştü.

Böyle durumlarda üç- beş saniye bekler, ekranda belirdiği anda "atla" ikonuna tıklarım.

Ama bu sefer, nedense izleyesim geldi. Sanırım iç karartıcı haberlerin arasında bir tatlı huzura ihtiyaç duydum.

Reklam, drone ile çekilmiş nefis bir yeşillikle başladı. Görüntünün üstünde "Ege ve Akdeniz'e komşu olmaya" yazdı.

Ardından bir odada arkadan gördüğümüz bir kadın tül perdeleri araladı. Bu kez, denizle gökyüzünün buluştuğu şahane bir mavilikle karşılaştım. Görüntünün üstünde: "Maviye açılan pencerelere" yazdı.

Ardından harika bir gün batımı görüntüsü geldi. İnsan "Yahya Kemal görseydi Hayal Şehir'i, Ahmet Haşim görse Merdiven'i yeniden yazardı" dedirtecek kadar güzel...

O görüntünün üstünde de "eşsiz güzellikteki gün doğumlarına" yazdı.

Gün batımı değil, doğumu imiş... Neyse!

Reklam böyle böyle devam etti.

Ondan sonra, pat diye ekranda "Sinpaş KIZILBÜK" yazısı belirdi.

* * *

"Vay arkadaş!" dedim ve  Guy de Maupassant'ı hatırladım.

Malum, 1850-93 arasında gezegenimize turneye gelmiş olan yazar, her gün Eyfel Kulesi'nin lokantasında öğle yemeğini yermiş. "Üstad burayı çok mu seviyorsunuz ki her gün geliyorsunuz?" diyenlere de "hayır nefret ediyorum. Bu ucube sadece buradan görünmüyor" diye yanıt veriyormuş.

(Hafızam beni yanıltmasın diye bir daha baktım ve Mehmed Mazlum Çelik'in kapsamlı yazısına denk geldim. Meğer Maupassant ve bir dizi başka yazar, çizer, mimar, heykeltraş, kule yapılırken de epey gürültü çıkarmış. Alexander Dumas, Emile Zola, Charles Gounod, Paul Verlaine bunların sadece birkaçı imiş.   

Bu hoş yazının linkini şuraya bırakayım.)

* * *

Görünen o ki, Sinpaş, satış yöntemi olarak, kendi ürününü değil, ürünün gördüğü manzaraları pazarlamayı tercih ediyor. (Bütün videolarının böyle olmadığını biliyorum. Teşbih yapıyorum.)

Maupassant, Eyfel'in içinden bakınca Paris'te ne görüyordu bilemiyorum.  

Ama biz, nereden bakarsak bakalım, Sinpaş Kızılbük'ün nasıl göründüğünü gayet iyi biliyoruz.