İşte son yıllarda artan biyografik filmlerden biri. İşin tuhafı, Batı'dan sonra bizde de aynı şey oluyor ve art arda biyografiler yağıyor, Bir yandan kutlanan Cumhuriyet'imizin yıldönümü ve canlanan Atatürk sevgisinin etkisiyle bu tür siyasal-tarihsel biyografiler. Öte yandan, daha da bol müzisyen hikâyeleri...

Şimdi karşımıza haftanın filmi olarak gelen Back to Black yine ilginç ve çoğundaki gibi talihsiz bir sanatçıyı anlatıyor. Yahudi kökenli bir aileden gelen kendine özgü Amy Winehouse, Londra'da işe başlamış parlak bir 'girl singer' örneği: yani şarkılarının melodisi de, sözleri de ona ait. Sonuç olarak bu tür biyografilerin en kederli olanlarından birini izliyoruz. Çünkü hayli uğraşıp tam anlamıyla zirvelere tırmandıktan sonra, bir aşırı alkol tüketimine bağlanan acıklı bir ölümle, 2011 yılında ve sadece 27 yaşında hayattan kopan bir kadın... Bu trajik ömrün hikâyesi daha önce de bir belgesele konu olmuş. Ama bu kez hikâyenin ustaca dramatizasyonu, seyirciyi daha çok etkileyebilir.

Daha önce de A Million Little Pieces adlı bir filmde yine aşırı uyuşturucu kullanan James Frey'in ve de Nowhere Boy filminde ölümsüz John Lennon'un öykülerini anlatan kadın yönetmen Sam Taylor -Johnson, artık bu işin hayli ustası olmuş. Filmde dikkati çeken çok şey var. Biri Londra'nın Avrupa'nın kültür merkezlerinden biri olarak çok iyi kullanılmış olması. Hele o Camden Town denen sanat semti... Sonra Amy'nin yaşamında basının, özellikle de paparazzi denen kesimin oynadığı rol... Magazinin eriştiği önemi ve en ünlülerin bile bu tür gazetecilere nasıl iyi davranmak zorunda kaldığını görünce, Amy'nin onları habire itip kakmasına inanmak kolay olmuyor!...

Bir başka nokta ailenin genişliği, büyüklüğü. Amy'nin başta ninesi, sonra annesi, babası, teyze ve amcaları öylesine geniş bir küçük cemaat oluşturuyor ki... Ama elbette en ilginci hayatının belki tek aşkı olan Blake'le ilişkisi. Aslında The Good Mixer adlı 90'ların popüler bir gece kulübünde karşılaşmaları başlıbaşına ilginç bir bölüm. Blake onu tanıdığı halde bunu gizliyor ve belli ölçüde soğuk davranıyor. Ama sonrası elbette tam bir aşk hikâyesi olacaktır.

Bu yakışıklı genç adamla birbirlerini sevmeleri zaten kolay olmuyor: hatta seyirciyi sıkacak kadar gecikiyor!... Ama başladı mı, öylesine başlıyor ki... Uzun süre sanki birbirleri için var oluyorlar. Ama aynı ölçüde zor bir ilişki bu... Sanki karşılıklı ve istemeden atışıp duruyorlar. Ve sonunda Blake kadını terk ediyor; bu da belki Amy'nin sonunu getiren başlıca neden oluyor. Sinemada görülmüş en acılı aşk hikâyelerinden biri. Üstelik gerçekten yaşanmış...

Aslında filmde dönemin müziğinin sayısız ünlünün adı geçiyor. Kimlerden söz edilmiyor ki... Ama ben bizzat Amy'nin kendi şarkılarından pek hazzetmedim. Gerçi kendine göre hem söz, hem de müzik açısından belli özellikleri olduğunu kabullenebilirim. Hele orada, sahnede konuşur gibi gelen sözleri... Ama yine de bu müzik benim için değildi!... Bu arada filmin adı olan Back to Black'in onun en sevilmiş albümlerinden biri olduğunu da hatırlatayım.

Ancak ne olursa olsun; filmin artıları sanki eksiklerinden biraz daha çok. Oyuncuları örneğin... Amy'yi baştan sona ustalıkla canlandıran (şarkıları da o mu söylüyor, emin değilim) 1996 doğumlu, demek ki bugün 28 yaşındaki İngiliz oyuncu Marisa Abela, öncesinde de İndustry TV dizisinde ve Barbie filminde rol almış ve dikkat çekmişti. Babada değerli karakter oyucusu Eddie Marsan, Amy'nin kaderini ellerine alan büyük aşkı Blake'de Jack O'Connell, etkili büyükanne Cynthia'da yine deneyimli Lesley Manville... Ve yaşlı-genç tüm kişiliklere hayat veren o oyuncular... Sonuç olarak özellikle müzikseverler için kaçırılmaması gereken filmlerden denebilir.

NOT: Bu ayın Milliyet-Sanat dergisindeki Sinemanın Hazineleri köşemde ele aldığım film, Arthur Penn imzalı The Chase- Takip (1966). Ve enfes bir kadrosu var: Marlon Brando, Jane Fonda, Robert Redford, E. G. Marshall, Angie Dickinson, Miriam Hopkins, Robert Duvall, Martha Hyer, James Fox... Umarım kaçırmazsınız!...