Önce birbirinden ilginç kişiler tanırız. Tartışan bir baba-oğul, direksiyondaki dalgın ve dikkatsiz genç kız, gözünü akıllı telefonundan ayırmayan bir oğlan... Hepsi günümüzün en olağan ve kimi zaman kötü şeylere, hatta kazalara ve ölümlere yol açan bir uğraş içindedirler: Dijital etkinlikleri hayatın içine almakla kalmayıp önüne geçirmek, hatta yerine koymak...

Ve sonra birden bu kesimi temsil eden 20'ye yakın kişiyi sözümona bir hapishanede buluruz. Aslında dostlar başına bir hapis yeri: Akdeniz'in güzel koylarından birinde, denizle baş başa, büyücek bir meydana bakan pavyonlar biçiminde... Onlar birkaç sert tavırlı ve kadın-erkek karışık gardiyan tarafından gözetim altındadırlar ve burada yepyeni kurallarla yaşamaktadırlar. Elbette tüm dijital alet-edevatları toplanıp bir odaya kilitlenmiştir. İsimler yasaktır. Tüm emirler birkaç dakika içinde yerine getirilecek, en küçük gecikmeye bile izin verilmeyecektir. Aralarında birkaç milyon takipçisi olan ekran sultanları (hele şımarık bir gay oğlan karikatürü vardır: yarı yolda bırakılan!), kendinden emin Twitter, Facebook, Youtube, Instagram vs. ilah ve ilaheleri vardır.

Ve o yasaklar, sınırlamalar, oyunlarla puan kazanıp çıkmak için verilen sahte umutlar ve sık sık gelen cezalardan sonra, bu simgesel topluluk giderek kendi içinde bir iletişim kurar, bir yeni hayat umuduna ulaşır. Sahilde jimnastikler, sofrada birlikte yemekler, insanı insan yapan beş duyumuz üzerine konferanslar, karşılıklı şakalar. Giderek kurulan bir empati, atılan dostluk ve sevgi tohumları. Ve böylece bu Aldous Huxley'vari tuhaf fantezi giderek belli bir anlam kazanmaya başlar.

Genelde gencecik oyuncular iyi seçilmiş, iyi oynuyorlar. Aralarında bilinip tanınan bir tek Rasim Öztekin var: filmde Zeytin lakaplı bir görmüş-geçirmiş bilgeyi oynayan... Ki bu değerli tiyatro ve sinema sanatçımızı Mart 2021'de yitirmiştik. 

Filme gelince... Konu ilginç, böyle bir hikâye anlatılmayı bekliyordu. Ayrıca kamera kullanımı da iyi: hareketli, kaygan, zaman zaman üstten çekimlerle de dikkat çekiyor. Ancak ana temaları yeterince işlenememiş ve bu entel hiciv sonuna dek gidememiş gözüküyor. Yine de bir göz atmaya değer...