İyi olur diyeceğim, fakat bu yakışıksız kaçabilir. Onlarla yüzleşmem yolunda türlü çeşit bir profesyonel uyarı tomarı kapımda bekliyor. Bilimadamları, benlikmarinatörleri ve ruhterbiyecileri bilimum zaafımla aramda yaşanabilecek düşük yoğunluklu veya sert çatışmaları lehime çevirebilirler. İyi bir tespit ile başlayıp, sersemletici hamlelerle korkularıma kontr-stockholm sendromları yaşatabilirim.
Alan benimle aynı fikirde. Alan (Kai Lennox) haftanın yenilerinden Lanetli Ruh'un (Emergo) başkahramanı. Başındaki belaların haddi hesabı yok. Şüpheli bir kazada eşini kaybetmiş. Yetmezmiş gibi küçük oğlu ve kızıyla kalakaldığı ev tırsıtıcı bir ruhsal istilaya uğramış. Aile yeni bir eve taşınmış fakat rahatsız edici fenomenlerden kurtulamamış.

Son bir çare Alan bilimadamı ve teknisyenlerden oluşan bir ekibe başvuruyor. İşin girdisi çıktısı berraklaşmalı. Ekip evi fotokapanlar ve ses alıcılarla donatıyor. Poltergeist avcılığı meyvelerini kısa zamanda veriyor. Sesler ve siluetler kah kapı önünde kah arkasında. Fakat bu, tespitin sadece bir kısmı ve artık Alan'la çocukların sorunlarına neşter vurmalarının zamanı.

Lanetli Ruh sinema estetiği ve korku janrının değişim taleplerine yanıt vermeye çalışan bir ekolün izinde. Blair Witch Project'in hınzırca hayatımıza soktuğu aktüel malzemeyi arıyor. Burada hem oyun estetiğinden devralınan bir dinamizmin hem de klasik janrların çoktan kendi parodilerini üretmiş olmalarının payını unutmak olmaz. Ölüler epey önce Micheal Jackson dansçılığına terfi etmişlerdi. Genç yaratıcılar sonraları, bireysel deneyimlerde nefes alıp veren ürkünçlüklere "handycam"lerle girizgah ettiler. Bu etkili hamle sinematografik sancıyı bir süre hafifletti. Lakin iş kendi merakının bedelini ödemeye hazır "Blair Witch" ergininden, hayaletavcısısepeti'nden siparişle olaydan yırtmaya çalışan Alan'a kadar geldi. Lanetli Ruh'da bazen hangi "taraf"ın daha aktive olduğunu kaçırmıyoruz da tarafları anlama hissiyatımız kabarıyor. Korku nesnesinin ekipçek ve bilimcek kuşatılması boyutların farkını, bizi korkuya itecek o tuhaf ayrımı silikleştiriyor. Yönetmenin (Carles Torrens) ailenin hikayesiyle ruhu ilişkilendirme girişimi isabetli fakat Lanetli Ruh yine esasen efektüel bir korku. Bilimadamının Alan'ı "herşey doğanın içindedir" diyerek teskin etmesi korkuttu beni esas. Korkularımı korkutmayacağım ben, rahatça korkacağım.