Çeviri: Kerem Uluç
On yıllardır yapılan 63 bilimsel çalışmanın sonucunda ateistlerin, dindarlara nazaran daha zeki olduğu ortaya çıktı.
İngiltere'deki Rochester Üniversitesi'nden Profesör Miron Zuckerman'ın başkanlığında yapılan analizler, gerçekleştirilen 63 araştırmadan 53'ünde 'zekâ ve dindarlık arasında kayda değer bir negatif ilişki' olduğunu vurguluyor.
İngiliz The Independent gazetesinde yer alan habere göre, Kişilik ve Sosyal Psikoloji İncelemeleri(Personality and Social Psychology Review) dergisinde yayımlanan 'Dindarlık ve zeka arasındaki ilişki: Bir Meta analizi ve önerilen bazı açıklamalar' isimli makâlede erken yaşlardaki çocukların zekâ gelişimleriyle orantılı olarak din ve dinarlıktan uzaklaştıkları aktarıldı. 1921 yılından beri yürütülen çalışma dahilinde, araştırmacılar ayrıca, standartların üstünde bir zekâya sahip olan insanların, yaşlandıklarında dine karşı yönelimlerinin çok az olduğunu yazdı.
Profesör Zuckerman'ın analizlerini yaparken başvurduğu bir araştırma, IQ seviyesinin 135'in üzerinde olduğu belirtilen bin 500 çocuk üzerinde yürütüldü.
1928-2012 yılları arasında yapılan 63 çalışma dahilinde ulaşılan sonuçları kapsayan ilk sistematik meta-analiz raporuna göre, bu çalışmalardan 53'ünde dindarlık ve zekâ arasında negatif bir bağ bulunduğu, diğer 10 çalışmada ise pozitif bağ bulunduğu gözlemlendi.
Raporu hazırlayan araştırmacılar yapılan her çalışmayı, toplanan bilgilerin kalitesi ve analiz metodları
göz önünde bulundurarak inceledi ve değerlendirdi.
Araştırmayı yürüten üç psikolog, zekâyı 'mantık yürütme, planlama, problem çözme, soyut düşünme, karmaşık düşünceleri algılama, hızlı öğrenme ve deneyim kazanma olarak tanımladı.
Psikologlar, dindarlığı ise dinin bir bölümüyle veya dinle bir alanda ilgilenme olarak adlandırdı.
İncelemeler, eğitim veya cinsiyet gibi faktörlerin zekâ ile dindarlığın bağdaşmasında etken olmadığını gösterdi.
Araştırma raporunun sonuçlarına göre, negatif eğilim gösterenlerin çoğu bir olgu etrafında birleşiyor. Bu da, dinî inanışların irrasyonel olması, bilim tarafından onaylanmaması, test edilemez olması ve bu nedenle zekî insanlara hitâp etmediği yönünde.
Bu çıkarımlara karşı çıkanlar, araştırmanın yalnızca analitik zekâ dahilinde yapıldığını, duygusal zekâ ve yaratıcı zekânın göz ardı edildiğini savundu.
Araştırmacılar, zeki insanların eğitimle daha çok ilgilendiğini, kendilerini daha çok geliştirdiğini ve bu yüzden uzun vadede daha çok yarar sağladıklarını söyledi.
Araştırmacılar, zeki insanların daha yüksek seviyeli işlerde daha yüksek maaşlarla çalıştıklarını, bunun da daha gelişmiş öz saygıyı ve kişinin kendine olan inancını artırdığnı yazdı.
