Muharrem İnce bir siyasetçi. Kendi deyimiyle sokak siyasetçisi. Konuşmalarında heyecanlı, cevval, içten olduğu izlenimini veriyor. Bir cerbezesi var. Öte yandan donanımlı, birikimli biri olduğu kanaatinde değilim. Öfkesini kontrol edemiyor ve bunu sahici olmak sanıyor. Oysa korumasını binaya almayan güvenlik görevlisiyle yaptığı küfürlü konuşmadan anlaşılıyor ki kendine güveninin arka planı da sorunlu. Gerçi bizim ülkemizde bu özellikler halk nezdinde olumlu karşılık buluyor. Son 20 yıldır 'kazanan adam' da pek kitap okumayan, "öfke de bir hitabet sanatıdır" diyen, ona buna atarlanan bir tip.

Muharrem Bey'in bir dönem siyasette yıldızı yükseldi ve CHP'nin cumhurbaşkanı adayı oldu. O dönem insanlara umut verdi. Konuşma yaptığı meydanlar doldu taştı, belirli bir çoşkuyu yakaladı. Hatta cumhurbaşkanlığı seçimini kazandığını bile sandık, biz sokaklara çıkmaya hazırlanırken onun hakkını aramak üzere, o gizemli bir şekilde ortadan kayboldu. Meydanları dolduranlara, kampanyasına bağış yapanlara, sokaklarda, sosyal medyada kendisini destekleyenlere bir açıklamayı bile çok gördü. Bunca insana umut vermiş bir siyasetçinin bu garip davranışı ister istemez dedikodulara yol açtı. Üstünden onca zaman geçmesine rağmen hâlâ doyurucu bir açıklama da yapmadı.

Aradan zaman geçti. Muharrem Bey, asla karşısına rakip olarak çıkmam dediği Kemal Kılıçdaroğlu'nun karşısına önce CHP genel başkanlık yarışında çıktı, şimdi de cumhurbaşkanlığı seçiminde çıkıyor.

14 Mayıs'ta yapılacak seçimin ülkemiz, hatta bölge barışı açısından ne kadar önemli olduğu herkesin kabul ettiği bir gerçek. Dünya siyasi tarihine, bir zamanlar Türkler böyle tuhaf, ucube bir siyasi sitemi benimsemişlerdi diye geçecek, utanacağımız bir yönetim biçimiyle idare ediliyoruz. Daha doğrusu edilemiyoruz. Sistem dikiş, yama tutmuyor. Yakın zamanda yaşadığımız ve onca cana mâl olan deprem, sistemin işlemediğinin açık bir kanıtı. İktidarın kötülüğünden ülkenin kaynaklarını bir avuç yandaşa aktarmasından, ekonomiyi, adaleti, eğitimi bitirme noktasına getirmesinden bahsetmiyorum bile. Cumhurbaşkanlığı Hükûmet Sistemi denen denge ve denetlemenin olmadığı padişahlık sisteminin işlemediğinden, ülkeyi batağa sürüklediğinden, bu sistemle bir beş yıl daha yönetilmeye ülkenin tahammülünün olmadığından söz ediyorum.

Nihayet bu iktidardan ve bu ucube sistemden kurtulacağımız bir şafağın yaklaştığı dönemde, kendini sosyal demokrat olarak tanımlayan, mevcut iktidarı ve reisini en ağır sözlerle eleştiren Muharrem İnce çökmekte olan iktidara payanda olarak sahneye çıkıyor. Kendisi fizik öğretmeni, matematikle, sayılarla arası iyi olmalı. Oy oranını görüyordur. Buna rağmen aday olmakta direnmesi, kendisi için kaybet kaybet oyunu. Seçimi kazanamayacağı açık, yani kaybedecek. Eğer üstlendiği rolle Kemal Kılıçdaroğlu'nun ilk turda seçilme imkanına mani olursa, yalnızca seçimi değil, yalnızca siyasi geleceğini değil, bugüne kadar inşa ettiği dürüst, düzgün sosyal demokrat siyasetçi kimliğini de kaybedecek. Bir zaman kendisini desteklemiş insanlar tarafından nefretle anılır hale gelecek. Kendisine büyük kaybettirirken, seçimin ikinci tura taşınmasına neden olarak ülkeye de kaybettirecek.

Peki insan neden böyle bir şey yapar? Kendinin ve ülkenin geleceğini neden riske atar? Meydanlarda hakkında atıp tuttuğu adama göz göre göre neden destek olur? AKP çevrelerinin cumhurbaşkanlığı adaylığını desteklemek üzere imza toplamasını nasıl içine sindirir? Ülke gündemini izleyen, üzerine düşünen biri olarak ben buna bir yanıt bulamıyorum. Kendisiyle ilgili konuşulan, ortaya atılan, bu tutumuyla maddi çıkar sağladığı, Tayyip Erdoğan'la gizli bir anlaşma yapmış olduğu dedikodularına inanmıyorum. Şöhret olmanın, herkesin kendisinden bahsetmesinin büyüsüne kapıldığını, gazına geldiğini düşünüyorum. Sosyal medyada fazlaca görünmesinin, gençler arasında (bugün var yarın yok) bir popülariteye sahip olmasının, Zafer Partisi'nden kaptığı yüzde bir oyun, özgüvenini arttırdığını ve gerçeklerden kopup bir illüzyonun peşinde gülümseyerek uçuruma yürüdüğünü görüyorum. Kendi atlayacağı uçuruma ülkeyi de sürüklemesi, paradoks biçimde önemini arttırıyor ve bu durumun da kendisine keyif verdiği, patolojik bir ruh haline girdiği anlaşılıyor. Medya ve sosyal medyadaki pompalamaların kendisine verdiği sanal güçle, gerçek rakamları onla çarparak okuyor.

Muharrem İnce'nin bir an evvel bu kaybet kaybet oyunundan kendini kurtarması lazım. Ülkenin içinde bulunduğu kritik eşikte, doğru tarafta duruyormuş gibi yapıp yanlış tarafın kurtarıcısı pozisyonunda olduğunu anlaması gerek. Muhalif cephede durduğunu iddia edip en fazla yumruğu yine muhaliflere atıyor olmasındaki tutarsızlığı görmeli. Bunca yıllık siyasi mücadelenin ardından şu üç günlük şöhretin hazzına kapılıp denize düşen iktidarın sarıldığı yılan olarak hafızalara kazınmak kendisine hiç yakışmıyor.

Muharrem İnce'yi Maltepe Meydanındaki Muharrem İnce olarak görmek, hatırlamak istiyoruz.