Ekrem İmamoğlu kendi deyimiyle "İstanbul ve Türkiye’ye seslendi." Bir gün CHP’de genel başkan olma ya da Kemal Kılıçdaroğlu dışında aday olacak kişiyi destekleme hedefinden vazgeçmeden, İstanbul Büyükşehir Belediye Başkan adaylığı için yola çıktığını açıklamış oldu. CHP’de kurultayda mevcut genel başkanla doğrudan karşı karşıya gelerek hem kendini hem zaten yorgun muhalefet seçmenini tabii partiyi daha zorlu bir yola sokmadı. Ancak bir şekilde CHP’nin seçim sonrası sancılı sürecinin de tam dışında kalamadı.

Konuşmasını kısa bir süre önce yayınladığı yazılı metinden bağımsız olarak değerlendirmemek gerekiyor. İmamoğlu o metinde "güçlü ama demokratik lider" tarifi yapmış, yerel siyaset etkisinin arttığı modeli önermiş, emeğin öncelendiği sistem önermişti.
Yaptığı konuşmada bu noktaların altını çizmeye devam ederken, bir yandan da yeni tanımlarla bunları geliştirmiş.
İstanbul’u alternatif Türkiye tanımının yaşayan bir örneği olarak tarif ediyor. Bu tanımda öne çıkan ise "eşit hissedarlık".

Şöyle diyor: "Benim düşünceme göre İstanbul, Türkiye'nin gelecek tahayyülünün hayata geçtiği şehir olmalıdır. İstanbul'da 16 milyon vatandaşımızın şehirlerinin eşit hissedarı olduğu bir anlayışın hâkim olması gerekmektedir. Bu eşit hissedarlık Cumhuriyet fikrine dayanır.
86 milyon vatandaşımızın da kendi ülkelerinin eşit hissedarı olacağı bir gelecek yeniden İstanbul'da yeşermektedir."

Bu yeni tanımı önemsedim. (Tabii eşit yurttaşlık tanımını da hatırlatıyor). Yıllarca yönetenin gücüne göre değişen makbul vatandaşlar yerine, diliyle, diniyle, mezhebiyle, kimliğiyle farkılılaşsa bile eşit olanlar…
Siyasetten ekonomiye hayatın her alanına damgasını vurmuş bir durumun toplumu iyiden iyiye baskıladığı son on yıla damgasını vuran bir gerçeklik var, "ötekilik hiyerarşisi..."

"Sünnilik ve Türklüğün oluşturduğu milli kimliğe göre kimlerin hangi mesafede konumlanabileceğini ve konumlandırıldığını" tarif eden bir yapı. (Ötekilik hiyerarşisi tanımı ve tırnak içindeki bölümü Ayşe Parla’nın "Kırılgan Umut" kitabından alıntıladım.)
14 Mayıs’taki seçim öncesinde muhalefet "en soldan en sağa" oluşturduğu birlikle "ötekilik hiyerarşi"nin aşılabileceğini, ezberlerin bozulabileceğini düşündürtmüştü geniş bir kesime. İnançlara kimliklere saygı duyulurken, herhangi birinin diğerine üstün olmadığı-tutulmadığı bir memleket. Bu olamadı. Şimdi İmamoğlu eşit hissedarlık tanımı getiriyor. Bu arada Mart 2024 seçimlerine giden süreci de "milletin seçim sonrası oluşan hayal kırıklığının kalıcı hale gelmesi riskini" bertaraf etme yolunda bir kaldıraç olarak görüyor. Demokrasinin içinde bulunduğu asıl tehlikenin de "milletin umutsuzluğunun beklentisizliğinin kökleşmesi" olarak tanımlıyor.  

Yerel seçimlere giderken özellikle 2019’da olduğu gibi bir arada olmayı önemsiyor: "Başarı için, parti ayrımı yapmadan, beraberce hareket etmemiz gerekiyor. Ben 2019 seçimlerindeki gibi partiler ötesi İstanbul ittifakını kurmak için elimden geleni yapacağım. Muhalefet partilerinin de bu şuurla hareket edeceğine, bu meselenin partiler üstü bir mesele olduğunun anlaşılacağına gönülden inanıyorum."

İmamoğlu’nun bu isteği önemli ama ne kadar başarılı olur bilinmez. İYİ Parti de HDP de özellikle İstanbul’da kendi adaylarını çıkarmak isteyeceklerdir. Zaten Kılıçdaroğlu genel başkan kalırsa Mayıs 2023 öncesi diğer partilerle yaşananlar nedeniyle ittifak için görüşmeler zorlu olacaktır. Sadece İstanbul merkezli ve İmamoğlu’nun inisiyatifine bırakılmış ilçe belediye başkanlıkları müzakereleri de ne kadar mümkün olur bilemiyorum.

Bitirirken…
Ekrem İmamoğlu mayıs seçimleri sonrası üzerine ölü toprağı serpilmiş, koltuk mücadelesinden başka konuları dert etmeyen muhalefet içinde tartışılmaya değer fikirler ortaya koyuyor. Ekonomik buhrandan bunun vurduğu kitlelerden emek merkezli bir yarından söz ediyor. Çevre hareketi de yerel yönetim merkezli modeli de anlatıyor. İmamoğlu bugünkü konuşmasında ana hedefe iktidarı ve Tayyip Erdoğan’ı yerleştirdi. Kendine rakip olarak Kılıçdaroğlu’nu değil Erdoğan’ı seçti. Hedefi önce İstanbul’u yeniden kazanmak sonra cumhurbaşkanlığı adaylığı. Önündeki en büyük engel siyasi yasak getirilmesi riski. Gelir mi gelir… Ama bu ülke ne siyasi yasaklar gördü. Son örneği Erdoğan. Millet istedi mi engel tanımaz.

Son cümleyi tecrübeli bir siyasetçinin İmamoğlu için söylediği bir cümleyle bitireyim:
"Bu millet iddialı siyasetçiyi sever. İhtiraslı siyasetçiden hoşlanmaz. Ekrem İmamoğlu iddiasını herkesin kapılabileceği yönetme ihtirasının önüne geçirebilirse başarılı olur."
Hep beraber göreceğiz…