İstanbul İstiklal Caddesi’nde patlayan “şeyin” ne olduğunu, yazıyı yazdığım saatte bilmiyordum.

Ancak ölenler ve yaralananlar olduğunu biliyoruz, İstanbul Valisi patlamada 6 kişinin yaşamını yitirdiğini, 53 kişinin de yaralandığını duyurmuştu.

Diliyorum ki daha fazla can kaybı yaşanmasın, yaralılar da bir an önce sağlıklarına kavuşsunlar.

Patlamanın hemen ardından “yayın yasağı” getirildi.

RTÜK Başkanı Ebubekir Şahin, “Lütfen kaynağı belirsiz bilgilere itibar etmeyelim, güvenli kaynaklardan bilgi sahibi olalım. Farkında olmadan yanlış bilgiyi yaymayalım” dedi.

İlk bakışta çok akıllıca görünüyor.

“Farkında olmadan yanlış bilgileri yaymamamız için yayın yasağı getirildiğini” anlıyoruz.

Ancak bu tam olarak yumurtadan çıkan tavuğun yumurtadan çıktığını da gösteren bir yasaklama.

Eğer böyle durumlarda yayın yasağı getirirseniz “fısıltı gazetesinin” tirajının artmasını engelleyemezsiniz.

Böyle durumlar pusuda yatan dezenformasyon kaynaklarının işine yarar.

Evrensel kurallara uyarak haber vermeye çalışanların sesini keserseniz, bunları umursamayanların volümünü yükseltirsiniz.

Mesela Cevheri Güven isimli Fetullahçı çete mensubunun dezenformasyon videolarının izleyicilerinin giderek artıyor olmasının nedeni budur.

Erdoğan rejimi, medyayı kendine bağlamak ve tek sesli bir ortam yaratmak için kamu bankalarının kredi olanaklarını ve kamu ihalelerini kullanarak büyük bir operasyon yaptı ama varabildiği yer kimsenin güvenmediği bir medya ortamı oldu.

İstiklal Caddesi’ndeki patlama gibi büyük olaylarda, kamuoyu gerçek bilgiye ulaşabileceği geleneksel merkez medyaya ulaşabilme olanağını böylece kaybetti.

O yayınları yönetebilmeleri için gerekli tek vasıfları “yalakalık” olanların düşük zekâ ürünü gazete ve TV haberleri, yeminli rejim yandaşları dışındaki herkesin haberlere kuşkuyla yaklaşmasına yol açtı.

Dünyanın her yerinde, ülkeyi yönetenler, okuyucu nezdinde prestiji olan yayınların hayatta kalmalarının ülkenin yararına olduğunu bilirler.

Gazetecilik, tanımı gereği muhaliftir, eleştirel olmalıdır ancak zamanında verilen doğru haber, ülkelerin yararına olduğu için ülkeyi yönetenlerin de yararınadır.

Türkiye’deki rejimin anlamaya zekâsının yetmediği durum budur.

Yayın yasağı getirerek neyi koruduklarını bile bilmiyorlar.

Yayın yasağı, gerçek bilgiye ulaşılmasını engeller.

Dezenformasyonun halkın kulağına ulaşabileceği bin türlü yola sahip olduğunu kavrayamıyorlar.

RTÜK, İstiklal Caddesi'nde düzenlenen bombalı saldırıya ilişkin yayın yasağı getirdi

***

 

“Akıllarını gerektiği gibi kullandılar” mı?

 

İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Ekrem İmamoğlu’nun, eski YSK üyelerine “ahmak” dediği iddiası nedeniyle açılan dava, beklediği gibi yürüyor.

Bu davanın açılması ile ilgili talimatı veren irade, davanın sürüncemede bırakılmasını da istemiş olmalı ki duruşma bir ay sonraya ertelendi.

Savcı, İmamoğlu hakkında 4 yıl hapis istiyor. Bunun bir sonucu da İmamoğlu’nun siyasetten yasaklanması olacak.

Böyle davalar aslına bakarsanız, hukuk çerçevesinde yürürse eğlenceli davalar olabilir.

Bir dava vesilesiyle eğlenme hakkımızı neden elimizden alıyorlar, doğrusu çok üzgünüm.

İmamoğlu her ne kadar YSK üyelerine “ahmak demedim” diyorsa da YSK üyeleri “hayır, bize ahmak dedin” diyorlar.

İmamoğlu’nun söz konusu konuşmadaki hedefinin Süleyman Soylu olduğu bence çok açık ama ben hâkim değilim YSK üyeleri de ısrarcı, “hayır, ahmak sıfatı yakıştırılanlar bizleriz” diyorlar.

Bu durumda “ispat hakkı” vermek gerekmez miydi diye merak ettim.

Çünkü bir sözün hakaret olup olmaması, o sözün muhatabının bunu nasıl algıladığı kadar, o sözü söyleyenin niyeti ile de ilgilidir.

Olayımızda aynı zarfın içinden çıkan dört oydan üçünün geçerli, birinin geçersiz sayılması gibi kolayca açıklanamayacak bir durum var.

Zarfların içine oyları koyanların tek tek kimler olduğunu da bilmiyoruz, çünkü zarfların üzerinde oyları kullananların isimleri yazmıyor normal olarak.

Bu durumda önlerine gelen bu itirazda, YSK üyeleri nasıl karar verebildiler?

Aynı zarftan çıkan üç oyun normal olduğu, bir oyun ise anormal olup, iptal edilmesi gerektiği kararını nasıl bir akıl yürütme süreci sonunda verdiler?

Bunu bilmiyoruz.

“Ahmak” kelimesini kullandığımızda TDK Büyük Türkçe Sözlük’e göre “aklını gereği gibi kullanamayan” birisini kastediyoruz.

“Bön, budala, aptal” gibi başka anlamları da var ama zaten bir kelime birçok anlam taşıyabilir, hangi anlamın kastedildiğini cümle içindeki kullanımından anlarız.

Zaten iyi sözlüklerde de bu nedenle kelimelerin anlamı açıklandıktan sonra cümle içinde nasıl kullanıldıkları ile ilgili örneklere yer verilir.

Aynı zarftan çıkan dört oy pusulasından üçünün geçerli, birinin geçersiz olduğuna karar veren birisi aklını tam olarak kullanabilmiş midir, kullanamamış mıdır?

Mahkeme bunu araştırmalıydı.

Bir “bilirkişi” gerekiyorsa bu bilirkişi de edebiyatçı olmalıydı, hukukçu değil.

Savcı ve YSK üyeleri madem “ahmak” sözüyle kastedilenin kendileri olduğuna inanıyorlar o vakit bunu ispat etmesi için İmamoğlu’na bir şans vermelilerdi.

“Akıllarını gereği gibi kullanıp kullanmadıklarının” zanlı tarafından ispatı için.

Kim bilir belki de YSK üyelerinin bu şikâyeti yaparak “akıllarını gerektiği gibi kullandıklarını” da ispat etmek mümkün olabilirdi.

Zamanın ruhu ve yaşadığımız siyasi ortam, YSK üyelerinin bu şikâyetle “akıllarını gerektiği gibi kullandıklarını” da gösteriyor olabilir mi?

İBB Başkanı İmamoğlu

 

Mehmet Y. Yılmaz kimdir? Mehmet Yakup Yılmaz, 1956 yılında Malatya'da doğdu. İlkokulu Antalya Devrim İlkokulu'nda, orta okul ve liseyi parasız yatılı olarak Denizli Lisesi'nde okuduktan sonra Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi İktisat ve Maliye Bölümü'nden 1977 yılında mezun oldu Gazeteciliğe SBF öğrencisi iken 1975 yılında Ankara'da Mehmet Ali Kışlalı yönetimindeki Yankı Dergisi'nde başladı. Derginin Yazı İşleri Müdürlüğü görevini de bir süre yürüttü. 12 Eylül 1980 darbesi öncesinde Türk İş'e bağlı Yol İş Federasyonu ve YSE - İş sendikalarında basın müşaviri olarak görev yaptı, sendika gazete ve dergilerini yayınladı Askerlik görevini Kara Harp Okulu'nda tamamladıktan sonra İstanbul Gelişim Yayınları'nda mesleğe döndü. Gelişim Yayınları'nda Erkekçe ve Bilim dergilerinin Genel Yayın Müdürü Yardımcılığı ve ardından Gelişim TV Dergisi Genel Yayın Yönetmenliği görevlerinde bulundu 1985 yılında Hürriyet'e geçti ve Hürriyet Dergi Grubu'nu kurdu. Tempo, Blue Jean, Playmen gibi dergileri yayınladı. Daha sonra Dönemli Yayıncılık Genel Müdürlüğü görevine getirildi. Ercan Arıklı ile birlikte Dönemli Yayıncılık'ın 1 Numara Yayıncılık'a dönüşmesi sırasında Genel Müdürlük görevini üstlendi. Aktüel, Cosmopolitan, Penthouse, Oya gibi dergilerin kurucu genel yayın müdürü oldu. Bugüne kadar 30'u aşkın derginin kuruculuğunu yaptı. 1995 yılı başında Posta gazetesini yayınladı. Aynı yılın sonunda Fanatik gazetesini, 1996 yılı sonunda da Radikal gazetesini kurdu, genel yayın müdürlüğünü yürüttü. 2000 yılında Milliyet Gazetesi Genel Yayın Müdürlüğü görevine getirildi. Bu görevi 5,5 yıl sürdürdükten sonra Doğan Burda Dergi Grububu'nun CEO'luğu görevini üstlendi. 2005 yılından 2018 Eylül ayına kadar Hürriyet gazetesinde köşe yazarlığı yaptı. Ekim 2018'den itibaren T24'te yazmaya başladı. Gazete köşe yazılarından derlenen "Kırmızıyı Seçtim, Aşk Mavinin Altındaydı", "Benden Selam Söyleyin Bütün Aşklarıma", "Aşktan Sonra Hayat Var Mı", "Şaşırma Duygumu Kaybettim, Hükümsüzdür" isimli kitapları yayımlandı. "Aşk Herşeyi Affeder mi" isimli uzun hikâyesi de kitap olarak yayınlandı.  "Türkiye medyasında en çok yayın başlatan gazeteci" olan Mehmet Y. Yılmaz, güncel politik gelişmelerin yanı sıra, deneme tarzındaki yazıları ile futbol üzerine yaptığı yorumlarıyla da biliniyor.