Bir erkek ile bir kadın kafede yan yana sandalyelerde oturuyor. Masanın üzerinde bir demet gül var. Adam, kadının elini iki elinin arasına almış, yalvarıyor:
“Her gün çiçek almalar, üstüne titremeler, iltifat etmeler, sürekli espriler yapmalar, beyin fırtınası estirmeler... Yoruldum artık Nuran. Artık seninle evlenmek istiyorum. Evlenip seni ihmal etmek istiyorum. Her erkek gibi ihmal etmek benim de hakkım. Evet de lütfen!”
Karikatür böyle bir şey işte.
Gülüp geçtiğimiz önemli çelişki
Hayatın içinde var olan, her gün yaşadığımız karşılaştığımız gerçeği, acımasız bir şekilde gözümüzün içine tekrar sokuyor ve üstelik buna gülmemizi de sağlıyor.
Gülüp geçtiğimiz bu gerçeğin, aslında yaşamımızın en önemli çelişkilerinden biri olması bile durumu değiştirmiyor.
Bu karikatürü hatırlamama oyuncu Akasya Asıltürkmen’in, Balçiçek İlter’in “Bu Gece” isimli televizyon programında söylediği bir söz neden oldu.
Balçiçek, “evlilik” ile ilgili düşüncelerini soruyor, Akasya Hanım’ın yanıtı şöyle:
“Bir erkekle her gece aynı yatağa girmek zorunda olmak istemiyorum.”
Akasya Hanım’ı tanımıyorum, ama bu konuda pek yalnızlık çekmeyeceğini düşünmemiz için çok neden var.
Hatta günün birinde olur da evlenirse bir zaman sonra değerli eşinin de “her gece aynı kadınla yatmak istemiyorum” deme ihtimalini küçümsememeli.
Sorun neredeyse bütün evlilikler için genel geçerliliği olan bir sorun.
Dünyanın neresinde olursa olsun değişmiyor.
Adı ‘alışkanlık’ olan virüs
Birbirlerinden bir an bile ayrılmaya tahammülü olmayan âşıklar, sonunda muratlarına erince bir süre sonra gevşeyiveriyorlar.
Adına “alışkanlık” dediğimiz bir virüs, ilişkiye bulaşıyor ve bir ucundan usul usul kemirmeye başlıyor.
Geçmiş yıllarda yayımladığım erkek dergilerinin “tavsiyeler” köşelerine kadın okuyuculardan gelen mektupların önemli bir bölümü bu tür şikâyetlerden oluşuyordu.
Erkeğin giderek azalan ilgisi, evde bir karış sakal ve pijamayla geçirilen bitmek bilmez pazar günleri, giderek sadece çocukların okulundan ve aylık bütçeden söz etmeye indirgenmiş konuşmalar, hatta hiç konuşmadan geçen çok uzun saatler, sadece gazetelerin okunduğu, bir kelime konuşulmadan tamamlanan sabah kahvaltıları.
Flört ve nişanlılık döneminde canlı ve heyecanlı olan ilişkilerde zaman içinde heyecan düşüyor, giderek birlikte olmak bir zorunluluk haline geliyor.
Elbette bunun istisnaları da vardır. Hatta sıkıntının hiç uğramadığı evlilikler olduğunu da biliyoruz. Ama genel gerçek, ilişkiyi canlı tutma görevi daha çok kadınlara düşüyor gibi.
Kadınların önemli bölümünün bu yüzden giderek “kendileri gibi olmamaya başladıklarını da” biliyoruz.
Değişen saç renginden tutun da o güne kadar kullanmayı aklından bile geçirmediği ilginç çamaşırlar satın almaya kadar.
TÜİK’in geçtiğimiz yılın şubat ayında açıkladığı 2023 Evlenme ve Boşanma İstatistikleri bu genel bilgiyi istatistiki olarak da doğruluyor. 2024 henüz yayınlanmadı, sanırım bu ay sonuna doğru yayınlanacak ama sonucun değişmeyeceğini, bu eğilimin yıllardır korunduğunu söyleyeyim.
Evlilik süresine göre boşanmalar incelendiğinde, 2023 yılında gerçekleşen boşanmaların yüzde 33.4’ü evliliğin ilk 5 yılı, yüzde 21.7’si ise evliliğin 6-10 yılı içinde gerçekleşti.
Bu tablonun değişmesi için İtalyan evlilik terapistlerinin önerisi “tedavi amaçlı ayrılık”!
Çiftlere iki ile üç yılda bir, bir ile beş ay arasında değişen sürelerle birbirlerinden ayrı kalmaları öneriliyor.
Böylece çiftlerin birbirlerini özleyecekleri, yeniden buluştuklarında birbirlerine daha çok özen gösterecekleri ileri sürülüyor.
Tabii benzer bir şekilde “tedavi amaçlı ayrılık” sürecinden geçen birileriyle karşılaştıklarında nelerin olabileceğini kestirebilmek mümkün değil.
“Taburcu” olup başka bir ilişkiye geçenler açısından sorun yok belki ama geride kalan ne yapacak? Bu “tedavi” sırasında çocuklara kim bakacak? “Tedavi”nin zorunlu kıldığı ekstra giderler nasıl karşılanacak?
Yanıtlanması zor çok soru var yani.
Wilhelm Schmid, “Aşk - Neden Bu Kadar Zordur Ve Yine De Nasıl Mümkün Olur” isimli kitabında aşkın “nefeslenmeye” ihtiyacı olduğunu söylüyor. (Çeviren: Tanıl Bora, İletişim Yayınları.)
Kesintisiz bir haz ve hoşluk duygusunun mümkün olamayacağına dikkat çekiyor.
‘Ara’ dediğimiz sonun başlangıcı
Bunu söylerken, İtalyan evlilik terapistlerinin önerdiği gibi bir “ara vermekten” söz etmiyor ama.
Bu tür bir “nefeslenme”, bitişe doğru atılmış ürkek adımlardan ibarettir.
Birbirlerine âşık olduğunu düşünen çiftin bir tarafı ya da her iki tarafı için de aslında aşkın bitmekte olduğunu gösterir.
Ama insanoğlu bu; acı gerçeklerle yüzleşmeyi sevmez, bitişi kabullenmek istemez.
Onun için de böyle şeyler icat eder ki bizim magazin basınını takip ederseniz haftada bir - iki örneğine tanık olabilirsiniz.
Daha önce kaç kere yazdığımı hatırlayamam ama şunu hep söylüyorum:
Eğer birliktelik şu ya da bu şekilde sürmeye devam ediyorsa, çiftler birbirinin gözünü oyma aşamasına geçmemişlerse, birbirlerini yok saymıyorlarsa, aşkın kendisini yeniden üretebilmesi mümkündür.
Schmid bunu anlatmaya çalışıyor.
Bir ilişkide kesintisiz bir mutluluğun ve hazzın mümkün olamayabileceğinin altını çizdikten sonra aşkın “nefeslenmesi” için “düzlem değiştirmenin” yararlı olabileceğine vurgu yapıyor.
Hangisi diğerinden önemlidir, kişiden kişiye değişebilir ama bir aşk ilişkisinin tek boyutlu olmadığını biliyoruz.
Cinsellik, ruhsal uyum, ortak düşünceler, hayaller, hedefler gibi birçok boyutu vardır.
Bunlardan birinde bir sıkıntı doğduysa, “nefeslenmenin yolu”, henüz sıkıntı çıkmayan alanda yoğunlaşmaktır.
Aklınızda olsun.
Mehmet Y. Yılmaz kimdir?
Mehmet Yakup Yılmaz, 1956 yılında Malatya'da doğdu. İlkokulu Antalya Devrim İlkokulu'nda, orta okul ve liseyi parasız yatılı olarak Denizli Lisesi'nde okuduktan sonra Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi İktisat ve Maliye Bölümü'nden 1977 yılında mezun oldu
Gazeteciliğe SBF öğrencisi iken 1975 yılında Ankara'da Mehmet Ali Kışlalı yönetimindeki Yankı Dergisi'nde başladı. Derginin Yazı İşleri Müdürlüğü görevini bir süre yürütmektedir.
12 Eylül 1980 darbesi öncesinde Türk İş'e bağlı Yol İş Federasyonu ve YSE - İş sendikalarında basın müşaviri olarak görev yaptı, sendika gazetesi ve dergilerini yayınladı
Askerlik görevi Kara Harp Okulu'nda yapıldıktan sonra İstanbul Gelişim Yayınları'nda mesleğe geri döndü. Gelişim Yayınları'nda Erkekçe ve Bilim dergilerinin Genel Yayın Müdürü Yardımcılığı ve ardından Gelişim TV Dergisi Genel Yayın Yönetmenliği görevlerinde bulundu
1985 yılında Hürriyet'e geçti ve Hürriyet Dergi Grubu'nu kurdu. Tempo, Blue Jean, Playmen gibi dergileri yayınlandı.
Daha sonra Dönemli Yayıncılık Genel Müdürlüğü görevine getirildi. Ercan Arıklı ile birlikte Dönemli Yayıncılık'ın 1 Numara Yayıncılık'a dönüşmesi sırasında Genel Müdürlük görevini üstlendi. Aktüel, Cosmopolitan, Penthouse, Oya gibi dergilerin kurucusu genel yayın müdürü oldu. Bugüne kadar 30'u aşkın derginin kuruculuğu yapıldı.
1995 yılı başında Posta gazetesini yayınladı. Aynı yıl sonunda Fanatik gazetesini, 1996 yılı sonunda ise Radikal gazetesini kurdu, genel yayın müdürlüğünü yürüttü.
2000 yılında Milliyet Gazetesi Genel Yayın Müdürlüğüne getirildi. Bu görevi 5,5 yıl sürdürdükten sonra Doğan Burda Dergi Grububu'nun CEO'luğu görevini üstlendi.
2005 yılından 2018 Eylül ayına kadar Hürriyet gazetesinde köşe yazarlığı yaptı. Ekim 2018'den itibaren T24'te yazmaya başladı.
Gazete köşe yazılarından derlenen "Kırmızıyı Seçtim, Aşk Mavinin Altındaydı", "Benden Selam Söyleyin Bütün Aşklarıma", "Aşktan Sonra Hayat Var Mı", "Şaşırma Duygumu Kaybettim, Hükümsüzdür" isimli kitapları yayımlandı. "Aşk Herşeyi Affeder mi" isimli uzun hikâyesi kitap olarak yayınlandı.
"Türkiye medyasında en çok yayın başlatan gazeteci" olan Mehmet Y. Yılmaz, güncel politik gelişmelerin yanı sıra, deneme tarzındaki yazıları ile futbol üzerine yaptığı yorumlarıyla da biliniyor.
|
