Ölmesi en kolay ülkede yaşıyoruz çok şükür.
Az biraz neşelenip güldüğümüzde “çok güldük başımıza bir iş gelmesin” deyişimiz belki bundan. Çünkü bu topraklarda mutluluk hep eksik, yaşam hep temkinli…
Başka ülkelerde de felaketler olmuyor değil elbette ama bizim ki gibi bir bolluk hiçbir yerde yok.
Deprem olur, iki göz evlerimiz başımıza yıkılır, ölürüz…
Fabrikada patlama olur, çalışma uğruna canımızdan oluruz. Madende göçük olur, bir avuç kömür için ömrümüz biter. Ölürüz….
Bir parkı savunurken, bir ağaca sahip çıkarken, deremize, toprağımıza sahip çıkarken ölürüz…
Sel gelir alır götürür bizi.
Yangın olur kül oluruz.
Yazdığımız için ölürüz…
Sustuğumuz için ölürüz…
Kartopu oynadığımız için ölürüz Nuh Köklü gibi…
Bakkala ekmek almaya gittiğimiz için ölürüz Berkin Elvan gibi…
“Vurmayın, öldüm” dediğimizde bile duyan olmaz, Ali İsmail olur ölürüz…
Yürüdüğümüz için ölürüz sokakta…
Çok sevildiğimiz için ölürüz, kısa etek giydiğimiz, kahkaha attığımız için…
Bir minibüste kadın olduğumuz için ölürüz…
Yaşamak pahalı, ölmek çok ucuz…
Sahibinden ucuz hayattır bizimkisi. Ve bize hiç sorulmadan alınıverir canımız… Selde, yangında, evde, madende, kapı önünde, işte, yolda…
Sorması gereken sormaz, sorgulamaz, yargılamaz… Ölümü ucuzundan alırız, yaşamak lükstür…
Sevmek zordur, nefret etmek sıradan…
Vazgeçmek kolay, ısrar etmek gereksiz…
Ve işte böyle, biz hayatta kalmaya çalışırken hayat bizden akıp gider. Ama yine de bir yerlerde bir umut kırıntısı ararız. Belki, bir gün…
Bitsin diye bunca ölüm…
Çünkü insanın en büyük zenginliği bitmeyen umudu… Umut bizim inadımız, direnme gücümüz. Her şeye rağmen yıkılmayan, yenilmeyen, eğilmeyen, bitmeyen…
Yoksa bu kadar acıya nasıl katlanırdık…
Çünkü bu kadar ölüm, bu kadar haksızlık, bu kadar sessizlik ebedi olamaz.
Çünkü insanı hayatta tutan şey, yaşadığı değil; bir gün yaşayacağına inandığı o adaletli dünyadır.
Bir gün... Ölenlerin ardından değil; iyileşen yaralarımızdan konuşacağız.
Sahibinden ucuz hayatlarımızın değerinin asla biçilemez olduğunu anlayacağız…
Adaletin olduğu, felaketlerin yaşanmadığı, yaşamın ölmek kadar kolay olduğu bir yerde uyanmak dileğiyle...
