Pervin Buldan ve Sırrı Süreyya Önder'den oluşan DEM Parti heyetinin
28 Aralık günü İmralı'daki Öcalan buluşmasıyla
bir barış kapısının aralandığı söylenebilir.
Ama daha gidilecek çok yol var.
Gerçek ve kalıcı barış hedefine varmak
elbette kolay değil.
Konunun Ankara ayağı var.
Erdoğan ve Bahçeli ayağı var.
Devlet ayağı var.
İmralı ayağı var.
Kandil ayağı var.
Türkler var, Kürtler var.
Yıllar yılı gözyaşı dökmüş analar var.
Bölge gerçekleri var.
Var oğlu var!
Evet, önceki günkü 4.5 saatlik
İmralı buluşması ile
bir umut penceresi açıldığını
ben de düşünüyorum.
Ama... "Ama"sı da var.
Çünkü, geçmişte yaşamış olduğumuz
hüsran ya da hayal kırıklıkları da
ihtiyatlı olmamı gerektiriyor.
Bu yakınlarda T24'te çıkan, "Ankara'nın nihai bir oyun planı var mı?"
başlıklı yazımda (LİNK 17 Aralık) şu satırlara yer vermiştim:

Türkiye eğer kendi Kürtleriyle 
kalıcı ve gerçek barış kurmak istiyorsa,
buna göre bir endgame yapacaksa,
"zamanın ruhu"nu yakalamak zorunda.
Bu da sadece kendi Kürtlerini değil,
bütün bölge Kürtlerini içine alacak olan
demokrasi ve eşitlik üstüne kurulu,
zamana yenilmiş üniter devlet anlayışına
veda etmiş kapsamlı bir barış planından geçer.
Kendi evinin içinde birinci sınıf demokrasi ve
hukuk devletini hâkim kılan...
Merkeziyetçi devlet, üniter devlet anlayışını
artık bir kenara bırakarak,
demokrasiyi ete kemiğe büründürecek
güçlü yerinden yönetimleri oluşturan...
Kendi Kürtleriyle ilişkilerini vatandaşlık,
kimlik, yerel yönetim, anadilde eğitim,
özgürlük gibi temel meselelerde eşitlik ve
demokrasi üzerine oturtan...
Eşitlik konusunu anayasal çerçeveye sokan...
Bunları yaparken, dağdan inişin,
silahlara vedanın yolunu açan,
yani Kürt sorunuyla silah ve şiddetin bağını kopartan...
Bu yolda, Öcalan’ın özgürlüğüne giden taşları da döşeyen...
Kendi devlet geçmişi ve günahlarıyla yüzleşerek,
PKK’nın da kendi geçmişi ve günahlarıyla
özelleştirel bir yüzleşmeye gitmesini kolaylaştıran...
Aynı zamanda Irak ve Suriye Kürtlerine
barış ve iş birliği elini uzatan...
Bütün bunları başarabilen bir Türkiye,
güçlü Türkiye olur.
Barış içinde yaşayan büyük Türkiye olur.
Nüfuz alanını kendi sınırlarının dışına
taşıyan gerçek bir bölgesel güç olur.
Kısacası;
hem Batı’da hem Doğu’da sesi dinlenen,
Batı’nın demokratik değerlerine bağlı,
barış ve huzur içinde yaşayan
büyük ve güçlü bir ülke konumuna yükselir Türkiye.

Biliyorum kolay olmadığını...
Ancak, gerçek ve kalıcı
bir barışa giden yolu açmak
ve yüzyıllık Cumhuriyet'i demokrasiyle taçlandırmak için de cesur olmaktan,
malum "devlet ezberleri"ni
aşmaktan da başka çaremiz yok.
Yeni yılda herkese barış
ve güzellikler diliyorum.