12 Kasım 2024

CHP'nin önemi

CHP içinde hala kavgayı, didişmeyi tercih edenlerin dikkatine...

Yeni çıkan kitabım Zamane Diktatörleri
kitabımın sayfaları arasında dolaşırken
CHP'ye rastladım.
Günlüğümün, İstanbul 27 Haziran 2018
tarihli sayfasına şu başlığı koymuşum:

Yine CHP,
günahlarıyla,
sevaplarıyla...

Şöyle akıyor:

CHP’yi, Cumhuriyet Halk Partisi’ni düşünüyorum
bugünlerde. Yarım yüzyıllık gazetecilik hayatım
CHP ile geçti sayılır. 1960’ların başında Mülkiye’ye
girdikten sonra hep CHP ile haşır neşir oldum.
Ama CHP’li olmadım.

Bazı seçimlerde CHP’ye oy attım.
Siyasete girmeyi hiç düşünmedim.
Bir kere, o da 1991 seçimleri öncesinde Erdal
İnönü bana CHP’den milletvekilliği teklif etmiş,
nazikçe geri çevirmiştim. Seçimlerden hemen
sonra Cumhuriyet vazosu kırıldığı günlerde de
rahmetli İnönü, o kendine özgü hafif alaylı diliyle
bana şöyle demişti:
“Bak milletvekili olsan, ne senin ne de
Cumhuriyet’in başına bütün bunlar gelirdi.”

CHP’de Ecevit’i de, Deniz Baykal’ı da, Erdal
İnönü’yü de, Murat Karayalçın’ı da, son dönemde
Kemal Kılıçdaroğlu’nu desteklediğim zamanlar
oldu.
Yıllar içinde CHP’ye alternatif partiler de kuruldu
ama kalıcı olamadılar. Hepsi siyaset sahnesinde
yitip gittiler hayal kırıklıklarıyla... CHP ise ayakta
kaldı.
Kaldı da ne oldu diyebilirsiniz.
Evet, tek başına seçim kazanamadı. Tek başına
hükümet olamadı. Ben de yıllar yılı, desteklediğim
zamanlarda da CHP’yi birçok konuda eleştirdim.
Kurtulamadığı, bir türlü yüzleşemediği
“Kemalizm’in günahları”ndan dolayı eleştirdim.
“Kürt sorunu”ndan dolayı eleştirdim. Kemalizm-
milliyetçilik-demokrasi üçgenindeki yanlışları
konusunda eleştirdim.

Bütün bu yanlışlarla CHP’nin gerçek bir sosyal
demokrat parti olamayacağının altını da sürekli
çizdim. Yine bu yanlışlarla, CHP’nin seçmen
tabanını büyütemeyeceğini ve tek başına seçim
sandığından çıkamayacağını belirttim.

Ama aynı zamanda CHP’yi önemsedim.
Önemsedim, çünkü Türkiye’nin Batı’ya dönük
yüzü deyince, demokrasi ve laiklik deyince,
CHP’nin önemini dün olduğu gibi bugün de
koruduğunu düşündüm.
Bu bakış açıma dün de, bugün de karşı olanlar var
elbette. CHP’den ne köy olur, ne kasaba diyenler
ya da yeni parti isteyenler...
Hele yeni bir parti hiç kolay değil.
12 Eylül sonrası, 1990’lar bir film şeridi gibi
gözümün önünden geçip gidiyor. Kaç parti vardı.
Necdet Calp’ın, Aydın Güven Gürkan’ın HP’si,
İnönü’nün, Karayalçın’ın SHP’si... Baykal’ın
CHP’si... Ecevit’in DSP’si... Neler yaşandı. Sonunda
yine ayakta kalan “CHP markası” oldu.
Soğuk Savaş döneminin Batı Almanyası’nda Willy
Brandt’ın sosyal demokrat partisi SPD’yi hatırlıyorum.
Kendi içinde kaç parça olan bir partiydi.
Bir yanda kısa adı JUSO olan Genç Sosyalistler
vardı. Partinin radikal kanadıydı. Ekonomide
devleti savunan, pazar ekonomisi deyince fena
olanlar bu radikal kanatta toplanmıştı.
Genç Sosyalistleri düşman gören kanat da varlığını
koruyordu SPD içinde. Sendikacı kanat da vardı,
ekonomide piyasa deyince tüyleri diken diken
olan...

Willy Brandt, 1960’larda SPD’yi ufak ufak
“merkez”e doğru çekti. Ekonomide devlet
saplantısını kırdı. Ülke içinde ve dışındaki bütün
muhalefete rağmen, totaliter rejimlerin hâkim
olduğu Doğu Almanya ve Sovyetler Birliği ile Batı
Almanya’nın ilişkilerini normalleştirmeye başladı,
yani “Doğu’ya açılma” politikasını, Ostpolitik’i
uyguladı. Ülkesinin geçmiş günahlarıyla da
yüzleşti Willy Brandt. Batı Alman kamuoyunun
yüzde 65’inin karşı çıktığı bu hesaplaşma
çerçevesinde, Varşova’da 1970 yılında, Yahudi
Soykırım Anıtı’nın önünde diz çöktü. Willy Brandt,
iktidardaki muhafazakârlara karşı partisinin
“iktidar yürüyüşü”nü başlatırken dikkat ettiği iki nokta daha vardı:

1. SPD içindeki farklı kanatları, farklı siyasal
çizgileri aynı çatı altında tuttu, bu açıdan bir
ustalık, bilgelik sergiledi.
2. Farklı kanatların parti içinde yarattığı
dinamizmden SPD’nin iktidar yürüyüşünde
yararlandı.

Biliyorum, Almanya’yla Türkiye farklılığını...
Örneğin Ecevit, benim de genç bir haberci olarak
izlediğim o 1975’teki Bonn ziyaretinde, Brandt’ın
SPD’siyle CHP arasında ilişki kurup Sosyalist
Enternasyonal’e adım atarken, komünizm çağrışımı
yapar diye kökü komünist harekete uzanan
“sosyal demokrat” isminden bile uzak durmuş,
“demokratik sol”u tercih etmişti. Bugünkü CHP de,
yukarıda eleştirdiğim bazı tabularını hâlâ kıramıyor,
bazı korkularından hâlâ kurtulamıyor,
kendi geçmişine eleştirel bakamıyor.
Bunları kıramadığı, bunlardan kurtulamadığı için
de, seçmen tabanını büyütemiyor, bir türlü seçim
kazanamıyor.
Kendi elini kolunu bağlayan kısırdöngüyü
kıramadığı ve parti içi demokrasiyi de tam olarak
kuramadığı için Türkiye’de “demokrasinin
bayraktarlığı”nı hâlâ yapamıyor.
CHP, demokrasinin
önüne Erdoğan’ın heyula gibi diktiği “duvar”ı
hâlâ yerle bir edemiyor.

***

Aradan altı yıl geçti
ve CHP, bu "duvar"ın yıkılabileceğini
31 Mart 2024'te gösterdi.
Halk Partisi, 31 Mart yerel seçim zaferiyle
bu ülkede demokrasi ve hukukun önüne,
bir "zamane diktatörü"nün,
Tayyip Erdoğan'ın diktiği
heyula gibi duvarın, halkın oylarıyla
seçim sandığında yıkılabileceğini gösterdi.
31 Mart Türkiye'nin önünde,
bütün dünyaya örnek olabilecek
bir umut penceresi açtı.
Eyy Halk Partililer!
Ve eyy CHP'nin önde gelenleri!
Kendi "iç kavgaları"nıza değil,
iktidara karşı demokrasi mücadelesine
odaklanın, hedef küçültün!

Hasan Cemal kimdir?

Hasan Cemal 1944 yılında İstanbul'da doğdu. 1965 yılında Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi'nden mezun oldu. Gazeteciliğe 1969 yılında Ankara'da haftalık Devrim dergisinde başladı. Yeni Ortam dergisi, Anka Ajansı ve Günaydın gazetesinde çalıştıktan sonra 1973 yılında Cumhuriyet gazetesine girdi. 1979 - 1981 yılları arasında Ankara Temsilciliği yaptı. 1981-1992 yılları arasında Cumhuriyet Gazetesini Genel Yayın Yönetmeni olarak yönetti. Cumhuriyet gazetesi Cemal'in yönetimindeyken 1986'da Sedat Simavi Ödülü'nü kazanarak "yılın gazetesi" seçildi. 

1992-1998 yılları arasında Sabah gazetesinin birinci sayfa yazarlığını yaptı. 1998'den 2013'e kadar yaklaşık 15 yıl boyunca Milliyet gazetesinde yazdı. Nokta dergisi 1989 Doruktakiler ve Türkiye Gazeteciler Cemiyeti köşe yazısı ödüllerini kazandı. Türkiye Gazeteciler Cemiyeti 2004 yılında da "Araştırma" ödülünü Hasan Cemal'in çalışmalarına verdi. 

28 Şubat 2013'te Milliyet'in manşetinde yayımlanan "İmralı Zabıtları"nın yayınını savunduğu için dönemin başbakanı Tayyip Erdoğan'ın tepkisine hedef oldu. Milliyet yönetimi, "Başbakan'ı ve medya sermayesini sorgulamaktaki ısrarını" gerekçe göstererek yaklaşık 15 yıldır yazdığı gazetedeki köşesini kapattı. 

Milliyet ile yolları ayrıldıktan sonra yaptığı röportajlar ve kaleme aldığı yazılar, bağımsız internet gazetesi T24'te yayımlandı. Türkiye medyasının en etkili ve kıdemli isimlerinden olan Hasan Cemal, Mart 2013'ten beri T24'te yazıyor. Harvard Üniversitesi Nieman Gazetecilik Vakfı Louis M. Lyons Gazetecilikte Vicdan ve Dürüstlük Ödülü'nü "hayatı boyunca basın özgürlüğünü savunmak için gösterdiği çaba nedeniyle" 2015 yılında Hasan Cemal'e verdi. Cemal, Türkiye'de bu ödülü alan ilk gazeteci oldu. 

Bir dönem Bilgi Üniversitesi'nde "Medya ve Politika" dersleri veren Hasan Cemal'in yayımlanmış 14 kitabı, tarih sırasıyla şöyle: 

Tank Sesiyle Uyanmak (1986)

Demokrasi Korkusu (1986)

Tarihi Yaşarken Yakalamak (1987) 

Özal Hikâyesi (1989)

Kimse Kızmasın Kendimi Yazdım (1999)

Kürtler (2003)

Cumhuriyet'i Çok Sevmiştim (2005)

Türkiye'nin Asker Sorunu (2010)

Barışa Emanet Olun (2011)

1915: Ermeni Soykırımı (2012)

Delila - Bir Genç Kadın Gerilla'nın Dağ Günlükleri (2014)

Çözüm sürecinde Kürdistan Günlükleri (2014)

- Hayat İşte Böyle Geçip Gidiyor (2018)

- Zamane Diktatörleri (2024)

 

 

 

Yazarın Diğer Yazıları

Demirel'i darbeyle devirecektim!

Demirel 100 yaşında! Pazar günü Ülke Politikaları Vakfı'nın Cevahir Otel'de düzenlediği bir toplantıda "BABA"yı andık. Özlemişim Demirel'i, itiraf edeyim, arada bir gözlerim doldu

Türklerin de, Kürtlerin de ortak çıkarı gerçek barış ve demokrasidir

Yeterince kan ve gözyaşı akmıştır, daha çok acı çekilmesin, ama... Bu AMA üzerinde düşünmek lazım, geçmiş tecrübeler bunu gerektiriyor

Dostluklar insanı ayakta tutar!

Benim de böyle bir dostum var, Şahin Alpay. İyi ki varsın kardeşim, iyi ki BİR HİKAYEM VAR'ı yazdın

"
"