18 Ağustos 2022

Akıl hastanesine kapatılan kadınlar

Bu kadınlardan haberim olduğunda içimi hem bir mutluluk kapladı; çünkü, kadınlar susmamış, yazmış, etki yaratmış, bedel ödeseler de yola devam etmiş. Hem de bir hüzün…

Feminist görüşleri sebebi ile kocası Edward Bulwer-Lytton’ın talimatı ile akıl hastanesine kapatılan Rosina Bulwer Lytton 1802 ve 1882 yılları arasında yaşadı. Evlilik öncesi adı Rosina Doyle Wheeler idi.

On dört roman, denemeler ve mektuplar yayınlamış bir yazardı.

Meclisteki koltuğu sallantıda olan kocası Edward Bulwer-Lytton çok konuştuğunu düşündüğü karısına tahammül edemedi.

A Blighted Life (Çürümüş Bir Hayat) adlı kitabında başına gelenleri anlatan ve üç hafta akıl hastanesinde kapalı kalan Rosina Bulwer Lytton, halkın tepkisi ile dışarı çıkacak ve şöyle diyecekti:

“Bir kocaya eşini, genelde rüşvetle alelacele hareket eden iki doktorun imzasını alarak aslında olmayan bir belgeyle deli ilan ettirip tımarhaneye attırma hakkı veren bu yasadan daha fazla suç teşkil eden, daha despotik bir yasa geçmemiştir meclisten.” (Cahalan, s.30)

Rosina Doyle Wheeler

***

Elizabeth Packard 1816 ve 1897 yılları arasında yaşadı. Evlilik öncesi adı Elizabeth Parsons Ware idi.

Kilisede papaz olan kocası ile ciddi fikir ayrılıkları yaşıyordu. Bu durum, kocasının toplumdaki statüsünü tehdit ediyordu.

Kocası Theophilus Packard, bir doktora para verdi ve karısına deli damgası konulmasını sağladı.

Elizabeth Packard, Jacksonville Akıl Hastanesi'ne kapatıldı ve burada üç sene kaldı. Neyse ki günün birinde pencereden kaçarak bu saçmalıktan kurtuldu. Yaşadıklarını The Prisoners' Hidden Life (Esirlerin Gizli Hayatı) adlı kitapta anlattı.

Bu kitapta sevdikleri aracılığı ile hastaneye kapatılan başka kadınların hikâyelerine de yer verdi.

Elizabeth Packard'ın çabaları sayesinde "Bireysel Özgürlüklerin Korunması Kanunu" yürürlüğe girdi.

Bir kadını akıl hastanesine kapatmak için kocasının sözü o yıllarda yeterli bulunuyordu ve bu durum sorgulanmıyordu.

Elizabeth Ware Packard

* * *


Dorothea Lynde Dix 1802 ve 1887 yılları arasında yaşadı.

Dix, 1800'lü yılların ortalarına doğru servetini akıl hastanelerinin insan onuruna uygun şekilde yapılanması için harcadı.

Babasının alkolik, annesinin ise zor bir kişilik olduğu söyleniyor.

O yıllarda akıl hastanelerinde, zindana vurulanlar, ahırda tutulanlar, zincirle zapt edilenler vardı. Dix, eğitim vermek üzere gittiği bir kurumda gördüğü bu sahneleri iyileştirmek için mücadele verdi.

1845'te Remarks on Prisons and Prison Discipline in the United States (Amerika'da Hapishaneler ve Cezaevi Disiplini Üzerine Notlar) adlı kitabı yayımlandı. İnsan hakları ve daha adil bir dünya için çalıştı.

Dorothea Lynde Dix

Bu kadınlardan haberim olduğunda içimi hem bir mutluluk kapladı; çünkü, kadınlar susmamış, yazmış, etki yaratmış, bedel ödeseler de yola devam etmiş.

Hem de bir hüzün… Çünkü çevremdeki kadınların elbette ben de dâhil en az bir tanıdığı var ki yakını olan bir erkeğin önerisi ile akıl hastanesine kapatılma fikrine kapılıp şöyle bir anlığına mutlu olacak, sonra şaka şaka diyecek ve yağmurda kaybolacak.

The Madhouse (Tımarhane), Francisco Goya, 1812-1819

Kaynaklar

- Dorothea Lynde Dix, Remarks on Prisons and Prison Discipline in the United States, (Philadelphia: Joseph Kite & Co, 1845).

- Elizabeth Parsons Ware Packard, The Prisoners' Hidden Life: Or Insane Asylums Unveiled: as Demonstrated by the Report of the Investigating Committee of the Legislature of Illinois, (JN Clarke, 1871). https://wellcomecollection.org/works/c8jzskyu/items?canvas=7 [Erişim: 15 Ağustos 2022]

- Rosina Bulwer-Lytton, A Blighted Life, (London: Thommes Press, 1994).

- Susannah Cahalan, "Deliler Arasında Akıllı Olmak," (Çeviren: Enes Toplanır, Say Yayınları, 2019).
https://museumofthemind.org.uk/blog/the-anti-insane-asylum-society [Erişim: 16 Ağustos 2022]

Hande Çayır kimdir?

Hande Çayır 1982 yılında Eskişehir'de doğdu. Sabancı Üniversitesi'nde Görsel Sanatlar ve Görsel İletişim Tasarımı (lisans), İstanbul Bilgi Üniversitesi'nde Sinema ve Televizyon (yüksek lisans) ve İletişim (doktora) eğitimlerini çeşitli burslarla tamamladı.

Akademide bölüm başkanlığı ve dekan yardımcılığı, kurumsal iş hayatında vitrin tasarımcılığı ve yayın yönetmenliği gibi görevler üstlendi.

Doçentlik unvanını Plastik Sanatlar alanında aldı. İkinci yüksek lisansını Sussex Üniversitesi'nde Gazetecilik ve Belgesel bölümünde Chevening bursu ile yaptı.

Warwick Üniversitesi'nde Uygulamalı Film Çalışmaları programında ikinci doktorasına Warwick Collaborative Fellowship bursu ile devam ediyor.

Gönlünü uzun süre tiyatroya, ondan sonra da caza kaptırmışlığı var. 2014'ten beri T24'te yazıyor.

Kitapları:

Ne Zaman Boşanacaksın Da Evleneceğiz, 2015, Ka Kitap, İstanbul.

Tunceli'ye Gittim Dersim'den Döndüm, 2016, Ka Kitap, İstanbul.

Documentary as Autoethnography: A Case Study Based on the Changing Surnames of Women (Otoetnografi Olarak Belgesel: Kadının Değişen Soyadına Dair Bir Vaka Çalışması), 2020, Vernon Press, Amerika Birleşik Devletleri.

Filmleri:

Eye-Then-Tea-Tea/Identity/Kimlik, 3'40'', 2005, İstanbul.

Yok Anasının Soyadı/Mrs His Name, 17'00'', 2012, İstanbul.

What Makes an Artist/Sanatçıyı Sanatçı Yapan Nedir, 6'00'', 2019, Birleşik Krallık.

The Paris House, 10'00'', 2019, Birleşik Krallık.

Tiny Little Things/Küçük Minik Şeyler, 20'00'', 2019, Birleşik Krallık.

Yazarın Diğer Yazıları

İran’ın cesur kadınları: Jin, Jiyan, Azadi!

Çoğu İranlı temel özgürlükler ve demokrasi uğruna canını feda etti

Mad Pride ya da ‘Delilerin’ Onur Yürüyüşü

Mad Pride’ın amacı stigma ile mücadele etmek, ‘delilerin’ haklarını savunmak, çeşitli politikalara etki etmek, beraberce güçlenmek, bazen biraz eğlenmek ve misal ‘psikopat’, ‘manyak’, ‘şizo’, ‘deli misin nesin’ demeden önce bir kez daha düşünmeyi hatırlatmak

LGBTİQA+ hakları insan haklarıdır!

Kendimiz dışındaki insanların var oluşlarını öldürmeye yeltenmekle övün(e)memeliyiz, bundan olsa olsa utanç duyulur.