Sokakta bir adamla kavga ettiniz diyelim. Mesela trafikte. Silahlı bir saldırıya uğrama ihtimalinizin yüzde 50 olduğunu biliyor musunuz?

Yüzde 50!

Bu öyle yüksek bir ihtimal ki, mesela hiçbir doktor - normal şartlar altında- yüzde 50 yaşama şansınızın olduğu bir ameliyatı yapmaya kalkmaz.

Özellikle “adam” demeyi tercih ettim. Zira bu silahların sahipleri genelde erkekler. Silahlanmaya karşı mücadele eden Umut Vakfı’nın verilerine göre her iki yetişkin erkekten birinde silah var.

Bazı istatistikler var ki, söze yer bırakmıyor. Büyük bir laf kalabalığının yanında duran birkaç istatistik, en can yakıcı meseleleri kısa yoldan tarif etmeye yetiyor.

O yüzden gelin yine istatistiklerle devam edelim:

- Umut Vakfı’nın verilerine göre Türkiye’deki toplam silah sayısı 36 milyon ve bu rakamın sadece 9'da 1'i, yani 4 milyonu ruhsatlı.

- Yani her 10 silahtan sadece biri ruhsatlı. Cinayetlerin yüzde 96’sı ruhsatsız silahlarla işleniyor.

- Her 72 dakikada bir kişi silahla yaralanıyor, her 312 dakikada bir kişi öldürülüyor.

- Her 3 evden 1'inde silah var.

- Neredeyse her gün bir kadının cinayete kurban gittiği Türkiye’de kadın cinayetlerinin yarısından fazlası ateşli silahlarla işleniyor.

 - 10 yıl önce silahlı cinayet oranı yüzde 50 iken bugün bu oran yüzde 85’i aşmış durumda. Yani öldürülen her 10 insandan 9’u silahla öldürülüyor.

 - Her 5 vakanın birinde tabanca da değil, artık otomatik silahlar kullanılıyor. Keleşler, Uzi’ler havada uçuşuyor.

 - Silah ele çocuk yaşta alınıyor. Ağızları süt kokanlar birbirini vuruyor. 18 yaşının altında eline silah alan 5 çocuktan 1'i 12- 14 yaş aralığında.

Bunlar çok acayip rakamlar! Çok!

Bugün Türkiye’nin acil çözüm bekleyen konularını saymamız istense belki aklımıza silahsızlanma gelmez ama bu rakamlara bakılırsa derhal, hiç vakit kaybetmeden bu konuya el atılması gerekiyor.

Geçtiğimiz hafta içinde Birgün gazetesi son 24 saatte ajanslara yansıyan silahlı saldırı haberlerini derlemiş. 18 Nisan günü 24 saat içinde basına yansıyan soygun, çatışma, yaralama ve cinayet gibi silahlı saldırıların sayısı 8! Hemen hepsinin görüntüsü anında sosyal medyaya düşüyor. Önce televizyon dizilerinden üzerimize mermi yağıyordu, şimdi gerçek hayat, şarjörü sosyal medya üzerinden üstümüze boşaltıyor.

Sokaktan, AVM’lerden, kafelerden, restoranlardan… Her yerden çatışma haberleri geliyor.

Twitter’a (X’e) “silahlı saldırı” yazın ve sadece son bir haftanın görüntülerini izleyin. İnsanın kanı donuyor. Kalaşnikoflar, otomatik silahlar, pompalı tüfekler, tabancalar…

Ülke koskoca bir cephaneliğe, devasa bir atış poligonuna dönmüş durumda. Hedefler kanlı canlı… Her biri kendi öyküsüne sahip bu canlar gözlerimizin önünde maktule dönüşüyor.

Konunun uzmanları ruhsatsız silah sayılarında son yıllarda yaşanan bu artışın en büyük nedeninin güney sınırlarımızdaki ülkelerde yaşanan istikrarsızlığa bağlı olarak bu sınırlardan Türkiye’ye kolaylıkla silah sokulabilmesi olduğunu söylüyor. Özellikle de Suriye…

Ayrıca 15 Temmuz darbe girişimi sonrası bireysel silahlanma rakamlarında yaşanan artışa dikkat çekiliyor.

Muhalefet bireysel silahlanma konusunda bir tür “göz yumma” olduğuna vurgu yapıyor. Lakin birkaç cılız açıklama dışında muhalefetin gündeminde bu konunun bir yer teşkil ettiğini söylemek zor.

Oysa her 72 dakikada bir, 1 insanımızın kurşun yediği Türkiye’de silahsızlanma meselesinin muhalefetin öncelik listesinde en üst sırada yer alması gerekiyor.

Bir hafta önce İçişleri Bakanı Ali Yerlikaya bir açıklama yaparak 74 ilde düzenlenen Mercek- 17 Operasyonu kapsamında 707 silah ele geçirildiğini, 869 şüpheli hakkında işlem yapıldığını söyledi.

Konunun gündemde olması açısından olumlu ama yeterli olmanın çok uzağında bir sayı bu. Umut Vakfı Yönetim Kurulu Üyesi Ayhan Akcan’a göre Türkiye’de yılda 80 bine yakın ruhsatsız silaha el konuyor. Fakat silahsızlanma için ciddi bir adım atmak istiyorsak yılda 300- 400 bin silah yakalamamız gerekiyor. Oysa bakanın 17’ncisini yaptıklarını söylediği Mercek Operasyonu durmaksızın her gün yapılsa bir yılda ancak 258 bin silaha el koyabiliyoruz.

32 milyon ruhsatsız silahın bulunduğu bir ülkede bana kalırsa 300- 400 bin de yeterli bir sayı değil. Dolayısıyla bu konuda kelimenin tam anlamıyla bir “seferberlik” gerekiyor.

“Inter arma enim silent leges.”

“Silahlar konuşunca kanunlar susar” der Cicero Milo Savunması eserinde. Savaşların hukuk tanımadığını anlatırken bir yandan da yalın bir gerçeği dile getirmiş olur: Silahın olduğu yerde kanun ve nizamdan söz edilemez.

Her 2 yetişkin erkekten 1'inin beline ruhsatsız bir tabanca taktığı bizimki gibi bir ülkede de güvenlikten, nizamdan, kurallar ve kanunlardan söz etmek mümkün değil ne yazık ki.

Bugün ülkenin yarısı kendi cezasını kendi vermek, birilerini gasp etmek, haraca kesmek yahut gözüne kestirdiğine garibana bir kuytuda tetik düşürmek için fırsat kolluyor.

Diğer yarısı ise bir kör kurşuna, hasmından bile değil tanımadığı bir mafya bozuntusunun tetiğinden çıkma bir serseri mermiye kurban gitmemek için dua ediyor.

Vaziyet acil! Duyurulur.