1931 yılında Mahatma Gandhi Hindistan’ın geleceğini İngiliz hükümetiyle müzakere etmek için İngiltere’ye gelmişti. Müzakereler tamamen başarısızdı.

Hindistan’da Gandhi’nin yürüttüğü bağımsızlık kampanyalarından birisi de İngiltere’den gelen tekstil ürünlerini boykot etmekti. İngiltere Hindistan’daki yerli tekstil ürünleri yerine Lancashire fabrikalarının ürünleri dayatmış, Hindistan’daki tekstil sektörünü mahvetmişti.

Gandhi’nin başlattığı boykot İngiltere’deki tekstil sanayisini ciddi sıkıntılara sokmuştu. Onlar için Hindistan büyük bir piyasaydı.

Lancashire’da bir tekstil fabrikası sahibi boykottan vazgeçmeye ikna etmek için Gandhi’yi fabrikasına davet etti.

Gandhi Londra’dayken otelde kalmaya reddedip, İngiltere’nin yoksullarıyla beraber olmak için,  Londra’nın East End bölgesinde halka hizmet eden bir hayır kurumunda kalmıştı.

1931 yılının Ekim ayında Gandhi Kuzey İngiltere’deki Lancashire Darwen dokuma fabrikasına gittiğinde patrondan çok işçilerle birlikte oldu.

O gün orada olan Gusta Green o zaman 10 yaşındaymış. Babası, “Gelecekte bu cesur adama şahit olduğunu söyleyebilmen için Gandhi’yi görmeni istiyorum” demiş. Gandhi’nin saçlarını okşayıp gülümsediğini söyleyen Gusta’nın anlatımına göre Gandhi ona “diğer çocuklara da söyle, hepinizi çok seviyorum” demiş.

Gandhi patronlarla görüşmesinde taviz vermedi. “Bağımsızlık konusunda adım atılmadığı sürece boykot devam edecek” dedi.

Ziyaretin sonunda Gandhi, “Hiç bir zaman İngiltere’nin işçileri ve yoksullarının beni nasıl kabul ettiklerini unutmayacağım. Kendilerinden biri gibi beni kucakladılar” demişti.

Bu dayanışmanın başka örnekleri de var tarihte. Karl Marx zamanında ABD iç savaşı yüzünden işsiz kalan Manchester pamuk işçileri Kuzey tarafı için destek toplantıları yapıp köleliğe karşı tavır almışlardı. Dayanışmanın ruhu dar ekonomik çıkarlardan daha önemliydi.