Önce yönetmenini biraz tanıyalım. İstanbul doğumlu Kerem Ayan (doğum tarihini bulamadım) Yıldız Teknik Üniversitesi'nde makine mühendisliği okumuş. 1992'de Paris'e giderek Görsel İşitsel Yönetmenlik Yüksek Okulu ESRA'da ve Denis Diderot- Paris 7 Üniversitesi'nde sinema eğitimi almış. 2006 yılından bu yana İstanbul Film Festivali Direktör Yardımcısı olarak çalışan Ayan, 2015 yılından beri Festival Direktörü olarak çalışıyor.

Benim başından beri İstanbul Kültür ve Sanat Vakfı'na (İKSV) katkılarımı bilenler bilir. Onca yıl kaç ünlüyle konuşup basın toplantılarını yönetmişimdir; festival kitaplarına, jürilerine katkıda bulunmuşumdur... Dolayısıyla Kerem'le de tanış olduk, giderek dost olduk. Ama bir yerde bir şey oldu. Benim WhatsApp'ta dostum sayıp yazılarımı yolladığım onca isim (100 kadar) arasında Kerem Ayan'ın, tek birini bile açıp bakmayan bir 'garip dost' olduğunu fark ettim. Ve onu listemden çıkardım, kendisine de bunu söyleyerek...

Ama neyse... Zaman geçiyor, ilişkiler değişiyor. Sonraları onun sinema festivalini yönetişini de, tiyatroya olan içten merakını da ilgiyle izledim. Ve bir iki kısa filmden sonra gelen bu ilk uzun filmini de merakla seyrettim. Üstelik senaryo da takdir ettiğim bir yazar-yönetmene, Ümit Ünal'a aitti. Hemen söyleyeyim: Kusursuz bir film değilse de, birçok ilginçliği olan kendine özgü bir film bu...

Oregon, 1980'li yıllarda (TV'de Turgut Özal'ı görüyoruz), tek bir gün içinde yaşanan olayları konu ediyor. Hayatlarını Bodrum'da geçiren Gaye ve Hakan, yakın arkadaşları Selen'e bir kaset teslim etmek için İstanbul'a gelmişlerdir. Ancak İstanbul'da kendilerini beklenmedik olayların içinde bulurlar. En başta Selen söz verdiği halde onları beklememiş, kalkıp Kapadokya'ya gitmiştir. Onun için, o müzik kasedini dairelerinin tepesinden içeriye atmayı denerler. Ama öfkeli kapıcı Durmuş onları engeller. Bu arada aynı binada yaşlı bir çift vardır: Burhan ve eşi Fazıla... Yıllar sonra bile 'sizli' konuşan; Burhan Bey'in kızdığı zaman yukarıdaki boş katlarına çıkıp tek başına uyuduğu...

Öte yandan, işin içine tipik bir polis örgütü ve merkezleri olan yine çok tipik bir eski karakol binası girer. Duvarlarında Atatürk ilkeleri, onun resimleri ve deyişleri asılı olan... Masalarda eski usül radyolar... Hakan-Gaye ikilisinin orada uzun saatleri geçecektir. Her şeyden şüpheci başkomiseri Şevket'le birlikte... Ki o örneğin şöyle der: "Türk polisi tüm cihana korku salmıştır!"

Sonra muhtelif kişiler ve değişik karakterler tanırız. Bunlardan biri yaşlanmış olsa da hem dişiliğini, hem de mizah duygusunu korumuş olan eski fahişe Şermin'dir. Öyle ilginç laflar eder ki... Örneğin Şevket komiser için şöyle der: "O solculara apayrı bir şefkat gösterir." O şefkati komiserin biri çok yaşlı eşcinsel bir çifte muamelesinde de görürüz!..

Sonra başkaları da işe karışır. Sadece 5 yıllık bir geçmişleri olan genç bir çift... Vaktiyle Türkan Şoray'la bile film çevirmiş (bir afişini görürüz) eski Yeşilçam aktörü Orçun Kanat... Ama bu adeta resmi geçit yapan kişilere rağmen, Hakan-Gaye çifti en baştadırlar. Bu görünürde birer 'hippie' olan ikili aslında hayli ilginçtir. Hakan sinema okumuştur; umudu iyi bir film çekmektir. Gaye ise Mimar Sinan Üniversite'sine gitmiştir; asıl marifetiyse hediyelik eşyalar yapmaktır!.. Ama tüm bunlar, içine sokuldukları durumdan hemen kurtulmalarına yetmez. 

Ve bu tuhaf film böylesine akıp gider. Oldukça karışık olduğu, ana temalarını iyi seçemediği ve hayli kafa karıştırdığı söylenebilir. Öte yandan, öncelikle şu kaset konusuna değineyim: tam şu günlerde, İngiltere'de eski müzik kasetlerinin birden çok rağbet gördüğünü okudum. Rastlantıya bakar mısınız?

Ayrıca oyuncuları da çok beğendim. Hemen hepsini... Ama özellikle seçmek gerekirse, en başta iki çifti: Hakan ve Gaye'de Serkan Çayoğlu ve Aslı İnandık... Burhan ve Fazıla'da özlediğimiz Zihni Göktay ve Nevra Serezli... Ayrıca Şermin'de enfes kompozisyonuyla Selen Uçer; kapıcı Dursun'da Onur Gürçay; Orçun'da Nejat İşler ve komiser Şevket'te Ferit Aktuğ da anılmaya değer.

Öte yandan, bazı görüşlerin tersine, ben filmde cinselliğin ustaca ve kişisel bir bakışla kullanıldığını düşünüyorum. Yönetmenin tüm konuşmalarında bu filmde sanat açısından iddialı olmadığını, sadece 'iyi vakit geçirtecek bir film' yapmayı söylediğini de ekliyorum. Son olarak, Oregon'un ne olduğu da ancak finalde ortaya çıkıyor. Haberiniz olsun!..