Yaklaşık olarak bir aydır her gün FETÖ ile yatıp yine onun yaptıkları ile uyanmaya başladık. Tüm devlet kurumlarına işleyen yapının el atmadığı, içinde kendisine yer bulmadığı bir alan kalmamış gibi gözüküyor.
Futbol/spor alanı da bu durumdan bağımsız değil ve hatta bu alan yıllardır belki de en bilinen alanlardan bir tanesini oluşturmakta. Örgütün eskilerinin kanal kanal gezerek yaptıkları ifşaatlar sonrasında siyasal, toplumsal alana dair pek çok şey öğrendik. Benzer durum futbol imamı olarak adlandırılan bir kişinin açıklamalarında da yaşanmaya devam etti. Arada kendi takımlarını neden sevdiğini söylemenin ötesine geçerek ezeli rakibini söz konusu örgütle eşleştirmekten çekinmeyen spor yazarları da işin tuzu biberi oldular. Tüm bu yaşadığımız tuhaflıkların sadece bugüne ve 15 Temmuz’a ya da 17/25 Aralık sürecine özgü olmadığını daha öncesinde olup bitenlere kimilerinin deyimiyle göz yumulduğu ya da kasten yapılanmalarına olanak sağlandığı gerçeğini atlamadan olanları değerlendirmek durumundayız. Spor teşkilatına başvuruda bulunan adaylara alanları ile hiçbir ilgisi olmayan sorular sorulmak suretiyle teşkilat içi yapılanmanın nasıl teşekkül edildiği ile spor bakanlığının işe başlaması gerekiyor. Ama belki de hepsinden önce ülke olarak özellikle spor/futbol alanında yıllardır milliyetçi/muhafazakar damarın nasıl korunup kollandığını da tartışmak durumundayız.
2002 dünya kupası sırasındaki imanlı attı, ya da imansız attı tartışmalarını hatırlayın lütfen. Cuma namazı krizinin o dönem gazetelere nasıl konu olduğunu ve bunun üzerinden nelerin yaşandığı, dönemin gazete arşivlerinde saklı duruyor. Çok bilindik Hakan Şükür figürüyle başlayalım; kendisinin Sakarya’dan Galatasaray’a gelişi ile başlayan ve önce İnter’e ardından yeniden Galatasaray’a dönüşüyle süre gelen yolculuğunda Fethullah Gülen hep önemli bir figürdü. Hatta Şükür’ün ilk eşi olan Esra Elbirlik’le imam nikahının Fethullah Gülen tarafından kıyıldığı gazetelere yansımıştı. Nikah töreninde ise nikah şahitliğini Fethullah Gülen ve Yurdaşen Karahasan yaparlarken, nikahlarını dönemin İstanbul büyükşehir belediye başkanı Recep Tayyip Erdoğan kıymıştı. Bu nikaha ilişkin görüntüler youtube’da bulunmaktadır.
Bugünlerde futbol imamının açıklamaları olarak gazetelere yansıyan haberlerden çok önce Galatasaray kulübündeki bazı futbolcuların dönemin Hizmet hareketi olarak adlandırılan Gülen hoca efendi! ile yakın bir gönül bağları söz konusuydu. Benzer durumun ülkedeki siyaset, sanat, akademi ve iş dünyasındaki isimleri açısından da geçerli olduğu gerçeğini tekrarlamak durumundayım. Tüm ülkeyi sarmaşık gibi sarmak suretiyle bütün hücrelerine kadar nüfuz eden ve dönemler boyunca destek gören/yaptıkları hizmet olarak nitelenen bir hareketten söz ediyoruz.
Ülkenin adalet ve yönetim kurumları başta olmak üzere her sinir ucuna temas eden ve son bir aydır bize aktarılanlara bakılırsa iktidarını sağlamlaştırmak için her türlü yolu uygulayabilen bir hareket var karşımızda. Bu hareketin spor teşkilatının içi kadar kulüp yapılanmalarında ve hakem camiası içerisinde ne kadar ağırlığı olduğunu yine bu dönemde yapılacak soruşturmalarla daha yakından öğreneceğiz. Ancak etkisinin ülkedeki en yetkili kişilerin bile tahmin edemediği kadar güçlü olan bir hareketin, sadece sızma yoluyla değil gayri resmi yollardan çok daha fazla güç ve iktidar kazanabileceğini daha iyi anlamak zorundayız. Bu açıdan doğrudan doğruya işin içerisinde yer alanlardan çok daha fazlası sempatizan boyutuyla ya da çıkarların ön planda tutularak kendi tarafına çekilmiş olabilir. İşte tam da bu yüzden şimdi faş edilen bir takım futbolcu isimleriyle iş bitmiyor/bitemez! Asıl mesele çok daha derinlerde ve ülkenin kültürel kodlarında gizli duruyor.
Bu yüzden de özellikle şike süreci ile başlayan ve bu sürecin devamında ortaya çıkan gelişmeler referans gösterilmek suretiyle tüm bir camiayı, örgüt sempatizanı hatta örgütün yuvası olarak göstermek insafa sığmaz. Hatta tam da bu davranış şekli daha önce Fenerbahçelilerin kendilerine yapıldığını düşündüğü davranışın farklı bir versiyonundan ibaret hale dönüşür. Şike süreci ile ilgili olarak Cemaatin Fenerbahçe kulübünü ele geçirme açıklamaları ya da Gülen’in kulüp başkanı Aziz Yıldırım’a yönelik tepkisi üzerine, bu operasyonu başlattığı ifadesi durumu açıklamaya yetmemektedir. Fenerbahçe kulübünün tüm bu süreç boyunca vermiş olduğu sınavın ne kadar mühim ve etkili olduğuna tüm ülke şahit oldu. Yine şike süreci sonrasında yaşanan gelişmeler nedeniyle ülkenin önde gelen iki kulübü arasındaki gerilimin ne kadar arttığını da hep birlikte izlemek zorunda bırakıldık. İşte tam da bu noktada kendi kulübünün ne kadar demokratik ve kararlı olduğunu ileri sürerken ezeli rakibinin tam tersi şekilde bu örgüte yataklık ettiğini ve ondan nemalanarak bugünlere geldiğini belirtmek ‘bel altı vurmak’tır.
Milyonlarca taraftarı olan böylesi camiaların içerisinde farklı ideolojik görüşten insanların bulunduğunu ve her birinin kulübüyle kurmuş olduğu bağın dışında dünyaya farklı noktalardan bakmakta olduğu gerçeğinden hareket etmeliyiz. Bu sayede futbolun bir bölen değil tam tersine bir birleştiren işlevi yerine getirebilen sosyolojik bir yanının olduğunu kavrayabiliriz. Öyle bir ülkeyiz ve öyle bir zamandan geçiyoruz ki, olan biten tüm kötülüklerin arkasında bir günah keçisi şu anda elimizde mevcut. Kendi hata ve yanlışlarımızı ona atfederek temize çıkabiliriz. Ancak bunun ötesine geçerek daha geniş bir hesaplaşmayı gerçekleştirebilirsek bugüne kadar yaşadığımız tüm bu tuhaflıkların önünü kesebilme olanağına kavuşabiliriz. Kaş yapalım derken sürekli olarak insanların gözlerini çıkartmanın, suçluyla suçsuzu birbirinden ayırmadan bir potada eritmenin son derece kolay olduğunu yıllardır yaşadıklarımız, hepimize fazlasıyla gösterdi.
Spor/futbol alanında yaşananlar sadece zikredilen futbolcularla sınırlı değildir sorunumuz çok daha derinlerde bulunmaktadır. Çözüm hayatın her alanında olduğu gibi bu alanda da daha fazla demokratik değerlerin hakim kılınmasından geçmektedir. Sporun/futbolun siyasetle olan etkileşimi arttıkça bu ülkede işin içerisine öyle ya da böyle mutlaka ‘hassas’ vatandaşlık anlayışının temsilcilerinin müdahilliğine ortam yaratılmaktadır. Geleneğin zaman zaman dinsel zaman zaman milliyetçi/muhafazakar damarlarla iç içe geçirildiği bize özgü bir spor ve sporcu tiplemesinin önü eninde sonunda şimdi yerden yere vurduğumuz FETÖ tipi yapılara açılacaktır. Bu yüzden spor örgütlenmesi, kulüpler, federasyonlar, futbolcular, teknik direktörler/heyetler, taraftarlar kadar futbol/spor medyası da kendine çeki düzen vermelidir.
Geleneğin spor/futbolla birleşiminde özellikle abilik müessesesi etkili olmakta ve onlar alttan gelenler üzerinde birer baskı grubu olarak yer almaktadırlar. Bu mekanizmanın da sorgulanması ve çağın gereklerine göre yeniden düzenlenmesinin vakti çoktan gelmiştir.
Son olarak spor/futbol yazarlarının kendi takımlarına şirin görünmek uğruna rakiplerini kötüleyen, aşağılayın yazılar yazmaları sadece nefreti bilemekten öteye geçmemek anlamına gelmektedir. Fair play kavramını dillerinden düşürmeyenlerin gerçek anlamda fair(dürüst) davranmadıkları sürece hayatlarımız gündelik koşuşturmalar içerisinde saygıyı, sevgiyi ıskalamayı sürdürecektir.
