Evlendirme Memurlukları'nda çalışanların başlarını kaşıyacak vakitleri yok. Yurdun dört bir yanından gelen eşcinsel evlilik başvuruları için nikâh günü vermekte zorlanıyorlar. Talep öyle bir artmış ki fazla mesai yapmaya başlamışlar. Ben de havaya kapıldım, ömrümün sonunda bir de eşcinsel evlilik yapayım, biyografimde bulunsun dedim. Ama o da ne! Tayyip Bey aileyi korumak adına eşcinsel evlilikleri anayasa ile yasaklamaya hazırlanıyor. Kör talih işte, yasaklama çabaları tam da bana rastgeldi.

Giderek siyasî vaka olmaktan tıbbî, sonra da mizahî vakaya dönüşmekte olan iktidarın son söylemleri, son adımları, Tayyip Erdoğan'ın Türkiye Cumhuriyeti'ni Abukistan Cumhuriyeti'ne dönüştürmesinde yeni bir evreye işaret ediyor.

Kendimi bazen absürd bir komedi filmini izler gibi hissediyorum. Bu saçma, abuk komedi sürerken, aslında 85 milyonun, hepimizin yaşamını ilgilendirdiğini hatırlayınca derin bir trajedinin aktörleri, figüranları olduğumuzu kavrayıp dehşete kapılıyorum. Bu akıl dışı, izan dışı saçmalık hepimizin yaşamını etkiliyor, bırakın zaten yitirdiğimiz bugünü bir yana, çocuklarımızın, torunlarımızın geleceğine de ipotek koyuyor. Bunca derdin, bunca sorunun yaşandığı bir dünyada ve ülkede nelerle, hangi konularla uğraştırıldığımıza, neleri tartıştığımıza bakın!

Gerçek sorunlara çözüm getiremeyenlerin, halkın/seçmenin dikkatini yapay gündemlere kaydırmaya çalışmaları doğal. Gerçek ötesi dünyalar yaratarak, siyahı beyaz göstermeleri, "iki kere iki beş. olmadı yedi eder" abukluğuna sapmaları da doğal. Günümüzün sağ popülist otokratik iktidarlarının ortak söylemi bu.

Mesele; kendilerini muhalefette konumlandıranların Erdoğan ve şürekâsının yapay gündemine kapılıp gitmeleri. Mesele; kitleleri bu yapay gündeme karşı etkili ve eylemli biçimde uyarmak yerine, muktedirlerin silahı olan ve onlar tarafından vazedilmiş sözde ahlâk normlarını cesaretle sorgulamak ve sorgulatmak yerine, aynı silahı kullanmaya kalkışmaları.

Son günlerde gündemi işgal eden abukluklardan birkaç örnek:

Aileyi korumak mı demiştiniz!

Bir anayasa tartışmasıdır gidiyor. Var olan anayasanın en temel ilkeleri olan laikliği, demokratlığı, sosyal hukuk devletini fiilen mülga etmiş (kaldırmış) olan iktidar birden anayasa değişikliği hevesine düştü. (Bu arada, hatırlatalım: Anayasayı ihlâl suçu en ağır suçtur ve iktidar tarafından her an işlenmektedir.) Tayyip Bey ve şürekâsı mevcut Anayasa'nın aile ile ilgili 41.maddesine ailenin kadın ve erkekten teşekkül ettiğini eklemeye çalışıyorlar: eşcinsel evlilikleri engellemek içinmiş. Aklımız fikrimiz Allaha mı şeytana mı emanet bilemem! Eşcinsel evlilik almış yürümüş de dini bütünler önlem alıyorlar! Güler misin, ağlar mısın!

Böyle bir ekleme yapılırsa aile korunacakmış!

Baylar ve bayanlar, aileyi açlıktan, yoksulluktan koruyun, aile içi şiddetten, kadının ezilmesinden sömürülmesinden, ensestten, çocuk istismarından koruyun. Erkeğin karısını satmasından, fuhşa zorlamasından koruyun. Sizin kutsal ailenizde ne yazık ki bunların hepsi yaygın olarak var.

Sayenizde değerlerini ve vicdanını yitirmekte olan bir toplumda ne aile ne de başka bir kurum anayasa hükümleriyle korunamaz. Bunu siz de biliyorsunuz, bidiğini açıklamaya cesaret edemeyen muhalefet de. (Özellikle 6'lı Masa muhalefetini kastediyorum.)

Gelelim LGBT + meselesine

Farklı cinsel yönelimleri ya da tercihleri olanların şeytanlaştırılması, ayrımcılığa uğratılması Türkiye'ye özgü değil. Kadim zamanlardan beri dinî temellere de oturtularak sürdürülen, çağdaş toplumlardan bakıldığında insan haklarına ve onuruna aykırı ilkel bir ayrımcılığın tezahürü. Bir toplumda dinî bağnazlık, ya da dinin siyasete alet edilmesi eğilimi ne kadar güçlüyse eşcinsellere karşı nefret siyaseti ve ayrımcılık o kadar artıyor. Totaliter iktidarların tümünde, şeriatla yönetilen toplumlarda en ağır cezalara tâbi kılınıyor. Buna karşılık eşcinselliği insan hakkı olarak gören gelişmiş ülkelerde eşcinsel evlilikler ve birliktelikler giderek yasallaşıyor.

Ancak herkes bilir ki, kadim zamanlardan bu yana eşcinsellik her zaman her toplumda, özellikle de eşcinsellere karşı en ağır yaptırım ve ceza uygulayan topluluklarda var olmuştur. Vatikan başta, Hıristiyan âleminin kapalı dinsel topluluklarından tutun da Osmanlı Sarayı'nın içoğlanlarına, travesti diyorsanız zennelere, vb., köylerdeki sevici ablalara kadar, özellikle cinselliğin tabu olduğu, gizli kapaklı sürdürüldüğü her yerde, her dönem vardır. Çünkü insanın hallerinden biridir.

Kimin kiminle nasıl ilişki kurduğu, nasıl seviştiği, cinsel yöneliminin ne olduğu devleti, iktidarı neden ilgilendirsin! Böyle yasaklar getirenlerin, bu yasakları destekleyenlerin cinsel yönelimlerini bilemeyiz, üstelik de bize ne.

Gelin görün ki iktidarın, özellikle de Erdoğan'ın ve ondan geri kalmayan Soylu'nun son düşmanı ve hedefi farklı cinsel yönelimlere sahip LGBT bireyler. Onlar sadece nefret objesi haline getirilmekle yetinilmiyor hedef de gösteriliyorlar.

Neden?

Bağlı oldukları dinî kurallar böyle gerektiriyor, diyeceksiniz ama o kurallar ve kutsal emirler arasında çalmayı, rüşveti, hak yemeyi, başkalarına nefreti, vb. yasaklayan çok daha önemlileri var ki, bunları hiç takmıyorlar. Oysa eşcinselleri düşman ilan etmek hem kolay hem de seçimler öncesinde kuyruğu sıkışmış Cumhur'culara en ilkel, en bağnaz cemaatlerin desteğini sağlama potansiyeline sahip. Sözde dindar, sözde Müslüman karanlık odakların etkisi altındakileri ve durumdan memnuniyetsiz halk kitlelerinin gözünü yeni bir düşmana çevirmek gerekiyor. Eski düşmanlar seçmen nezdinde yalama olduğundan. artık fazla prim yapmadığından Erdoğan'ın ve müttefiklerinin toplumu kutuplaştırmak için yeni düşmanlara ihtiyaçları var.

Beni hâlâ şaşırtan, aileyi koruma maskesi altında düzenledikleri buram buram iktidar mizanseni kokan nefret gösterilerinde rektörlerin, parti ileri gelenlerinin ön safta yer alıp pankart taşımaktan utanmamaları.

 Fotoğraf: Dilara Açıkgöz / csgorselarsiv.org 

Ve başörtüsü konusu

Erdoğan-Bahçeli-Soylu Abukistan Yönetimi'nin, Kılıçdaroğlu'nun attığı topu havada yakalayıp gündeme soktukları bir başka konu da başörtüsünün yasallaştırılması (!) yetmedi anayasa maddesine eklenmesi.

Zaten yasak olmayan bir şeyin yasallaşmasının ne anlama geldiğini, hele de Anayasa'nın 24. maddesi bu özgürlüğü de kapsıyorken anayasa hükmü haline getirmek için haftalardır konuşulup tartışılmasının anlamını biri bana anlatsın lütfen.

Öfke insanı kaba konuşturuyor: Vazgeçin bundan artık Beyler! Bırakın isteyen başını örtsün isteyen kı…. pardon bacağını açsın. Bırakın insanlar, hele de kadınlar istedikleri, inandıkları, alıştıkları gibi giyinsinler. Bu özgürlük Anayasa'da zaten var. Sınırlarını da toplumun normları tayin eder. Sizin göreviniz örtünenin de soyunanın da özgürlüğünü korumaktır.

Anayasalar komedi filmi senaryosu değildir

Anayasa değişikliği veya yeni anayasa peşinde olan iktidar, anayasanın toplumdaki farklı kesimlerin hak ve özgürlüklerini güvence altına alan toplumsal sözleşme metinleri olduğundan bîhaber görünüyor. Eşcinsel yönelimlerin yasaklanması ya da giyim kuşama sınır getirilmesi laiklik ve özgürlük temeli üzerinde yükselen çağdaş anayasaların işi değildir.

Muhalefete, özellikle de 6'lı Masa'ya baktığımızda da bu komediye son verecek net bir tutum, cesur bir duruş göremiyoruz.

Nasıl bir duruş mu?

• Kişinin cinsel yönelimi tartışmaya açılamaz, devlet bu hakka sahip değildir. LGBT bireylerin eşit yurttaşlar olarak hak ve onurları teminatımız altındadır.
• Örtünme veya açılma kişinin özgürlük alanıdır. Devletin görevi örtüneni de açılanı da, şöyle giyineni de böyle soyunanı da korumaktır.
• Aile ancak özgürlük ve kadın erkek eşitliğinin eksiksiz sağlanması temelinde korunabilir.

…… diyebilen; bunları söylerken "muhafazakâr oyları kaybederim, AKP'den oy alamam, dinî-ahlakî değerlerden sapmış görünürüm" kaygılarına kapılmadan toplumu da dönüştürmeyi ve özgürleştirmeyi amaçlayan bir duruş. Erdoğan'ın dümen suyuna girmek yerine karşı dalgayı yaratmayı göze alan bir duruş.

Yoksa, "gitti Gülsüm, geldi gülsüm, Azrail ettiğini bulsun".