Yazının başlığı, Cumhuriyetin 100. yılında Türkiye halkının mahkûm edildiği toplumsal siyasal düzenin özetidir. Başlığı zenginleştirebilir, uzatabiliriz: Devlet kurumlarını lumpen çetelere, tarikatlara, cemaatlere teslim et, mafyayı koruyup kolla, anayasayı tanıma, ülkeyi ve milleti birbirine düşman cephelere böl, doğal kaynakları kurut, milletin malını sat sav, cehalete prim ver, soyguncuyu vurguncuyu koru vb...

Ogün Samast'ın tahliye edilmesi toplumda öfke ve tepki yarattı. Neden şaşırdınız? Hrant Dink'in katilinin salıverilmesi, Devlet Bahçeli'nin "Dava arkadaşımız" dediği, bağrına bastığı, sonra da işe koştuğu mafya babalarını, çete reislerini, bilumum haşeratı kodesten çıkarmak için dayattığı "İnfaz Yasası" adı altına gizlenen affın doğal ve hukukî sonucu... Samast'ın tahliye gerekçesi iyi halinin görülmüş olması. Demek ki Kavala'nın, Demirtaş'ın, Kışanak'ın, çoktan tahliye edilmesi gereken Celalettin Can'ın, diğerlerinin; yani rejimin rehinelerinin "iyi halleri" yokmuş! Bu rejimde katiller, mafya babaları, uyuşturucu tacirleri, çocuk istismarcıları, kadın katilleri hep "iyi halli"dir… Ogün Samast'ı dışarı çıkartan Bahçeli affından bu "İyi çocuklar" yararlandı ve yararlanacaklar.

Sen tetiği çekene değil, çektirene bak

Gökçer Tahincioğlu, T24'teki yazısında o sırada henüz 18 yaşında bile olmayan Ogün Samast'ın, 2011 yılında yeniden yargılanırken mahkemede verdiği ifadeden alıntıyla, onun ağzından aktarıyor: "Beni bu sürece getirenler nerede, kim onlar?... Provokatör ben miyim? Bu manşetler, bu yazılar… Halkımıza bunlar vatan haini, devlet düşmanı, bize küfreden, bizi aşağılayan bunlar, diye hedef gösteren ben miyim?" diye soruyor Samast.

O yıllarda, Hrant'ın yargılandığı mahkemeleri izledim. Bazı davalarda Aydın (Engin) da Hrant'la birlikte yargılanıyordu. Mahkemelerdeki atmosferi bugün bile kâbus gibi hatırlıyorum. Birine Veli Küçük de katılmış; Hrant, "Veli Küçük'ü görünce ilk kez korktum, iş daha derinlere gidiyor" demişti. Müdahil (sözde) avukatların başında, ülkücülerin kurdurduğu Büyük Hukukçular Birliği'nin başkanı sıfatı taşıyan Kemal Kerinçsiz vardı. Küçücük bir oda olan mahkeme salonunda sanıklara bozuk para, tükenmez kalem fırlatılıyor; mahkeme binası dışında Perinçek taifesi Hrant ve Ermeniler aleyhine tezahürat yapıyor; kimi light faşistler "vatan haini" pankartları açıyordu. Durum o kadar tehlikeliydi ki, yargılananlar ve avukatları mahkeme kapısından otobüslere bindirilerek kaçırıldılar.

Uzun söze gerek yok; Hrant Dink'in katlinde tetiği çeken Ogün Samast, bu cinayetin en az suçlu olan unsurudur. Tetiği çektirenler; aynı dönemde benzer cinayetleri de planlamış olan derin devlet güçleri ve Dink cinayetinde örgüt görmeyen yargı, -ister Fetullahçı ister Ülkücü hiç fark etmez- o karanlık derinlere hükmedenlerdir.

Bu ülkede siyasal iktidarlar, partiler, siyasetçiler, tetikçiler değişir ama Türkiye'nin açık ara en has, en namuslu, en vicdanlı, en barışçı evladı Hrant'ı aramızdan ayıran zihniyetin taşıyıcıları değişmez.

Yerli ve millî sporumuz

Bugün, devlette ve siyasette rezalet diz boyunu aşmış durumda. Çürüme hiç bu kadar aleni¸ pervasız, utanmasız ve yaygın olmamıştı. Çeteler devlet kurumlarını böylesine sarmamıştı.

İşin temeline, özüne inecek olursak Türk-İslam (Hanefî) sentezi olarak tarif edilen zihniyet ya da ideoloji bu devletin kuruluşundan beri değişmedi. Ermeniyi, Rumu, Yahudiyi, tüm azınlıkları, Kürdü, Aleviyi, farklı din, dil, kültürden olanı sindirmek, tepelemek, susturmak, hakkını talep etti mi yok etmek yerli ve millî sporumuzdur. Bu spora katılmayanlar yerli ve millî sayılmazlar, teröristtirler, (ki Anayasa Mahkemesi Başkanı da bu zihniyete göre terörist) haindirler, katli vacip olanlar kümesine girerler.

"Tek Adam" rejimi bu sporun teşvikçisi, destekçisi, sponsoru konumunda. Baş antrenör ise Devlet Bahçeli. Cümle aleme hakaret, küfür, lanet yağdırırken televizyonda yüzünü inceliyorum. Kin, nefret, öfke ve tehdit sadece söylemine yansımıyor, yüzünden akıyor, mimiklerinden fışkırıyor. Sağlıklı bir insan bu kadar kin ve nefretle dolu olabilir mi? Soruyu başka türlü soracak olursam: Bir ülke klinik bir vakaya ve kendi bekasını vakanın desteğinde gören Tek Adam'a teslim edilebilir mi?

Samast'ın iyi halden tahliyesi açık bir gözdağıdır

Anayasaya darbe krizi ile Samast'ın tahliyesinin, Bahçeli'nin Anayasa Mahkemesi başkanını "terörist" ilan eden hadsizliğinin, can dostu mafya babasının ortaya çıkıp ona buna tehditler savurmasının, İsrail'i protesto için kafe basan yerli ve milli lumpenler ile Hamas militanı üniformaları içinde arzı endam eden yüzlerin, maskeli HÜDA PAR'lı tiplerin birbirinden bağımsız olduğunu düşünmüyorum. Hepsi aynı zihniyetin şahlanışının ve gözdağı vermeye yeltenmesinin yansımaları.

Bizlerden ırkçı, milliyetçi, şoven Türkçü, ayrımcı, kötücül zihniyetin temsilcilerine boyun eğmemiz isteniyor, gözdağı veriliyor. Bu gidişata "Dur" demek isteyenler tehdit ediliyor. En vahimi, toplumsal doku çürüyor dağılıyor. Bunun anlamı: Maddî, manevî, duygusal bölünmenin bir daha "Biz" olamayacak düzeylere varmasıdır.

Suç duyurusunda bulunuyorum: Muhalif olan herkesi ikide bir  bölücülükle itham eden gerçek bölücüler, milleti karpuz gibi ortasından yarıp sonra dilim dilim kesiyorlar. Devleti, ülkesi ve milletiyle bölüyorlar. (Anayasa Madde 3)

İyi de ne yapmalı?

Bu aşamada benim tek bir cevabım var: Kitle hareketi. Her yerde, her yanda, demokrasiye ve özgürlüklere her saldırıda, bizi bölmeye yeltenen her söz, her karar, her adımda suç mahalinde, yollarda, sokaklarda, meydanlarda, medyada demokratik hakkımızı kullanıp barışçı protestolarla şer kuvvetlerini geriletmeye çalışmak. On kişi olursak görülmeyiz, yüz kişi olursak önümüzden bakıp geçerler, yüz binler, milyonlar olursak, gerilerler.

Netanyahu anayasal hakları budamaya kalkıştığında 9 milyonluk İsrail'de yüzbinlerce kişi her hafta bıkmadan usanmadan yürüdü. Onlar şimdi de Netanyahu'nun Gazze'de sürdürdüğü soykırıma, Filistinlilere karşı işlenen insanlık suçlarına ses yükseltiyorlar. Eninde sonunda, büyük acılar pahasına da olsa kazananlar onlar olacak, Netanyahugiller gidecek.

Biraz cesaret, biraz hareket, bir ölçek de umut. Örnek alalım diyorum.