In meiner Heimat. where the dead walked

and the living were made of cardboard.

Hüzün kederi taşır içinde, acı gerçeği.

Bugün ne hüzün günü ne keder.

Bugün acı günü.

İnsan ne zaman ölür?

İnsanı, insanlığı yok eden

insanın yaşarken ölmesidir.

İşte şimdi, bu topraklarda, toprağa verilmeden ölüyoruz.

Bir vahşet hüküm sürüyor, hepimiz o dehşetin içinde yaşıyoruz.

Yaşıyoruz. Acaba yaşıyor muyuz?

Bir hukuk cinayeti işlendi. Taammüden.

Osman Kavala, Mücella Yapıcı, Çiğdem Mater, Ali Hakan Altınay,

Mine Özerden, Tayfun Kahraman, Can Atalay, Yiğit Ali Ekmekçi

katledildiler. Biz buna tanık olduk. Tanık edildik.

Gezi’yi yaşatan, ümidi yeşerten binler, milyonlar nerede?

Biz neredeyiz? Yaşıyor muyuz?

Lorca der: Cinayet Gırnata’da işlendi.

Şimdi cinayet İstanbul’da, Çağlayan’da işlendi.

Göz önünde, gözümüzün önünde.

Ve biz hala yaşıyoruz.

Yaşıyor muyuz?

Yoksa yaşayan ölüler miyiz?..