26 Şubat 2024

Çetenin arkasındaki siyasi güç kimdi?

Ankara gibi göz önünde ve herkesin kendisini çok önemli insan zannettiği bir kentte, polis ve adliye ile böyle içli dışlı ilişkilerin kurulabilmesinin arkasında mutlaka ve mutlaka siyasi bir parmak da olmalı

Ankaralı mafya patronu Ayhan Bora Kaplan ile ilgili olarak neredeyse iki günde bir yeni bir bilgi ediniyoruz.

Öğrendiklerimizden sonra şunu da söyleyebilirim ki başroldeki oyuncusu Ayhan Bora Kaplan karakterinde olan bir mafya dizisi yapılabilir ve bunun için senaristlerin hayal güçlerini çok zorlamaları da gerekmez.

Olaylar giderek öyle ilginç bir hal alıyor ki ne ararsan var; para, seks, uyuşturucu, rüşvet, 32 kısım tekmili birden!

En son olarak MASAK’ın bu suç örgütü ile ilgili hazırladığı raporu öğrendik.

Ayhan Bora Kaplan

Hasan Mesut Benli’nin Hürriyet’teki haberine göre söz konusu mafya reisinin Ankara’da ilerlemesi 2020’den itibaren gerçekleşmiş.

O yıla kadar banka hesaplarında herhangi bir hareket yokmuş sonra birden “hayatın normal akışına aykırı yüksek nakit işlem tutarları ve para transferleri yapıldığı” tespit edilmiş.

Rapora göre Kaplan, “yüklü miktarda rüşvet dağıtarak güvenlik güçleri ve adliye bağlantılarını kullandığı, gayrimeşru alemde devletin yüksek kademelerinde bulunan yetkilileri arkasına aldığı yönünde” haberler de yayarak kendisini “dokunulmaz olarak” lanse etmiş.

Kaplan, “Polis – savcı – hâkim gibi gibi adli birimlerde çalışan görevlileri işlettiği eğlence mekanlarında ağırlayarak hesap almadığı, eskort diye tabir edilen malum kadınlarla tanıştırarak bilgi toplayıp, ağırlamış” ve bu kişilerin görüntü kayıtlarını da arşivlemiş.

Bütün bunlar da Ankara’da, İçişleri Bakanlığı’nın ve Saray’ın burnunun dibinde olmuş!

Savcılık soruşturması sırasında Kaplan’a yardım eden polis şeflerinin de tespit edildiğini ve onların da sanık olarak yargılandıklarını biliyoruz.

Ankara gibi göz önünde ve herkesin kendisini çok önemli insan zannettiği bir kentte, polis ve adliye ile böyle içli dışlı ilişkilerin kurulabilmesinin arkasında mutlaka ve mutlaka siyasi bir parmak da olmalı.

Siyasette gücü olan birisi bu çeteyi desteklemiş olmalı ki adam başkentte böyle cirit atabilsin.

Eskiden de “kendini dokunulmaz olarak lanse eden” ve bunu para ya da seks şantajıyla yaptığı söylenen suç örgütü yöneticileri olurdu. Böyle şeyleri önce o ildeki polis şefleri öğrenirler ve o kişiyi böyle söylentiler yaydığına pişman ederlerdi. Elbette bunun hukuki bir yönü olmadığını belirtmeliyim ancak bu tür söylentilere ilk tepki her zaman polis şeflerinden ya da siyasetten gelirdi.

Bu olayda böyle olmamış; belli ki bir siyasi güç bu çeteyi koruyup kollamış.

Bunu ne için yapmış olabilir? Şantaja mı maruz kaldı? O zaman şantaja vesile olan olay neydi diye de sormak gerek. Maddi bir mesele miydi, seksle mi ilgiliydi?

Yoksa geçmişti bazı Latin ülkelerinde de gördüğümüz gibi siyasi otorite de bizzat çetenin içinde mi yer alıyordu?

Yargılama sırasında bu soruların yanıtını alabilecek miyiz, bilmiyorum. Savcılığın soruşturmayı nereye kadar uzatabileceğini de bugünden kestirmek zor.

Bu olay da gösteriyor ki bir yönetim şeffaflığını yitirir, hesap vermeden her istediğini yapabilir hale geldiğinde, bunun yan ürünü olarak suç örgütleri de palazlanıyor.

Balık baştan kokuyor. Balığın başının gıllıgışlı yollara sapması, kısa sürede bütün vücuda yayılıyor.

Her bal tutan parmağını yalamaya başlayınca da bir de bakıyorsunuz en küçük makamdaki yönetici bile yeni doğmuş çocuklar gibi parmağını ağzında dolaşıyor!

* * *

Yerlikaya’nın gücü o çeteye yetmez!

Zaten İçişleri Bakanı’nın gücü de çakarlı otomobilleriyle trafiği altüst eden çeteyi çökertmeye yetmez!
'Çakar' çetesi

Dün sabah erken saatlerde bir “son dakika” haberi gördüm.

Böyle “son dakika” haberlerinin aslında “son üç – dört saat” anlamına geldiğini artık öğrendim. Bazı internet siteleri bunu bir tür “balık avcılığı” amacıyla kullanıyorlar ve benim gibi sazanlar da bu oltaya atlıyorlar.

Ama bu kez “son dakika” uyarısının üzerinde bir de başlık vardı: “Son dakika! ‘Çakar’ çetesi çökertildi.”

Başlığı görünce sevindim. Ben de İstanbul’da yaşayan herkes gibi trafikte çakarlı otomobilleri ve “böö böö” diye çalan kornalarıyla vatandaşları taciz eden çete mensuplarından şikayetçiyim.

Ama baktım bunlar onlar değil. Soyadı “Çakar” olan birinin yönettiği bir suç örgütüymüş yakalanan.

Sonra da kendi kendime söylendim: Zaten İçişleri Bakanı’nın gücü de çakarlı otomobilleriyle trafiği altüst eden çeteyi çökertmeye yetmez!

Yetmez çünkü sonuç olarak Bakan Yerlikaya tek başına bir insan. Bu çeteyle mücadele edebilmesi ancak emrindeki polisler ile mümkün ama böyle çakarlı aracıyla bağırarak trafik kurallarını altüst edenleri yakalayacak bir polis memuru da bulamaz.

Bulamaz çünkü bizim polis teşkilatımızın genetik kodlarına “Sen benim kim olduğumu biliyor musun” sorusu iyice nüfuz etmiştir.

Bu soruyla muhatap olan kaç polis memuru bu yolda telef oldu, kim bilir?

Emniyet teşkilatımızda bu nedenle oradan buraya sürülen, çoluk çocuğu kış ortasında perişan olan, hatta meslekten bile uzaklaşmak zorunda kalanların öyküleri dilden dile yayılmış olmalı.

Onun için aklı başında ve halinden memnun herhangi bir polis müdürü ya da memuru, çakarlı otomobilleriyle ortalığı karıştıranlara sırtını dönmeyi ve görmemeyi tercih eder.

Arada bir hamamın namusunu kurtarmak için Trafik Müdürlüğü’nden gazetecilere açıklama yollanır. Çakar ve siren takarak bilmem hangi kanunu, yönetmeliği çiğneyen 40 – 50 araca şu kadar lira ceza uygulandı, cihazları söküldü filan diye!

Ama bu yetmez ve ortalık böyle araçlarla gezen mühim kişilerden geçilmez!

Bir de şu var tabii: Bir ülkede, trafikte vakit kaybetmeyip, çok önemli işlerine geç kalmasınlar diye kanun ve yönetmeliklere uygun olarak araçlarına çakar ve siren takan bu kadar çok önemli insan olabilir mi?

Bu kadar çok önemli insana sahip olan bir ülke, böyle mi olmalıdır?

Bu kaçar çok önemli adam varsa şu anda Ay’da ters yatan araç bize ait olmalıydı mesela. Ya da değeri 2 trilyon doları gören mikroişlemciyi üreten şirket bir Türk şirketi olmalıydı.

Bildiğimiz kadarıyla böyle büyük işler başaran büyük adamlarımız yok.

Bizimkilerin büyüklüğü kendinden menkul.

Hatta o tür araçların arka koltuklarında oturan “önemli adamların” tiplerine bakıyorum, söyleyeyim ki gece vakti sokakta karşılaşmak istemeyeceğiniz tiplere benziyorlar.

Onun için Yerlikaya’nın gücü bu tiplere yetmez. Bizler de trafikte bu tür tacizlere katlanarak yaşayıp gideriz.

Mehmet Y. Yılmaz kimdir?

Mehmet Yakup Yılmaz, 1956 yılında Malatya'da doğdu. İlkokulu Antalya Devrim İlkokulu'nda, orta okul ve liseyi parasız yatılı olarak Denizli Lisesi'nde okuduktan sonra Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi İktisat ve Maliye Bölümü'nden 1977 yılında mezun oldu

Gazeteciliğe SBF öğrencisi iken 1975 yılında Ankara'da Mehmet Ali Kışlalı yönetimindeki Yankı Dergisi'nde başladı. Derginin Yazı İşleri Müdürlüğü görevini de bir süre yürüttü.

12 Eylül 1980 darbesi öncesinde Türk İş'e bağlı Yol İş Federasyonu ve YSE - İş sendikalarında basın müşaviri olarak görev yaptı, sendika gazete ve dergilerini yayınladı

Askerlik görevini Kara Harp Okulu'nda tamamladıktan sonra İstanbul Gelişim Yayınları'nda mesleğe döndü. Gelişim Yayınları'nda Erkekçe ve Bilim dergilerinin Genel Yayın Müdürü Yardımcılığı ve ardından Gelişim TV Dergisi Genel Yayın Yönetmenliği görevlerinde bulundu

1985 yılında Hürriyet'e geçti ve Hürriyet Dergi Grubu'nu kurdu. Tempo, Blue Jean, Playmen gibi dergileri yayınladı.

Daha sonra Dönemli Yayıncılık Genel Müdürlüğü görevine getirildi. Ercan Arıklı ile birlikte Dönemli Yayıncılık'ın 1 Numara Yayıncılık'a dönüşmesi sırasında Genel Müdürlük görevini üstlendi. Aktüel, Cosmopolitan, Penthouse, Oya gibi dergilerin kurucu genel yayın müdürü oldu. Bugüne kadar 30'u aşkın derginin kuruculuğunu yaptı.

1995 yılı başında Posta gazetesini yayınladı. Aynı yılın sonunda Fanatik gazetesini, 1996 yılı sonunda da Radikal gazetesini kurdu, genel yayın müdürlüğünü yürüttü.

2000 yılında Milliyet Gazetesi Genel Yayın Müdürlüğü görevine getirildi. Bu görevi 5,5 yıl sürdürdükten sonra Doğan Burda Dergi Grububu'nun CEO'luğu görevini üstlendi.

2005 yılından 2018 Eylül ayına kadar Hürriyet gazetesinde köşe yazarlığı yaptı. Ekim 2018'den itibaren T24'te yazmaya başladı.

Gazete köşe yazılarından derlenen "Kırmızıyı Seçtim, Aşk Mavinin Altındaydı", "Benden Selam Söyleyin Bütün Aşklarıma", "Aşktan Sonra Hayat Var Mı", "Şaşırma Duygumu Kaybettim, Hükümsüzdür" isimli kitapları yayımlandı. "Aşk Herşeyi Affeder mi" isimli uzun hikâyesi de kitap olarak yayınlandı. 

"Türkiye medyasında en çok yayın başlatan gazeteci" olan Mehmet Y. Yılmaz, güncel politik gelişmelerin yanı sıra, deneme tarzındaki yazıları ile futbol üzerine yaptığı yorumlarıyla da biliniyor.

 

Yazarın Diğer Yazıları

Aradığımız kişi, sorunları yaratan kişi değil

“Türkiye’yi liderlik tecrübesine ve yetkinliğine daha fazla ihtiyaç duyan bir ülke” hâline getiren Erdoğan’dan başkası değil. Bütün ağır sorunların üstesinden gelecek bir akla ve programa sahip bir siyasi heyete ihtiyacımız var. Hiçbir şey bilmediğini bile bilmeyen bir tek adama değil

Erdoğan bir çıkmaz sokakta

Erdoğan, gelecek seçimi AKP’nin kazanmasını istiyorsa yapması gereken değişiklik kendisinden başlıyor. Parti içinde kendi yerine alternatif olabilecek kimseyi bırakmadığı için de işi zor. Birçok kişiye göre Hakan Fidan bu pozisyonun doğal adayı. Bu “doğal adaylık” hali de Fidan’ın gelecek ile ilgili planlarını zorlayacak hususlardan biri olarak not edilmeli

Kötülük sıradanlaşınca

Rejimin iki bakanlığı, 2007’de verilmiş bir Anayasa Mahkemesi kararının uygulanmasını istiyorlar. İstedikleri şey, belediyelerin açtığı “kreşlerin” kapatılması. Dar gelirli ailelerin çocuklarını ortada bırakmak, çalışan anneleri çaresiz bırakmak ve bu yolla CHP’li belediyeyi cezalandırmak, başka türlü tanımlanamaz zaten

"
"