Amerika PKK'nın üstünü çizdi.
Bunun için de, Kandil'deki lider kadrosunun başına milyon dolarlık ödüller koydu.
Kimileri böyle düşünüyor.
Kimi de daha ihtiyatlı.
Başkan Trump yönetiminin bu manevrasını daha çok Türk kamuoyuna yönelik bir gösteri, bir PR şovu olarak görüyor.
Saray'dan ise yetmez ama evet havası esiyor.
Hangisi gerçeğe daha yakın?
Bu konuda spekülasyon yapmayı geçiyorum. Her zaman yazdıklarımın altını bir kez daha çiziyorum.
Çünkü bir gerçek var ki, dün olduğu gibi bugün de varlığını koruyor.
Bu gerçeğin adı Kürt sorunu.
Bu sorun çözülmediği sürece, PKK'nın üstünü çizseniz, yarın MKK çıkar sahneye. Kandil'i dümdüz etseniz de, Mandil kurulur bir başka yerde.

1999'u unutmayın.
Amerika, Kenya'da Öcalan'ı paketledi, Türkiye'ye gönderdi.
"PKK'nın bel kemiği kırıldı, artık doğrulamaz, bu iş bitti" yorumları her yanı kapladı.
Ben de böyle yazdım.
Öcalan avukatı aracılığıyla İmralı'dan mesaj gönderdi, "Hasan Cemal yanılıyor, PKK bitmez!" diye.
Haklı çıktı.
PKK 2004'de yeniden silaha başvurdu.
İyi mi oldu?
Hayır.
Kan ve gözyaşı akmaya devam etti.
Ben de dedim ki:

Silahla bir yere varılamaz. 
PKK'nın silahı da, devletin silahı da çıkmaz yoldur.
Acılar derinleşirken, barış yolu açılmaz.

Kürt sorununu yıllardır izliyorum.
1980'lerden beri değişmeyen bir şey var. Ankara'dan zaman zaman düğmeye basılır, psikolojik savaş başlatılır ve gazete manşetleriyle köşeleri benzer yorumlarla dolar:

PKK'ya darbe üstüne darbe...
Terör örgütü bu sefer bitiyor.

Bugünler de farklı değil.
Yine bitti bitiyor havası...
Bana gelince...
Bazı noktaları tekrarlıyorum:

1. Kürt sorunu çözülmeden barış gelmez.
2. Kürt sorunu çözülmeden PKK'yı bitirsen bile yarın bir başka örgüt sahne alır.
3. Amerika, Rusya, İran ya da İsrail gibi devletlerin cebinden de Kürt kartı hiç eksik olmaz; hepsi Kürtlerle oynar; Kürtler, Kürt örgütleri de bu oyunu bilerek oynar.
4. Bu oyunlar bugünlerde Suriye sahnesinde oynanıyor. Amerika şimdilerde PYD-YPG ile aynı safta. Türkiye de buna fena halde tepkili, çünkü PKK ile PYD-YPG'nin birbirinden ayrılamayacağını söylüyor.
5. Evet, PKK ile PYD-YPG farklı örgütler değil, oyun kurucu da PKK.. İlgili her taraf bu 'realite'yi gayet iyi biliyor.
6. Barış yolu, istikrar yolu ancak bu 'realite'yi görerek açılır ama silahla açılmaz, açılamaz; silahla ancak acılar derinleşir o kadar.
7. Yalnız Ankara'nın değil, hiç kuşkusuz PKK ve Kandil'in de bu 'realite'yi yerli yerine oturtmaktan başka çaresi yok; aksi halde bugüne kadar ödenmiş olan büyük bedeller boşa gider.
8. Ayrıca, Kürtlerin hâlâ bedel ödemeye hazır olup olmadıkları da ciddi bir soru işaretidir. Ya da Kürtlerin kan ve gözyaşından oluşan korkunç bedeli ödedikleri, bu acı gerçeğin de farkında oldukları ve daha fazla bedel ödemek istemedikleri söylenebilir.

Son söz:
Silah çıkmaz yoldur, silahla acılar derinleşir, o kadar.