"İncinme değil bu / öfke değil / ah! değil / ötesi / çok ötesi / tam bir yürek çöküntüsü / ruhun taşa

dönmesi / aklın büyük yalnızlığı / insana olan inancını yitirme!" (Şükrü Erbaş)

Kasım biterken, olup bitenlerden fark edemediklerim, ötelenmiş yüzleşmelerin sıraya girmiş hayaletleri gibi, musallat olmaya başladı.

Sanki serinkanlı bir cellat ruhuma kör bıçaklar atıp duruyor, ben de hekimce bunu kendime kendim yapmaya yeltendim.

Duygularımı diseksiyona, ruhumu didik didik etmeye başladım.

Tıp fakültesinde insanla ilk karşılaşmamız anatomi dersinde, bir insanın ölü bedeni olan kadavra ile olur.

Bu ilk karşılaşma tuhaf, karmaşık hisler yaratır.

Ölü bedenini bezeyen formaldehit kokusu genzinizi yakar, koku başınızı döndürür, gözleriniz yanıp acırken kadavranın üzerine eğilir incelemeye başlarsınız.

Bu yalnızca hekimlik yolculuğunun değil hekim olmaya karar verip yola koyulmuş kişinin de yaşamındaki en önemli önemli karşılaşmalarındandır.

O zamandan beri, ne vakit beni huzursuz eden, ruhumu yakan bir asitle irkilsem, gözlerimi, genzimi yakmasına aldırmadan, üzerine eğilir yakından incelemeye başlarım.

Diseksiyon, basitçe bir kadavra üzerinde görünür hale gelmesini istediğiniz parçaları ayırmak işlemi ya da wikipediye göre; herhangi bir organizmanın iç yapısını incelemek üzere dışını yarıp parçalara ayrılmasıdır.

Tüm eşik atlatan deneyimler gibi bu ilk anatomi dersinin de bir ritüeli vardır.

Büyük sınıflar, anatomi dersine ilk gireceklere çeşitli mitler, efsaneler anlatır.

Bunlardan birisi bu derse girenlerin bir daha et yiyemeyecekleridir.

Dersten çıkar çıkmaz et yemeye gidilmezse bir daha atlatılamayacak bir et tiksintisi olacağı, söylencesine kendini kaptıranlar, ki bunlar genellikle erkek öğrencilerdir, koşarak et yemeye giderler.

Biz kız öğrenciler ise o ölü bedenlere isimler vermiş, onları böylece salt maddeleşmekten muaf kılmıştık.

Bedeninini kadavra olarak bağışlayacak kadar duyarlı bu kişilerin yaşamlarıyla ilgili bazı ipuçları da olurdu.

Misal, erkek olan kadavra, kasları çok gelişmiş eski profesyonel bir sporcuydu.

Kadın olan ise zayıf, formda görünümüne rağmen yaşlanamadan ölmüştü.

Hekim olacak kişi ölüden, ölümden korkmamalıdır.

İlk dersten itibaren, bütünlüğü incelikli şekilde bozulmuş bedende ayrılmış kas parçaları, işaretlenmiş sinirler, beden bölümlerine yakından bakıp inceleyen serinkanlı birer kadavra inceleyicisine dönüşürdük.

Diseke edilmiş bir kadavrayı incelemek, canlılıkla ilgili sorun yaşayan bedenleri sağaltmanızdaki ilk adımdır.

Ben de yitirmekte olduğum canlılığımı sağaltmak için ruhumu, duygularımı bir kadavra gibi parçalara ayırmaya, diseke etmeye koyuldum.

Biz sosyal varlıklarız.

Diğer canlılar ile olan bağlantılarımızı sürdürmek ve anlamak arayışı içindeyiz.

Ne var ki içinde bulunduğumuz zaman ve coğrafyada, diğer tüm canlı varlıklar ile ilişkimiz onarılamayacak ölçüde bozuldu.

Ne diyor büyük Friedrich Nietzsche:

"Uzun süre uçuruma bakarsan, uçurum da sana bakar."

Benim yakın çemberimdeki herkes dertli, endişeli, sohbetler frekansı bulunamayan radyolar gibi cızırtılı.

İnsanlar, yerküreyi iyileştirecek tek bir tutum içermeyen ideolojilerin fanatik müridleri gibi, karşı taraf bellediğine/ona böyle belletilene kör bıçaklar savuruyor.

Bir yandan memleketteki mitomani hastalığı, mide bulandıran afilli soyguncular, dünyada çocukların katledildiği uğursuz savaşlar, son hız tüketmekte olduğumuz gezegende sökün eden afetler, ruhuma neşter atıp diseke etmeyi zorunlu kılıyor.

Takvim zamanına göre salgın başlayışından sonraki dördüncü yılımız bitiyor, beşinci yılımız başlıyor.

Eski yılın yeni yıla kavuşmakta olduğu günlerdeyiz.

Hiçbir şey bir türlü bitemeyen o geçmişin kapılarını kapatamıyor, ufukta bir gelecek görüşü belirmiyor.

Gitmemek için kalmak, ölmemek için yaşamaya benziyor.

Sosyalleşmeyi unutmuş sarsaklığım iç dökmeyi unutmuş halim pek yalnız.

Zamanın sonsuzluğuna dayanamayan insanoğlunun icadı olan takvim zamanının yapraklarının yeni yıl zamanına kavuşmasına az kaldı.

Zor bir yıl daha olacak belli ki.

Hölderlin'in şu sözü çınlatıyor kulağımı

"Tehlike olan yerde kurtuluş da vardır."

Duygularımı diseke edip, buluntuları kayıtlayıp notlar almaya başlıyorum.

Belli ki bu diseksiyondan başka bu kara büyüyü bozacak hiçbir şey yok.