Bu pehlivan tefrikasından beter “milliyetçilik dizisi”nden sıkıldınız mı?
Valla asıl ben sıkıldım ama yanımda, yöremde, sağımda, solumda (evet, hatta solumda) kol gezen milliyetçi yönelimlerden daha çok sıkıldım.
Kıbrıs mı dendi?
Milliyetçi dalgaya kendini kaptıranlar, üstelik kendine milliyetçilik gibi berbat bir ideolojiyi (=dünya görüşünü) yakıştırmaksızın başlıyorlar:
- Kıbrıs’ta ver kurtulcular ya Enosis’e hizmet ediyorlar ya ABD ve İngiliz emperyalizminin “yüzmeyen bir uçak gemisine” sahip olabilmeleri için Kıbrıs’ı peşkeş çekiyorlar...
Haydaaaa... Buyur burdan yak!..
Sanki Kıbrıs’ta zaten iki büyük İngiliz askeri üssü yok; Kıbrıs’ta Yunan milliyetçiliği zaten en azgın siyasal manevralarla Enosis düşünü diri tutma peşinde değil...
Böyle kükreyen utangaç milliyetçilere “Kıbrıs kimin ki vermeyi ya da vermemeyi tartışıyorsunuz” diye sorsan ne diyecekler?
Acaba Kıbrıs’ın geleceği üstüne karar verme hakkını Ada’dan Ankara ya da Atina’ya taşıyanlar hangi “devrimci çıkarlara” hizmet etmekteler?
Haydi Kıbrıs’ı geçelim. Kürt sorununa gelelim.
Bugün Türkiye’deki Kürtler arasında milliyetçilik rüzgarlarının pek güçlü estiği inkâr edilebilir mi ?
ABD’nin Irak’ı işgal etmeye hazırlandığı ve işgal etmeye başladığı günlerde bütün dünyada işgale karşı muazzam bir barış hareketi patladığında pek çok Kürt aydınının (evet aydınının da) ve örgütünün barış hareketine katılmaya yanaşmadığını, “Saddam’ın devrilmesi lazım.
Bunu ABD şeytanından başka yapacak güç yoksa, varsın o yapsın” mazeretinin ardına saklanarak, aslında bu kargaşada bir “Kürt ulus-devleti” kurulabilir hesabına bel bağladıkları bilinmeyen bir gerçek mi?
“Barış mı, bir ulus-devlet mi öncelik ve ağırlık taşır” gibi vicdani (buradaki anlamıyla: Etik) bir soruyu bir yana koyalım. Doğrudan sorunun özünü tartışalım:
21. yüzyılda bir “ulus-devlet” kurmak için çabalamak, bu hedefi öncelemek ilerici bir tercih midir?
Küreselleşen sermayenin karşısına ulus-devletlerin duvarları ardına çekilerek, sosyalist özü boşaltılmış bir anti-emperyalist söylem (=diskur) tutturarak mı karşı çıkılacak?
Küreselleşmiş sermayenin acımasız saldırılarına karşı “milli bir direniş” mi yeğlenecek yoksa “küresel bir direniş” mi ?
Omuzdaşlaşılacak, güçlerin birleştirileceği toplum kesimleri seçilirken “milli” ögelere bakıp toprak ağası ile, sermayedarı ile, küçük burjuvası ile birlikte olmak mı seçilecek, yoksa...
Yoksa Puerto Allegre’de, Seattle’de, İstanbul’da, Bombay’da, Paris’te, Prag’da, Londra’da, Madrid’te, Roma’da, Atina’da alanları dolduran, “daha iyi, daha adil bir dünya mümkün” diye haykıran yeryüzünün ilerici, çoğu anti-kapitalist, hepsi yeni dünya düzenine, küresel sermayenin dayattığı düzene kafa tutmayı seçmiş yürekli insanlarıyla mı ?
Bush çetesi Irak’a saldırmaya hazırlanırken yedi iklim dört bucakta milyonlarla ölçülen kitleler alanları doldurduklarında ve “Irak’ta savaşa ve işgale hayır” diye haykırdıklarında söylendi:
“Sovyetler Birliği yıkıldıktan sonra dünyada tek bir süper güç kaldı diyenler yanılıyor. Şimdi ve artık iki süper güç var. Küresel sermaye ve Dünya Barış Hareketi!..”
* * *
Milliyetçilik üstünde duran Tırmık’lar sadece Kürt hareketi yada Kıbrıs sorunu üstüne farklı vurgular yapmak amacıyla yazılmadı.
Onları da kapsayan tek bir hedefi vardı:
“Milliyetçilik ayrıştırıcı bir eksendir” dendi. “Bu ayrışmada nerede durulursa ne olur, kimin ve neyin değirmenine su taşınır” sorusuna yanıt arandı.
Bu satırların yazarı hiç duraksamaksızın safını seçenlerdendir. Küreselleşen sermayeye karşı yeryüzünün bütün ilerici, barışçı güçleriyle omuz omuza vermekten yanadır. Milli olanın sınırları içine hapsolunmasına kesinlikle karşıdır. Küresel sermayeye karşı çıktığını sanırken onun değirmenine su taşıyan milliyetçi çizgilere, Türk de olsa, Kürt de olsa, Yunanlı da olsa, Amerikalı, İngiliz, Portekizli, Alman, Çinli, Koreli, Hintli de olsa en ufak bir yakınlık duymamaktadır.
Küresel sermayeye karşı ancak küresel ölçekte bir direnişle karşı çıkılabilir; onu yenebilecek güç, o ölçekte bir kenetlemenin saflarından çıkar.
* * *
Haydi bitirelim.
Milliyetçilik bir zamanlar ilerici, devrimci bir ideoloji idi.
İdi.
Artık değil...