Son Venedik Film Festivali'nde açılış filmi olarak sunularak büyük ilgi gören bu film, sıcağı sıcağına bize geliyor. Ve bir yandan Hollywood'un eski mallarını silkeleyip karşımıza çıkarmasının görece küçümsemesini, öte yandan özlediğimiz onca oyuncuyu yeniden bulmanın keyfini yaşıyoruz. Hayli karışık biçimde!...

Film kendine göre bir sanatçı olan Tim Burton'un 1988 yılında çevirdiği ve komediyle dehşeti en özgün biçimde birleştiren aynı adlı klasik filmine dönüş yapıyor. O film, çok özetle Adam ve Barbara adlı bir çiftin hikâyesini anlatıyordu. Normal bir çift. Şu farkla ki, ikisi de ölmüş!... Ama öbür dünyaya gidemeden; Araf'ta kalıyorlar. Yaşadıkları eve özenle bakarken, birden "hayatta olan" Deetz ailesi oraya taşınıyor. Adam-Barbara çifti onları ürkütüp kovmaya çalışıyor, ama sonunda tüm kasabanın ilgisini topluyorlar. Tek çareleri Beetlejuice (Beterböcek) denen yaratığı yardıma çağırmaktır!...

İşte böylesine basit ve sade bir hikâye!... Ama doğrusu fantastiğin zirvesi ve kendine özgü bir kara-komedinin de unutulmamış örneklerinden... İlk filmde roller Alec Baldwin ve Geena Davis ikilisindeydi. Ki o ikili bu filmde yok. Ama başkaları yine var. Michael Keaton, Catherine O'Hara ve özellikle Winona Ryder... Doğrusu o filmi notlarımdan bulamadım. Ama bunu az beğenmedim: kimi olası itirazlarıma karşın... Ve hemen söyleyeyim: Her yaştan seyirciye de tavsiye ederim.

Milliyet-Sanat dergisinde Burçin S. Yalçın arkadaşımın çok güzel ifade ettiği gibi (Bu arada aynı sayıda bendenizin de geleneksel Sinemanın Hazineleri köşemde Sir Alexandre Korda'nın yönettiği, Laurence Olivier ve Vivien Leigh'in oynadıkları Lady Hamilton filmini yazdığımı belirteyim.) Evet, Tim Burton sonradan Batman, Ed Wood, Charlie ve Çikolata Fabrikası gibi ilginç filmler imzaladı. Ama demek bu hikâyeye dönmek için tam 36 yıl beklemesi gerekiyormuş.

Bu kez adını çiftleyen, yani Beetlejuice - Beetlejuice (Beterböcek - Beterböcek) yapan bu 20. filminde, Tim Burton doğrusu iyi çabalamış. Öbür filmin gencecik kızı Lydia (daha olgunlaşmış olarak Winona Ryder, ve filmin en iyi oyuncusu o), üvey annesi Delia ile Winter River'a dönüyor. Bu kez yanında yepyeni bir kişi vardır: genç kızı Astrid. Onun yaptığı işler de ortalığı karıştırmayı başarıyor.

Filme yeni kişilikler de eklenmiş. Ama ne iyi olmuş!... Daha ilk başlarda unutulmaz Monica Bellucci'nin tüm -olgunlaşmış- güzelliğiyle temsil ettiği Delores hanımı tanıyoruz. Vaktiyle Beterböcek'in gönlünü çalmış, şimdiyse tam bir vamp'a dönüşmüş bir kadın. Ayrıca suratını makasla neredeyse kesip biçebilen, kötücülüklere balıklama dalabilen... Tam oı arada bir konuk oyuncu da şöyle bir geçiyor: Danny de Vito'nun oynadığı Janitor... O da kafası hemen ezilip yok olan bir zavallı figüran olmuş!...

Ama asıl ilişkiler sürüyor. Ve film giderek tuhaflıklar kadar zenginlikler de kazanıyor. Gerçek oyuncuların yanı sıra canlandırma (animasyon) tekniğinin de kullanılması bunlardan biri. Masal atmosferiyle kimi karakterler için gerçekçiliğin karışımı da hoş... Bu arada ünlü olay, kişi ve eserlere şöyle bir değiniliyor: Dostoyevski'nin Suç ve Ceza'sı, Harry Belafonte'nin Day-O, Bee Gees'in Tragedy klasik şarkıları... Ya da geçerken Netflix'i anma gibi. Özel ayrıntılar!

Ama asıl kişilere gelelim. O küçücük kafalı orduyu bir yana koyarak!... Filmin gerçekten unutulmaz sahneleri var. Fantastik veya gerçekçi. O doğum sahnesi... Garda, trende ya da havadaki çılgın danslar... Kilisedeki müzikli buluşma... Bu arada genç Astrid'in sempatik delikanlı Jeremy'ye tutulması. Ama o da bir hayalet-adam çıkmasın mı? Ve genç kızı o kötü niyetleri için kullanmış olmasın mı?...

Sonuç olarak hayli keyifli bir film bu... Filmde dendiği gibi "Bir ruh treni... Öteki yana gidebilen..." Oyunculara gelince... Arada Michael Keaton'un Beterböcek, Jenna Ortega'nın Astrid, Catherine O'Hara'nın anne Delia, Willem Dafoe'nin haşin polis Wolf rollerindeki oyunları gayet iyi. Ama doğrusu Winona Ryder'ın bunca yıl sonra yeniden döndüğü Lydia karakterindeki başarısı unutulmaz. Tüm sahnelerinde seyirciyi perdeye bağlayan bir oyun... Ayrıca görüntülerde Haris Zambarloukos, müzikteyse Dany Elfman gibi ustaların çabasını anmak gerek.

Böylece şu da anlaşılıyor: Eğer bu film de umulan işi yaparsa, üçüncü filmin adı da üçlenecek ve Beterböcek- Beterböcek- Beterböcek olacak. Kim bilir!

Not: Bu hafta Türk sinemasından iki klasik film de gösterime çıkıyor: Eşkıya ve Her Şey Çok Güzel Olacak. İkisi de gerçekten çok iyi filmler. Sinemamızı sevenlere içtenlikle tavsiye ederim.