İşte dün andığım durumun bir başka örneği. Özellikle ve öncelikle baş oyuncusu açısından..... Çünkü Blake Lively da o 'unutulmuşlar'dan biri. 1987 Los Angeles doğumlu aktris 1998’de, demek ki 11 yaşında başladığı kariyerinde art arda ilginç filmlerde hatırlanan roller bulmuştu. Çılgınlar Sınıfı, Elvis ve Anabel, Hırsızlar Şehri, Seni Seviyorum New York... Yeşil Fener, Vahşiler. Dedikoducu Kız, Ölümsüz Aşk, Cafe Society... Küçük Bir Rica, Hayali Arkadaşlar, şu sıralarda büyük iş yapan (ve benim görmediğim) Deadpool&Wolverine.... Ve hemen ardından bu film... Bu arada filmin başında Columbia şirketinin tam 100. yıldönümünün kutlandığı belirtiliyor.

Colleen Hoover adlı popüler kadın yazarın aslında 2016’da yayınlanmış ilk romanından uyarlanan (ve yazarın senaryoya da katıldığı) bu film, Lily Bloom adlı bir kadının öyküsü. Çok sorunlu bir çocukluk yaşamıştır ve biz onu daha ilk başlarda, ölen babasının anıldığı kılisedeki törende görürüz. Orada bir kalabalık önünde babasını en iyi yanlarıyla anacaktır. Ama tek bir söz bile etmeden kürsüden iner. İşte size tipik Hıristiyan bir trajedi!...

Dekor ABD’nin Massachusetts Eyaleti’nin başkenti ve en büyük şehri Boston’dur. Ve anlaşıldığı gibi, orada ailesi Lily için ayrı bir üzüntü kaynağıdır. Ama ne olursa olsun, o kendi işini kurmak, ayni biçimde de hayatının erkeğini bulmak peşindedir.

Aslında aşkı zaten bulmuştur. Atlas Corrigan adlı yakışıklı ve sıcakkanlı bir genç adamda... Ama kader onları ayırır. Yıllar sonra Lily tam da işini kurduğu günlerde –kentin göbeğinde gösterişli bir çiçekçi- alabildiğine yakışıklı bir adamla tanışır. Sanki bir aktör gibi duran Ryle Kincaid... Ki zaten filmin yönetmeni de, başoyuncusu da odur, yani Justin Baldoni... Ve aralarında inanılmaz bir ilişki başlar. Yüzüne hiç jilet değdirmeyen bu kendi güzelliğine hayran adam, ayrıca bir büyük hastanede çalışan bir kalp cerrahı çıkmaz mı? Ve Ryle adına öylesine bir aşk gösterisi sunar ki... Bitmeyen aşk sahneleri, öpüşmeler, hatta filme zaman zaman biraz porno havası getiren seks bölümleri... Acaba gerçek aşk bu mudur, böyle mi olmalıdır? Bu romanın –ve de filmin- sorduğu temel soru olabilir: Aşk illa da şiddet içerebilir mi; içermeli midir?

Etrafta aile de vardır. Nitekim Ryle’ın kardeşi Allysa... Ki Lily kurduğu Cottagore adlı gösterişli çiçekçinin yönetimini Allysa’ya bırakmasın mı? Aralarında belli bir dostluk da oluşur. Ama Lily giderek Ryle’ın gerçek bir sevgili olduğu inancını yitirmeye başlar. Hele bir merdiven başında onun tarafından itilip düşünce... Gerçek aşk zaman zaman belli tartışmalara, sınırlı bir sertliğe gidebilir, doğrudur. Ama bu kadarı? Sakin, güvenli, iki yanı da rahatlatan bir aşk yerine şiddete dayalı bir ilişki seçilebilir mi?

Elbette böyle bir filmi izlemek kolay değil. Çok uzatılmış, çok abartılmış, aşk denen şeyle fazlasıyla oynanmış. Sonunda ilk aşkı Atlas yeniden ortaya çıkınca, Lily ona dönmeyi mi seçecektir? Yoksa hiçbirini değil de, geleceği yine ailenin sıcak kucağında aramayı mı dener? Doğrusu ben filmin seyircilerini kadın-erkek diye ikiye böleceğini ve her bir tarafın kendine özgü bir seçim yapacağını düşünüyorum. Tüm bu sorunları ve yaşamsal temaları dile getiren önemli romanınsa perdede yeterince olgun ve inandırıcı olamadığına inanıyorum.

Başta Blake Lively olmak üzere oyuncular görevlerini yapmışlar. Ama kılık-kıyafetlerin genelde çok zevksiz olduklarını söyleyebilirim. Nedense!... Barry Peterson’ın görüntüleri ve Duncan Blikenstaff- Rob Simensen ikilisinin müziği de iyi. Ayrıca filmde zaman zaman çok iyi yerleştirilmiş bir avuç şarkı da var. Aralarında Ethel Cain, Fatboy Slim, Barrett Strong, Creed, Lana del Rey, Birdy ve hatta bir Taylor Swift şarkısı bile var. Yani en azından kulaklarınız bayram edecek!...