Hayli özgün bir film...Yepyeni bir eve taşınan genç bir çiftin öyküsü, önce o ‘hayaletli ev’ gerilimlerinden birini daha sunar gibi başlıyor. Ama giderek bunun çok farklı bir şey olduğu anlaşılıyor.

Ev, San Fransisco sırtlarında, Amerikalıların pek sevdiği gibi ferah, bol cam kapı-pencereli, manzaralı evlerden biri. Ama gerilim evden değil, birden hayatlarına giren Gordo’dan geliyor.

Bu lakabın ardında, asıl adı Gordon olan, ne iş yaptığı belirsiz, silik ve sorunlu bir komşu vardır. Birden çıkagelir, Simon’un eski lise arkadaşı olduğunu iddia eder. Öyledir de: ama Simon onu neden sonra, sanki gönülsüzce hatırlar.

Simon’ın eşi Robyn, çok kibar davranan, kapılarına şarap şişeleri bırakıp duran bu adama en azından nezaket göstermeye çalışır. Çiftin arasında derinde de olsa kimi sorunlar olduğu bellidir. Çok istedikleri çocuklarına neden sonra hamile kalma olayı ise ikisini de mutlu eder.

Ama Simon aslında hep huzursuzdur. Bu Gordon’un gelişiyle hissedilir ölçüde artar. Zamanla geçmişe –kabaca 20 yıl öncesine- gidilir ve okul çağında Gordo’yla aralarında geçmiş acı olaylar ortaya çıkmaya başlar. Bunlar ve kocanın beliren sorumluluğu, evliliklerini tehlikeye atacak kadar güçlü olabilir mi?

Bu psikolojik gerilim, aynı zamanda geçmiş-bugün ilişkisini sağlam biçimde kuruyor. Ve hatırlama olayını da öykünün odağına yerleştiriyor. 

Ama asıl önemlisi şu: geçmişte hatalı işler yapmış, giderek insanlık suçu işlemiş biri, yıllar sonra bu huyundan vazgeçmiş olabilir mi? Yoksa insan ruhundaki o kötülük, iyileşmeyen bir hastalık gibi, hep var olacak mıdır?

Bir yan motif de elbette Amerikan usülü (ya da kapitalist tarzı) iş hayatı ve başarının bedeli. Ve hikaye bu temayla da daha zenginleşir gibi....   

1974 doğumlu, 1995’den beri sinemada olan yazar ve oyuncu Joel Edgerton, yazar-yönetmen olarak bu ilk uzun filminde hayli başarılı olabiliyor. O karmaşık Gordo karakterini de ustaca canlandırdığı gibi...

Sinemaseverlerin iyi tanıdığı Jason Bateman-Rebecca Hall ikilisi de öyle. Değeri tam bilinmemiş bu iki oyuncu, bu filmde belki en hatırlanan kompozisyonlarını veriyorlar.

Bu aile dramı, tuhaf entrikası ve ağır ama sağlam temposuyla insanı etkiliyor. Ve görülmeyi de hak ediyor.

YARIN: Tatil Zamanı ve Dünyanın Sonu