Türkler yerinde duramıyor

Devlet Planlama Teşkilatı’nın yayınladığı "Türkiye’de İç Göçler ve Göç Edenlerin Nitelikleri 1965-2000" raporuna göre, 1965-2000 döneminde 21.1 milyon kişi yaşadığı yeri terk ederek başka bir ile göçtü.
1965-1970 döneminde 3 milyon 244 bin 724, 1970-1975’te 3 milyon 421 bin 25, 1975-1980 arasında 2 milyon 700 bin 977, 1980-1985 döneminde de 2 milyon 885 bin 873 kişi başka ile göçtü. İller arası göç eden nüfus sayısı, 1985-1990 döneminde hızlanarak 4 milyon 65 bin 173’e ve 1995-2000 döneminde de 4 milyon 788 bin 193’e yükseldi. Böylece 35 yılda iller arası göç yaşayan yurttaş sayısı 21 milyon 105 bin 965’e ulaştı. Bu dönemde Türkiye’nin ortalama nüfusu 48 milyon olarak hesaplandı. Buna göre anılan dönemde ortalama nüfusun yarısına yakın sayıda vatandaş, iller arası göç yaşadı.

İstanbul’dan kaçan çok

İller, beşer yıllık dönemler itibarıyla illere göç eden nüfusun büyüklüğüne göre sıralandığında, 1975-2000 dönemde İstanbul, Ankara ve İzmir aldığı göçün büyüklüğü itibarıyla daima ilk sıralarda yer aldı. Bu illerden sonra aynı dönemde en fazla göç alan diğer il grubunu Bursa, Kocaeli, Adana, İçel ve Konya oluşturdu. Antalya ise en fazla göç alan iller grubuna 1985-2000 döneminde dahil oldu. Buna karşılık nüfusun büyüklüğü bakımından, 1975-1985 döneminde Hakkari, 1985-2000 döneminde ise Bayburt en az göç alan iller durumunda oldu. İller, illerden göç eden nüfusun büyüklüğüne göre sıralandığında, 1975-2000 döneminde İstanbul ve Ankara illeri verdiği göç itibarıyla ilk sıralarda yer aldı. Bu iki ilden sonra Kars, İzmir, Erzurum, Sivas, Konya, Adana, Kocaeli ve Diyarbakır illeri, zaman zaman sıraları değişmekle birlikte en fazla göç veren iller grubunu oluşturdu. Buna karşılık 1975-1990 döneminde Hakkari, 1995-2000 döneminde ise Kilis en az göç veren iller durumunda oldu.