Türkiye’nin ilk çarşaflı stand-up’çısı Hatice Çöpoğlu dün sahneye çıktı. Çöpoğlu, Roma seyahatini ‘ti’ye aldı: Heykellere bir süre baktıktan sonra estağfurullah demeyi bıraktım. Aşağı bak, yukarı bak hep aynı
“Roma’da heykellere bir süre baktıktan sonra ‘estağfurullah’ demeyi bıraktım. ‘Aşağı bak, yukarı bak’ hep aynı. Bir süre sonra alışıyor insan!” İnsan bedeninin güzelliğini sereserpe gösteren heykellerle ilgili bu espri başta pek sıra dışı gelmese de çarşaflı bir stand-up’çı tarafından yapıldığında çarpıcı.
Türkiye’nin ilk çarşaflı kadın stand-up’çısı Hatice Çöpoğlu dün Bakırköy Levent Kırca-Oya Başar Tiyatrosu’nda ilk kez sahneye çıktı.
‘Kadınca Kararınca Şakalar’ı çoğunluğu ev hanımı 200’e yakın kadın izledi. Çöpoğlu oyunda kendi hayatını, karşılaştığı zorlukları, önyargıları ‘ti’ye aldı: “Havaalarında yanıma umreden gelen yaşlı bir teyze oturdu. Teyze ‘Sen hangi turla geliyorsun kızım’ diye sordu. ‘Teyze ben Roma’dan geliyorum!”
İlk gösteriler evde...
Zaman gazetesinin haberine göre 39 yaşındaki iki çocuk annesi Hatice Çöpoğlu aslında iş hayatına İstanbul Üniversite Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Hastanesi’nde laborant olarak atıldı. İşe başladığında başörtüsü takmıyordu daha sonra örtünmeye karar verdi. Ancak başörtüsü sorunu nedeniyle bir süre sonra da işinden ayrılmak zorunda kaldı. Güzellik ve temizlik malzemeleri satan bir firmada pazarlamacı olarak çalışmaya başladı. Espri yeteneğini de pazarlama işi sırasında keşfetti. İlk gösterilerini amatörce, ev ortamında arkadaşlarına yaptı. Eşinin de desteğini alan Çöpoğlu bir süre sonra bu işi profesyonelce yapmaya karar verdi.
Yeni mesleğinde favorisi Cem Yılmaz
Dünkü gösteriyi izleyenlerin arasında başı açık, başörtülü ve çarşaflılar vardı. Biletleri 10 YTL’ye satın gösteride, 400 kişilik tiyatro salonunun yarısı doldu. Gazeteciler de tiyatro salonundaydı. Ancak fotoğraf çekimine izin vermeyen Çöpoğlu’nun eşi Raif Çöpoğlu, röportaj taleplerini de kibarca geri çevirdi.
Kendisi Türk sinemasının ‘Ayşecik’i, yani acınacak insanı olarak gören Çöpoğlu’nun, gösterisindeki esprilerin çoğu çalıştığı hastanedeki anılarıydı: “Hastanede görevli bir gün çarşaf değiştirmeye geldi. ‘Benimkileri değiştirmeyecek misin” diye sordum.”
