Yaşam

Ölü bildiği annesini 35 yıl sonra buldu

40 yaşındaki Behiye Hasgören, 2 erkek kardeşiyle kendisini bırakıp giden, yıllardır hiç haber alamadığı için öldüğünü sandığı annesini 35 yıl

05 Mayıs 2009 03:00

Adana’da yaşayan 40 yaşındaki Behiye Hasgören, 2 erkek kardeşiyle kendisini bırakıp giden, yıllardır hiç haber alamadığı için öldüğünü sandığı annesini 35 yıl sonra buldu.

Sevinç ve hüznü bir arada yaşayan Hasgören, nüfus kaydıyla yaşadığını öğrendiği annesiyle buluşmak için Manisa'ya gidecek.

1960'da Döndü Karabulut ile Kemal Hasgören, birbirlerini sevip evlenmeye karar verdi. Çift, düğün yaparken nikah işlemlerini gerçekleştirmeden nikahsız yaşamayı sürdürdü. Döndü Karabulut, asker kaçağı eşinin sürekli kendisine baskı yapmasından bıkıp, 1975'te 2 oğlu ile o dönemde 6 yaşında olan ailenin en büyük çocuğu Behiye'yi bırakıp, evi terk etti. Aramalara rağmen bulunamayan Döndü Karabulut'tan umutlarını kesen aile, 3 çocuğu, ``Anneniz öldü'' diyerek büyüttü.

Şans eseri öğrendi

Anadolu Mahallesi'nde oturan 3 çocuk annesi Behiye Hasgören, geçen hafta vefat eden kardeşinin veraset ilamı için gereken Aile Nüfus Kayıt Örneği'ni çıkartırken, öldüğü söylenen annesinin hayatta olduğunu görünce şoke oldu. Belgeyi veren memura, annesiyle ilgili kayıtta yanlışlık olup olmayacağını soran, ``Ölseydi, kayıttan düşülürdü'' cevabını alan Behiye Hasgören, yıllardır bir yakınlarının düğününde çekilmiş fotoğrafına bakarak hasret giderdiği annesinin yaşadığı haberiyle sevince boğuldu. Nüfus kaydına göre Manisa'nın Akhisar İlçesi'nde yaşadığı belirtilen annesini araştıran Hasgören, şunları söyledi:

‘Şimdi yanına gideceğim’

“İnternetten Muhtarlar Birliği'nin genel merkezine ulaştım. Oradan annemin oturduğu mahalle muhtarının telefonunu aldım. Muhtar da, annemin yaşadığını söyledi ve bana adresi verdi. Muhtarlıktaki kayıtlar da birebir aynı. Telefonla konuşmaya cesaret edemedim. Şimdi yanına gideceğim. Kapısını çalacağım, eğer beni kabul ederse, ilk işim bunca yıl neden bizi arayıp sormadığını sormak olacak. Ben de bir anneyim, onun yerine kendimi koyuyorum ve dünyadaki hiç bir gücün beni yavrularımdan ayrı bırakamayacağını düşünüyorum. İçim anneme kavuşmanın sevinç ve heyecanıyla kıpır kıpır. Bu yaşıma kadar kokusuna hasret olduğum, özlemini çektiğim anneme kavuşmak, Anneler Günü'nde verilebilecek veya alınabilecek en güzel hediye olacaktır.”