2. Abdülhamit’in 5’inci kuşaktan torunu Nilhan Osmanoğlu, Başkanlık Okulları Projesi’nin kendi hayali olduğunu ileri sürdü. Projenin kendi özel okul projesi olduğunu söyleyen Osmanoğlu, “Bu, kendi yerli ve milli fikir liderlerimizi geliştirme projesi. Yıllarca ülkemizin birlik, beraberlik ve bütünlüğünü düşünmeyen mebuslar oldu. Ülkemizin yeni yönetim sisteminde buna ihtiyaç var. Kendi fikir liderlerimizi, başkan adaylarımızı, siyasetçilerimizi ve ilim adamlarımızı yetiştireceğiz” dedi.
Osmanlı hanedanının sürgün yaşamına da değinen Osmanoğlu, “Türkiye’de aileler, ‘bir daha görememek’ endişesiyle onlara kız vermemişler. Hanedan üyelerine yurt dışında devşirme planı uygulandı” dedi.
Bağcılar Belediyesi Kadın ve Aile Kültür Sanat Merkezi’nde düzenlenen söyleşi programında konuşan Osmanoğlu, Sürgündeki Osmanlı hanedanının büyük sıkıntılar yaşadığını iddia etti. Osmanoğlu, konuşmasına şu sözlerle devam etti: “Ben sürgün hikayelerini anlatmayı sevmiyorum. Hanedan üyeleri de öyle yâdedilmek istemezlerdi. Elbette, bizim de kendi içinde yaşadığımız hikayeler var. Ancak, ecdadın güçlü duruşunu zedelemek istemiyorum. Babam Orhan Osmanoğlu Şam’da, dedem Harun Osmanoğlu ise Lübnan’da doğdu. Ben sürgün hayatı yaşamadım. İstanbul Fatih’te dünyaya geldim. Sürgünden sonra burada doğan ilk sultanım. Şu an dünya genelinde 13 sultan ve 25 şehzade var. Şam’da Dündar Efendi yaşıyor. Orada kendilerine ait bir yaşam kurmuşlar. Yurt dışında ise ‘Ali Osman’ soy ismiyle tanınıyoruz.”
“Dedelerime kız vermediler”
Hanedan üyelerinin yaşlı ve kundaktaki bebeklerle sürgün edildiğini de öne süren Osmanoğlu, çocukların lalalarından birkaç yıl saray ve Türkçe eğitimi aldığını ve sürgünde büyüdüklerini kaydetti. Şehzade Harun Efendi ile Dündar Efendi’nin lalaları tarafından büyütüldüğünü ifade eden Osmanoğlu, Fransızca, İngilizce ve eski Türkçeyi konuşabildiklerini belirterek şöyle konuştu:
"Şehzade Harun Efendi ile Dündar Efendi dört yaşına kadar eğitim alıyor. Lalası vefat ettikten sonra annesi bu eğitimi sürdürmeye çalışıyor. Babası Abdülkerim Efendi’nin şehit edilmesinin ardından çocuklar evlerinden çıkamıyor. Her zaman tehdit altındaydılar. Türkiye’deki yönetim onları dağıtsa da her zaman tehdit olarak görüldüler. Başka bir güç ile birleşip dönebilirler endişesi taşıyorlardı. Bizler, bu şartlarda büyüdük. Ninem, tek başına iki çocuğunu büyütmüş. Dedemin Türkçesi iyi değildi. Dillerine Arapça hakimdi. Belirli yaştan sonra öğrenmeleri de zor oluyordu. Küçük yaşta sürgüne gittikleri ve ülkeye girişleri yasak olduğu için yabancı kadınlarla evlenmişler. Türkiye’de aileler, ‘bir daha görememek’ endişesiyle onlara kız vermemişler. Hanedan üyelerine yurt dışında devşirme planı uygulandı. ‘Keşke hepimizi ortadan kaldırsalardı bunları yaşamasaydık’ diyenler de var.”
Hanedan üyeleriyle bir araya geldiklerinde gözlerindeki özlemi görebildiklerini de kaydeden Osmanoğlu, hastalık ve maddi sıkıntı olması halinde yardımlaştıklarını söyledi.
