Alman uzmanlar, her hastaya özel yapay kalp kapakçığı üreten bir teknoloji geliştirdi. Teknoloji, yeni nesil üç boyutlu yazıcılar ve doku mühendisliğinin özelliklerinden yararlanıyor.
Almanya’nın Berlin Teknik Üniversitesi uzmanları, yapay kalp kapağı üretiminde yeni bir teknoloji geliştiriyor. Deutschlandradio’ya konuyla ilgili bilgi veren Profesör Hartmut Schwandt, kişiye özel kalp kapağının ilk aşamasını bilgisayarlı tomografi cihazının oluşturduğunu kaydetti.
Schwandt, “Kişiye uygun çözüm, mümkün olan en yüksek kesinliği gerektiriyor. Bunun için hastanın kalp kapakçığının bilgisayarlı tomografi görüntüleri alınıyor. Bu yöntemle elde edilen verilerle üç boyutlu modelleme yapılıyor” dedi.
Deutsche Welle Türkçe'de yer alan haber göre, Mühendis Ben Jastram, üç boyutlu modeli çıkarılan kalp kapakçığının buzdolabı büyüklüğündeki 3D yazıcıda, özel bir plastik toz kullanılarak nasıl üretildiğini anlatıyor: “Plastik toz, aşağıdan yukarıya katmanlarla işleniyor. Katmanlar arasındaki bağlantıyı lazer ışını sağlıyor. İşlem tamamlandığında, birbirine bağlı katmanlardan oluşan bu parça ortaya çıkıyor."
Kişiye özel kalp kapakçığı üretiminde bundan sonraki aşamayı Tissue Engineering, Türkçesiyle doku mühendisliği meydana getiriyor. Alman Kalp Merkezi’nden Cora Lüders, bilgisayardan çıkarılan plastik kapakçığı doku hücreleriyle sarmayı hedeflediklerini söylüyor. Lüders, “Biyolojik açıdan en büyük sorun, doku hücrelerinin gevşek bir yığın olmanın ötesine geçmesi. Kapakçık yapısının yüzeyini sarıp, hastanın kendi dokusunun özelliklerini göstermesi” diyor.
Uzman Cora Lüders, bunun için kullandıkları dokunun özelliğine dikkat çekiyor. Cora Lüders, “Laboratuar ortamında rahatlıkla geliştirilebildikleri için göbek bağı hücrelerini kullanıyoruz. Bu hücrelerin bir başka özelliği de hasta vücudu tarafından kabul edilme oranının yüksekliği” diye konuşuyor.
Doku mühendisliği devrede
Doku mühendisliği desteğinde 3 boyutlu yazıcılarda üretilecek yeni tip yapay kalp kapakçığının geleneksel kapakçıklardan en önemli farkı, çok daha dayanıklı olması. Lüders, “Hali hazırdaki uygulamada yetişkin hastalara yerleştirilen protezlerin ömrü 15-20 yıl kadar. Çocuklarda bu süre daha da az. Doku mühendisliğince geliştirilen protezlerin hasta bünyesi tarafından kabul edilme oranının yüksekliği ve protezi saran dokuyla bütünleşebilme özelliği nedeniyle ömür boyu dayanması umuluyor” dedi.
Yapay kalp kapakçığında kullanılan plastik yapının bir süre sonra vücutta kendiliğinden erimesi, yeni teknolojinin üstünlüklerinden biri olarak gösteriliyor. Profesör Hartmut Schwandt, henüz araştırma safhasında bulunan kapakçıkların bu özelliğine dikkat çekiyor. Prof. Schwandt, “Uzun vadeli hedeflerden biri de yapay hücre dokusuyla donatılan kapakçık hasta kalbine yerleşirken, protezde kullanılan plastik yapının zamanla vücutta kendiliğinden yok olması” diye konuştu.
