İkinci Şans Okulu'ndaki (Ecole de la Deuxième Chance) gençlerin genel kurul toplantısında neşeli bir atmosfer var. Penceresiz, alçak tavanlı, bunaltıcı bir odada buluşmuş olmaları da bu durumu değiştirmiyor. Uzun masanın etrafına oturmuş yaklaşık 40 genç, sırayla kendilerini tanıtıyor. Bu gençlerden biri de 19 yaşındaki Kurt. İki yıl önce okuldan atılmış. Atıldığında kendini dışlanmış hissettiğini belirtiyor ve sözlerini şöyle sürdürüyor: "Diğerlerinden o kadar uzaktım ki. Kendimi haksızlığa uğramış hissettim. Ve bugün dürüst olmak gerekirse iyiyim. Takılıp kalmadığımı, devam ettiğimi hissediyorum."
Kurt hobi ve spor animatörü olmaya çalışıyor. Onun gibi 18 ila 25 yaş arasındaki gençler 6 ila 10 ay süreyle İkinci Şans Okulu'na gidebiliyorlar. Amaç, mezun olmak ve bir mezuniyet belgesi almak değil. Hedeflenen, meslek eğitimi ya da bir iş için hazır ve canlı hale gelmek. Fransa'da lise diploması olmadan bunu başarmak, normalde neredeyse imkansız.
20 yaşındaki Gloria bunu bir şekilde yapabileceğini düşünmüş ama hayal kırıklığına uğramış. Gloria "Durum hiç öyle değildi. Okulu bıraktım, kimse beni uyarmadı. Ayrıca hamileydim. Bana yardım edecek hiç kimse olmadı" diyor.
Amaç topluma entegrasyon
Gençlerin çoğu erkenden ayakları üzerinde durmaya başlamış. Bazılarının ihtiyaçları aileleri tarafından karşılanıyor, hali vakti yerinde ailelerden gelenler var. Bazılarınınsa başını sokacak bir evi yok ve sosyal yardımlarla hayatını sürdürüyor.
Müdür Vincent Doyet "Gençlerimiz sistemin dışına itilmiş ve biz onları tekrar dahil etmeye çalışıyoruz. Toplumumuzda bir insan ancak mesleği olduğu takdirde kabul görür. Gençlerin toplumdaki yerlerini tekrar bulmaları gerekiyor" diyor.
Fransa'nın tamamında 100'den fazla bu tarz okul var. Devlet tarafından finanse edilen bu okullar gençleri stajyer olarak işe alan şirketlerle işbirliği içinde. Aynı zamanda okulda matematik, imla, vatandaşlık bilgisi gibi dersler veriliyor.
Gloria ve Kurt bugün aynı derse giriyor. Eğitimci, Kurt'a eğilerek bir matematik sorusunun çözümünü anlatıyor. Her öğrenci dersleri kendi temposunda öğreniyor ve özel bir danışmana sahip. Kurt açısından bu yeni bir deneyim. Şöyle söylüyor: "Bana nasılsın diye sordu. Bu çok hoş zira başka bir okulda böyle bir şey yok. Buradaki ise tırnak içinde arkadaşça bir ilişki."
Gençlere aylık para ödeniyor
Gençlerin çoğu okula depresif bir ruh hali içinde başlıyor. Zira normal bir okulda başarısız olan, kendisini de değersiz hissediyor. Kendilerine aktarılan duygu çünkü bu. İkinci Şans Okulu'nda ise biraz para bile kazanabiliyorlar. Devlet kendilerine ayda 300 ila 600 euro para ödüyor.
Eğitimci Florent Champsiaux maddi yardımın öğrencilere ciddiye alındıklarını göstermek anlamı taşıdığını söylüyor ve ekliyor: "Asla ailelerini aramıyoruz. Sorunları onlarla çözüyoruz. Onlara yetişkinlermiş gibi davranıyoruz. Bu da kendine güven duymaları için ilk adım."
Fransa genelinde her yıl yaklaşık 14 bin 400 genç İkinci Şans Okulu'na gidiyor. Bunların yüzde 60'ı bir iş ya da bir meslek eğitimine sahip olabiliyor. Yani Gloria ve Kurt için bir garanti yok. İkinci bir şans elde edemeyecekleri son düzeyde kendilerine bağlı.
